ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΝ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,

Την τελευταία φορά που είχαμε βρεθεί, τον Οκτώβριο, το Κόμμα μας είχε μόλις υποστεί μια βαριά εκλογική ήττα και βρισκόταν σε εσωτερικές διεργασίες για την ανάδειξη νέου Προέδρου.

Στους τρεις μήνες που μεσολάβησαν καταφέραμε κάτι πρωτοφανές: Μετατρέψαμε την κρίση σε ευκαιρία για την αναγέννηση του κόμματός μας. Ανοιχτήκαμε στην κοινωνία, εγγράψαμε εκατοντάδες χιλιάδες νέα μέλη, εκλέξαμε νέο Πρόεδρο με την πρώτη ψηφοφορία και μπήκαμε σε φάση ανασυγκρότησης.

Αυτό που έγινε, μέχρι πριν λίγο έμοιαζε απίστευτο. Μετά από τέτοιας έκτασης ήττα, η Νέα Δημοκρατία έχει σήμερα τα περισσότερα εγγεγραμμένα μέλη που είχε ποτέ! Τα περισσότερα εγγεγραμμένη μέλη που είχε, ή έχει σήμερα, οποιοδήποτε άλλο κόμμα…

Και το σημαντικότερο: Η αυθόρμητη και απρόσμενη μαζική συμμετοχή στις εκλογές εξουδετέρωσε την εσωστρέφεια και γέμισε τις μπαταρίες μας με δύναμη, πίστη και αισιοδοξία. Μας ξανάβαλε σε τροχιά νίκης

Οκτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι περίπου έδωσαν αδιαμφισβήτητη εντολή Ενότητας.

Το κλίμα στη Νέα Δημοκρατία άλλαξε. Αλλά το κόμμα δεν άλλαξε ακόμα.

Αυτό είναι το επόμενο βήμα μας.

Από την ανασυγκρότηση του κόμματος που ήδη βρίσκεται σε εξέλιξη, πρέπει να περάσουμε στην Αναγέννηση του Κόμματος. Αυτό θα γίνει στο Τακτικό Συνέδριο Θέσεων και Αρχών, τη σύγκλιση του οποίου καλούμαστε να αποφασίσουμε σήμερα. Και που θα πραγματοποιηθεί τον Ιούνιο. Ενώ και οι προσυνεδριακές του διαδικασίες θα δρομολογηθούν στο αμέσως προσεχές διάστημα.

Δεν πρέπει, όμως, να πέσουμε στην παγίδα της εσωστρέφειας. Κι εσωστρέφεια δεν έχουμε μόνο όταν υπάρχει διαβρωτική εσωτερική γκρίνια.

Εσωστρέφεια έχουμε κι όταν νομίζουμε ότι όλος ο κόσμος είναι ο κομματικός μας μικρόκοσμος. Εσωστρέφεια έχουμε κι όταν δίνουμε μεγαλύτερη έμφαση στα εσωτερικά μας ζητήματα απ’ ό,τι στα προβλήματα της κοινωνίας.

Εδώ, λοιπόν, θα μιλήσουμε πολιτικά.

Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες,

Σήμερα ζούμε το χειρότερο, ίσως χειμώνα της τελευταίας 35ετίας. Φταίει η διεθνής κρίση, αναμφίβολα. Αλλά όχι μόνο αυτή.

* Ασφαλώς υπήρξαν αδυναμίες και σφάλματα και της δικής μας διακυβέρνησης. Αλλά όχι μόνον αυτά.

* Φταίει κυρίως, η απίστευτη αδράνεια και αναβλητικότητα που επικράτησε και επικρατεί και σήμερα ακόμα, με τις ατέλειωτες «διαβουλεύσεις» της νέας Κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

--Αρκεί να θυμηθούμε ότι στα τέλη Οκτωβρίου, όταν είχε γίνει ήδη γνωστό ότι το έλλειμμα της Ελλάδας θα ξεπεράσει το 12%, το spread των ελληνικών ομολόγων δεν ξεπερνούσε το 135. Και σήμερα πέρασε το 300!

-- Αρκεί να αναλογιστούμε ότι το spread της Ιρλανδίας, που έχει έλλειμμα παρόμοιο με το δικό μας, είναι περίπου το μισό από το δικό μας.

Είναι βαριές λοιπόν οι κυβερνητικές ευθύνες.

Αλλά πέρα από τις ευθύνες πρέπει να αναζητήσουμε και τα αίτια:

Φίλες και φίλοι,

Οφείλουμε να το συνειδητοποιήσουμε:

Ένα ολόκληρο μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης, η οποία στηρίχθηκε σε αναδιανομή δανεικών έχει χρεοκοπήσει.

Κι ένα μοντέλο πολιτικής, η οποία στηρίχθηκε σε αναδιανομή πελατειακών σχέσεων επίσης χρεοκόπησε. Και πρέπει να αλλάξει.

Εκείνο, δηλαδή, που ονομάσαμε «Μεταπολίτευση» τελείωσε πια. Στέριωσε τη Δημοκρατία. Αλλά εξάντλησε τα όριά του.

Και σήμερα πρέπει να προχωρήσουμε στο επόμενο στάδιο. Πρέπει να τολμήσουμε την νέα Μεταπολίτευση.

Η οποία θα γίνει έτσι κι αλλιώς. Αλλά καλύτερα να γίνει από μας, παρά σε βάρος μας.

Καλύτερα να γίνει ως μια νέα Επανάσταση απελευθέρωσης των παραγωγικών δυνάμεων του τόπου, και ενδυνάμωσης της Δημοκρατίας.

Παρά να μας προκύψει ως παραμερισμός της Πολιτικής, από κάποιους τεχνοκράτες, που θα αναλάβουν να «σώσουν» τους αριθμούς, καταδικάζοντας τους ανθρώπους και μαραζώνοντας τη δημοκρατία.

Η Νέα Δημοκρατία πρωτοστάτησε στη Μεταπολίτευση του 1974 και πέτυχε να ανοίξει δρόμους πρωτόγνωρης κοινοβουλευτικής σταθερότητας για την Ελλάδα.

Η Νέα Δημοκρατία θα πρωτοστατήσει και στην νέα Μεταπολίτευση.

Η οποία θα δώσει ωριμότερη Δημοκρατία, πιο αποτελεσματική Οικονομία, πιο σταθερή και λιγότερο ανασφαλή Κοινωνία.

Αυτό που έχει ανάγκη ο τόπος, η Νέα Μεταπολίτευση για την οποία εμείς ετοιμαζόμαστε, έχει τα εξής χαρακτηριστικά:

* Στο χώρο της Οικονομίας στροφή στην ανταγωνιστικότητα, στροφή στην παραγωγή, στροφή στην ποιότητα. Και από-ενοχοποίηση της επιχειρηματικότητας.

Στροφή στην εξυγίανση των αγορών, στην εξάλειψη των στρεβλώσεων και στη διάχυση των ευκαιριών.

Δεν θα «λιώσουμε» την Οικονομία μας – και την Κοινωνία μας – για να μειώσουμε τα ελλείμματα. Γιατί τότε θα μας προκύψουν μεγαλύτερα ελλείμματα…

Θα αναπτυχθούμε για να πληρώσουμε τα ελλείμματα και να μειώσουμε τη δανειακή μας επιβάρυνση.

Όχι, δεν θα χρεοκοπήσει η Ελλάδα! Μπορούμε ακόμα να το αποφύγουμε. Αν απελευθερώσουμε το αναξιοποίητο δυναμικό μας, αν εξυγιάνουμε τις αγορές μας, αν αξιοποιήσουμε τα περιουσιακά στοιχεία του ιδιωτικού και του δημοσίου, που παραμένουν ανεκμετάλλευτα.

* Στο χώρο της Πολιτικής, νέα Μεταπολίτευση σημαίνει σεβασμό στον Πολίτη, όχι υποταγή σε όσους τον χειραγωγούν.

-- Σεβασμό στο δημόσιο συμφέρον, όχι υποταγή σε όσα επιβάλλουν τα ισχυρά συμφέροντα των συντεχνιών και των έξω-θεσμικών επιρροών.

-- Συμμετοχή του Πολίτη στις αποφάσεις που τον αφορούν, όχι υποτίμηση της ωριμότητάς του.

-- Διάλογος με την κοινωνία. Αληθινός διάλογος. Όχι προσχηματικός, όχι «θεατρικός» διάλογος χωρίς αρχή μέση και τέλος.

-- Σημαίνει ακόμα Ισονομία: Όχι άλλοι νόμοι να ισχύουν για τους ισχυρούς κι άλλοι για τους αδύνατους. Όχι άλλοι να σέβονται τους κανόνες και να μη βρίσκουν το δίκιο τους, κι άλλοι να τους παραβιάζουν ατιμώρητα.

Ισονομία παραδειγματική και πλήρης.

-- Σημαίνει επίσης Δικαιοσύνη, που διεκπεραιώνει γρήγορα τις υποθέσεις, είναι τυφλή, είναι κουφή, δεν ακούει «υποβολείς», αλλά έχει κοφτερό σπαθί. Κι όταν αθωώνει κι όταν καταδικάζει…

-- Σημαίνει, τέλος, Διαφάνεια. Αληθινή Διαφάνεια. Παντού και για όλους.

* Νέα Μεταπολίτευση, όμως, σημαίνει και κάτι ακόμα:

Να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο χώρο των ιδεών.

Το 1974 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής αποκατέστησε την ισορροπία στο σεβασμό των Ιδεών της Αριστεράς και της Δεξιάς.

Έκτοτε και οι δύο μεγάλες ιδεολογίες εξελίχθηκαν. Όμως, η πλάστιγγα έγειρε και η ισορροπία ανατράπηκε.

Οι Αριστεροί παραμένουν υπερήφανοι για τις ιδέες τους, ακόμα κι όταν τις έχουν αποχωριστεί προ πολλού.

Για όλους τους άλλους, όμως, επιφυλάσσεται ένα απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό «ενοχικό σύμπλεγμα».

Όσοι δεν δηλώνουν «αριστεροί» νιώθουν την ανάγκη να κρύβουν τις απόψεις τους, να τις «στρογγυλεύουν», να λένε με περιφράσεις, αυτά που στην δημοκρατική Ευρώπη λέγονται με το όνομά τους.

Και φτάνουν στο σημείο να αποφεύγουν ιδέες και προτάσεις, οι οποίες στην Ευρώπη υποστηρίζονται ακόμα και από Κεντροαριστερούς!

Το τρίτο βασικό στοιχείο της Νέας Μεταπολίτευσης, λοιπόν, είναι η από-ενοχοποίηση των ιδεών. Στην προκειμένη περίπτωση των δικών μας ιδεών.

Ή, για να το πω αλλιώς, η οριστική εξάλειψη κάθε ιδεολογικής τρομοκρατίας σε βάρος οποιουδήποτε.

Μη σας τρομάζει ο όρος «ιδεολογική τρομοκρατία». Περί αυτού ακριβώς πρόκειται. Ακόμα και ο Μίκης Θοδωράκης, σε μια σειρά από συγκλονιστικά κείμενά του, τις τελευταίες μέρες την καταγγέλλει. Ή μάλλον καταγγέλλει κι άλλα πολύ χειρότερα…

Ακόμα κι αυτή την προσωπικότητα, που ξεκίνησε ως αγωνιστής της Αριστεράς σε δύσκολες εποχές, κι ύστερα με την Τέχνη του, με το Λόγο του, με την πηγαία δημοκρατική στάση του, κέρδισε τις καρδιές και φώτισε το νου όλων των Ελλήνων, ακόμα κι αυτόν τον κατηγορούν σήμερα ως «εθνικιστή»!

-- Σας παρακαλώ κάντε κάτι, γιατί εγώ όπως ξέρετε θεωρούμαι… «εθνικιστής» καταγγέλλει σε πρόσφατη επιστολή του ο Μίκης.

Το ξέρουμε Μίκη. Το έχουμε υποστεί εδώ και χρόνια…

Εμείς λοιπόν, σεβόμαστε όλες τις πολιτικές ταυτότητες. Και του Αριστερού και του Δεξιού, και του Κεντροαριστερού και του Κεντροδεξιού.

Καμία απ’ αυτές δεν είναι «κουσούρι». Καμία απ’ αυτές δεν είναι «αρετή». Όλες οι πολιτικές ταυτότητες είναι σεβαστές. Και τα κόμματά κρίνονται από την πολιτική τους, από την υπευθυνότητά τους, όχι από τις ταμπέλες που τους κολλάνε οι αντίπαλοί τους.

Μια πραγματική Δημοκρατία, μια Κοινωνία με αληθινή Ισονομία, δεν μπορεί, - δεν επιτρέπεται - την μια παράταξη να τη θεωρεί τίτλο τιμής, και την άλλη λόγο ντροπής.

Η παράταξή μας, η μεγάλη Κεντροδεξιά παράταξη, έχει τεράστια προσφορά στην Πατρίδα

Είναι πηγή υπερηφάνειας για μας.

Οι ιδέες μας σήμερα κυριαρχούν – κυριολεκτικά – σε όλη την Ευρώπη.

Είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας, για τις ιδέες μας, για τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και σεβόμαστε όλους τους άλλους.

Τους αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα, να είναι υπερήφανοι για τις δικές τους ιδέες. Αλλά το ίδιο ακριβώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας.

Η Νέα Μεταπολίτευση θα εμπεδωθεί όταν αυτό το δικαίωμα γίνει σεβαστό απ’ όλους.

Κάτι ακόμα:

Για χρόνια επικράτησε η θεωρία του λεγόμενου «60-40»: Ότι δηλαδή το 60% των Ελλήνων είναι Αριστεροί ή Κεντροαριστεροί, ενώ το 40% είναι Δεξιοί ή Κεντροδεξιοί. Επομένως, το μόνο που έχει να κάνει η Κεντροδεξιά είναι να μετακινηθεί προς την Κεντροαριστερά, για να προσελκύσει τις ψήφους της.

Η θεωρία αυτή είναι λανθασμένη:

Ακόμα κι αν ίσχυε αυτός ο συσχετισμός, ρόλος μας είναι να τον αλλάξουμε, να τον ανατρέψουμε όχι να τον αποδεχθούμε.

Αυτό ακριβώς κάνουν όλα τα Κεντροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη και σήμερα κυριαρχούν.

Είμαστε ίσως οι μόνοι που αποδεχθήκαμε ένα δυσμενή συσχετισμό και προσπαθήσαμε, αντί να αλλάξουμε το συσχετισμό υπέρ μας, να αλλάξουμε φυσιογνωμία εμείς οι ίδιοι.

Τέλος, αυτή η θεωρία είναι καταστροφική για τη Νέα Δημοκρατία. Γιατί όταν δεχόμαστε ότι οι ιδέες μας δεν είναι «ελκυστικές» για την κοινωνία, αφοπλιζόμαστε ιδεολογικά.

Και περιοριζόμαστε σε διαχειριστικές πολιτικές.

Πώς να εμπνεύσουμε για το δικό μας όραμα την κοινωνία, όταν έχουμε παραιτηθεί, οι ίδιοι, από κάθε όραμα;

Νέα Μεταπολίτευση, λοιπόν, σημαίνει, πέραν όλων των άλλων, την από-ενοχοποίηση της παράταξής μας, την απελευθέρωση της ιδεολογικής μας ταυτότητας, και την ισονομία των πολιτών ανεξάρτητα από το τι δηλώνουν ή τι τους «δηλώνουν».

Νεοδημοκράτισσες, Νεοδημοκράτες

Η νέα Μεταπολίτευση έχει μια κρίσιμη προϋπόθεση.

Χρειάζεται μια νέα Νέα Δημοκρατία.

Αυτή η νέα Νέα Δημοκρατία ήδη άρχισε να γεννιέται.

Από το μεγάλο άνοιγμα στην κοινωνία για την εκλογή νέου Προέδρου, με επιστέγασμα την πρωτοφανή συρροή 800 χιλιάδων νεοδημοκρατών – παλαιών και νέων - στις κάλπες της 29^ης Νοεμβρίου.

Την οικοδόμηση της νέας Νέας Δημοκρατίας θα την ολοκληρώσουμε στο προσεχές τακτικό Συνέδριό μας. Που είναι Συνέδριο Αρχών και Θέσεων…

Δεν θα απεμπολήσουμε τις αξίες και τις αρχές μας. Θα κάνουμε σημαία μας τον κοινωνικό φιλελευθερισμό, όπως ακριβώς κάνουν όλα τα επιτυχημένα Κεντροδεξιά Κόμματα παντού στην Ευρώπη.

Αλλά οργανωτικά θα αλλάξουμε. Το Κόμμα μας θα γίνει πιο ανοικτό στην κοινωνία, πιο δημοκρατικό στην εσωτερική λειτουργία των οργάνων, θα γίνει αξιοκρατικό στην ανάδειξη στελεχών, λειτουργικό στο εσωτερικό, παρεμβατικό στην κοινωνία, αποτελεσματικό ως κόμμα εξουσίας.

Αυτά όλα θα τα συζητήσουμε εν όψει του Συνεδρίου μας στις Προσυνεδριακές Διασκέψεις και θα τα επισφραγίσουμε στο Συνέδριο.

Ήδη όμως, έχουμε αρχίσει να τα σηματοδοτούμε στην πράξη με την αντιπολιτευτική πρακτική μας.

Ασκούμε ήδη από τώρα νέου τύπου Αντιπολίτευση που ξάφνιασε όλο το κατεστημένο πολιτικό σύστημα.

Πρώτα-πρώτα, δεν υιοθετούμε το παραδοσιακό μοντέλο του ΠΑΣΟΚ, να καταγγέλλουμε κάθε πρωτοβουλία ή κάθε ενέργεια της Κυβέρνησης.

Αυτή τη στιγμή η χώρα πρέπει να αποφύγει την οικονομική χρεοκοπία. Αυτό δεν αφορά μόνο τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ. Αφορά όλους τους Έλληνες.

Αν εμείς υπονομεύουμε κάθε κίνηση του ΠΑΣΟΚ, δεν θα βλάψουμε μόνο το ΠΑΣΟΚ, θα βλάψουμε την πατρίδα μας.

Και κάτι τέτοιο δεν θα το κάναμε ποτέ.

Αλλά και δεν θα παρακολουθούμε ως απλοί θεατές, ούτε ως «καλοπροαίρετοι σύμβουλοι». Γιατί είμαστε Αξιωματική Αντιπολίτευση.

Στα μείζονα ζητήματα όπου διακυβεύεται άμεσα το μέλλον του τόπου, προτείνουμε την πολιτική μας. Προσπαθούμε να πείσουμε την κυβέρνηση να κάνει αυτό που χρειάζεται ο τόπος. Προσπαθούμε να την αποτρέψουμε από το λάθος που θα το πληρώσουμε όλοι. Στηρίζουμε οτιδήποτε σωστό κάνει. Προειδοποιούμε για ενδεχόμενα σφάλματά της. Εναντιωνόμαστε σε κάθε λανθασμένη κίνησή της.

Και δεν διστάζουμε να χτυπάμε βαριά «καμπάνα» όταν από αδυναμία, σύγχυση, ή αβουλία, αδρανεί όταν πρέπει να ανεβάσει ρυθμούς.

* Για πρώτη φορά στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό βγήκαμε άμεσα και προτείναμε μέτρα για περιορισμό του ελλείμματος, χωρίς να βουλιάξει η οικονομία από φορο-επιδρομές. Υποδείξαμε από πού να κόψει, κοστολογημένα μάλιστα. Υποδείξαμε από που να αυξήσει τα έσοδα, κι εδώ κοστολογημένα. Υποδείξαμε και τι να μη φορολογήσει.

Κι όταν έφερε τα σχετικά νομοσχέδια - όπως έγινε πρόσφατα με τους φόρους κατανάλωσης στα ποτά και τα τσιγάρα - υποστηρίξαμε αυτά που είχαμε ήδη προτείνει.

Είναι ίσως η πρώτη φορά που η Αντιπολίτευση έσπευσε να προτείνει αντιδημοφιλή μέτρα. Και τα ψήφισε μάλιστα. Κι αυτό είναι πράξη ευθύνης.

Αλλά είναι και κάτι παραπάνω: Είναι η σταδιακή ανάδειξη της δικής μας ατζέντας. Μέσα από την αντιπολιτευτική μας στάση, να γνωρίζει, σιγά-σιγά το εκλογικό σώμα, το πώς θα κυβερνήσουμε εμείς. Ώστε να κάνει από τώρα τις συγκρίσεις.

Το ΠΑΣΟΚ ως αντιπολίτευση κατήγγελλε τα πάντα και μπλόκαρε τα πάντα. Δεν είχε σχέδιο όπως αποκαλύφθηκε. Δεν ήξερε που πατάει και πού το πάει, όπως φαίνεται τώρα. Γι’ αυτό και κατάγγελλε τα πάντα. Τι άλλο να έκανε;

Εμείς ξέρουμε τα προβλήματα, έχουμε σχέδιο. Κι αυτό αναδεικνύεται σταδιακά.

Όπως, όμως, θα δείχνουμε υπευθυνότητα στις δύσκολες αποφάσεις, έτσι θα δείχνουμε κι αυστηρότητα απέναντι του ΠΑΣΟΚ όταν παραπαίει, ή όταν παίρνει επιζήμιο δρόμο. Κι όταν χάνει τον έλεγχο…

Κυρίως όταν χάνει τον έλεγχο από σύγχυση και στρεβλή αντίληψη περί ατέλειωτης «διαβούλευσης».

Διότι όταν σκαρφαλώνουν τα spreads , όταν μας «πυροβολούν» οι διεθνείς αγορές, όταν μας επιτίθεται καθημερινά ολόκληρος ο ευρωπαϊκός τύπος και η κυβέρνηση παίρνει πίσω το βράδυ αυτό που εξήγγειλε το πρωϊ, όταν αυτό συμβαίνει όχι σε μια ατυχή περίπτωση, αλλά στο σύνολο σχεδόν των άτολμων αποφάσεών της, κι όταν ηγετικά στελέχη δικά της την κατηγορούν δημόσια για «απραξία» και «παράλυση», βεβαίως και θα τους χτυπήσω βαριά καμπάνα, όταν υπουργός της διακηρύσσει ότι «δεν υπάρχει σάλιο» προκαλώντας πανικό και μέσα στην Ελλάδα και στις διεθνείς αγορές,

Είμαι υποχρεωμένος να βαράω καμπάνα.

Όπως, λοιπόν, θεωρώ αυτονόητο καθήκον ως αντιπολίτευση να τους στηρίζω εκεί που χρειάζεται, όμοια διεκδικώ το δικαίωμα να τους ταρακουνάω όταν παραπαίουν.

Μέχρι τώρα αντιπολίτευση σήμαινε «κάθομαι στη γωνίτσα μου και περιμένω να κάνει καμιά στραβή η κυβέρνηση για να την καταγγείλω».

Εμείς διευρύνουμε την έννοια και το ρόλο της Αντιπολίτευσης προς όλες τις κατευθύνσεις. Και κυρίως προς την κατεύθυνση της ευθύνης.

* Δέστε, για παράδειγμα, το Σχέδιο Καλλικράτης, για τη διοικητική μεταρρύθμιση.

Μια μεταρρύθμιση που είναι σχέδιο δικό μας, για το οποίο επαναλαμβάνω ξεκάθαρα, ότι ακριβώς επειδή είναι σχέδιο δικό μας, δεν θα επιτρέψουμε σε κανένα να το διασύρει.

Και σήμερα, δυστυχώς, διασύρεται από την κυβέρνηση:

-- Γιατί όταν μια μείζων μεταρρύθμιση εξαγγέλλεται χωρίς να ξεκαθαρίζονται τα γεωγραφικά όρια των συγχωνεύσεων, δεν ξέρουμε αν είναι στη «σωστή κατεύθυνση».

-- Όταν, ενώ υποτίθεται ότι δεν έχουν ακόμα ξεκαθαρίσει ποιοι και με ποιους θα συγχωνευτούν, μας λέει η κυβέρνηση με ακρίβεια ότι οι 1034 σημερινοί δήμοι θα συγχωνευτούν σε 370! Αυτό σημαίνει ότι έχουν κάνει όλη τη γεωγραφική κατανομή και δεν το ανακοινώνουν. Πιθανόν για να αιφνιδιάσουν, καθώς πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές. Κι αυτή η «μυστική γεωμετρία» του Καλλικράτη, σίγουρα δεν είναι «προς τη σωστή κατεύθυνση»…

-- Όταν εξαγγέλλεται ο «Καλλικράτης», σε μια στιγμή ύφεσης της Οικονομίας και αιματηρών περικοπών στον Προϋπολογισμό, αλλά η εφαρμογή του απαιτεί 4 με 5 δισεκατομμύρια - τα οποία δεν μας λέει η Κυβέρνηση από πού θα βρεθούν - αυτό δεν είναι «βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση». Είναι μετέωρο βήμα στο κενό.

-- Όταν, όμως, επιμένεις να προχωρήσεις σε μια μεγάλη διοικητική μεταρρύθμιση, χωρίς να έχεις βρεις τους απαραίτητους πόρους για να τη στήσεις, τότε είναι πιθανό να πρόκειται για βήμα προς τη λάθος κατεύθυνση.

Γιατί όταν κάτι στήνεται στραβά, αναπτύσσονται περισσότερες στρεβλώσεις παρά σωστές λειτουργίες. Κινδυνεύει να γίνει απορρύθμιση μάλλον, παρά μεταρρύθμιση…

Συνεπώς, υπεύθυνη αντιπολίτευση εδώ, δεν είναι να μηρυκάζουμε κοινοτοπίες «παντός καιρού», χωρίς «γωνίες» και χωρίς αιχμές.

Αλλά να ασκούμε σκληρή κριτική, και να επιβάλουμε όρους διαλόγου.

* Πάρτε ένα ακόμα παράδειγμα: τον εκλογικό νόμο…

Η κυβέρνηση μας προτείνει το λεγόμενο «γερμανικό μοντέλο». Δηλαδή ένα ανάμικτο σύστημα από 120 βουλευτές επικρατείας, η σειρά εκλογιμότητας των οποίων θα επιλέγεται από τον αρχηγό. Και άλλους 180 βουλευτές εκλεγόμενους σε αντίστοιχες μονοεδρικές περιφέρειες.

Το σύστημα αυτό θα ενισχύσει υπέρμετρα τον αρχηγικό χαρακτήρα των κομμάτων. Το θέλουμε αυτό; Δεν το θέλουμε.

Ταιριάζει αυτό με τα πρότυπά μας για την ωρίμανση της Δημοκρατίας και τη νέα Μεταπολίτευση; Σίγουρα δεν ταιριάζει.

Από την άλλη, η γενίκευση των μονοεδρικών περιφερειών σε όλη την επικράτεια, δημιουργεί συνθήκες όπου τα δύο μεγάλα κόμματα θα διαγωνίζονται παντού να κερδίσουν τους οριακούς ψηφοφόρους. Γιατί αυτές οι αναμετρήσεις στις μονοεδρικές είναι θα «όλα ή τίποτε», παντού.

Κι όταν αντιμετωπίζει ένα κόμμα τέτοια διλήμματα, τότε για να κερδίσει όσο γίνεται περισσότερες μονοεδρικές περιφέρειες, θεωρεί «δεδομένους» τους δικούς του ψηφοφόρους και αναζητά παντού τους οριακούς που θα του δώσουν τη νίκη. Αυτό στρεβλώνει την εκπροσώπηση της κοινωνίας και αποξενώνει μεγάλη μάζα «παραδοσιακών ψηφοφόρων» όλων των κομμάτων.

Το θέλουμε αυτό;

Ασφαλώς δεν το θέλουμε…

Και οι βουλευτές που θα εκλέγονται από μονοεδρικές περιφέρειες θα είναι υποδεέστεροι από τους εκλεγμένους περιφερειάρχες και τους δημάρχους.

Το θέλουμε αυτό; Βοηθά την αναβάθμιση της δημοκρατίας μας;

Σίγουρα όχι…

Τον μόνο που θα βοηθούσε θα ήταν έναν αρχηγό διψασμένο για απόλυτο και τυφλό εσωκομματικό έλεγχο. Κι εμένα τουλάχιστον αυτά δεν μου πάνε, ούτε τα χρειάζομαι…

Ακούστε: Η Γερμανία είναι Ομοσπονδία διαφορετικών κρατιδίων. Το εκλογικό τους σύστημα εξισορροπεί αυτά τα στοιχεία αποκαθιστώντας κάποιο βαθμό κεντρικού ελέγχου του κόμματος πάνω σε ένα εξαιρετικά αποκεντρωμένο πολιτικό σύστημα.

Αλλά η Ελλάδα έχει ήδη εξαιρετικά συγκεντρωτικό πολιτικό σύστημα. Αν εδώ επιβάλεις το γερμανικό μοντέλο, τότε ενισχύεις στο έπακρο το συγκεντρωτισμό του και πολλαπλασιάζεις τις στρεβλώσεις του.

Το μόνο θετικό που μπορεί να προκύψει από μια τέτοια συζήτηση είναι η κατάτμηση γιγαντιαίων εκλογικών περιφερειών. Αυτό όντως είναι απαραίτητο. Κι αυτό όχι μόνο το αποδεχόμαστε. Το προτείνουμε εμείς! Γιατί αυτό πράγματι, θα χτυπήσει τη ροή μαύρου πολιτικού χρήματος.

Η θέση της Νέας Δημοκρατίας είναι να σπάσουν οι μεγάλες περιφέρειες σε ολιγοεδρικές. Ούτε πολύ μεγάλες, ώστε να μην επιβάλλονται υποψήφιοι «έξωθεν» και «άνωθεν» με μεθόδους πλάγιας ή έμμεσης χρηματοδότησης, ούτε πολύ μικρές μονοεδρικές, όπου στρεβλώνεται η εκπροσώπηση της κοινωνίας, υποβαθμίζεται ο ρόλος του βουλευτή και μετατοπίζεται η διαπλοκή σε τοπικό επίπεδο.

Εμείς, πάντως, θα προτείνουμε έναν «ελληνικό» εκλογικό νόμο συμβατό με μιαν ώριμη δημοκρατία. Ένα εκλογικό σύστημα που θα ενισχύει την αποκέντρωση και τη διαφάνεια, αφού, βέβαια το συζητήσουμε στα όργανά μας.

Γιατί μη γελιέστε: Η κυβέρνηση θέλει να μας παρασύρει και να ασχοληθούμε σε βάθος και με τον Καλλικράτη και με τον εκλογικό νόμο, χωρίς η ίδια να μας έχει παρουσιάσει κανένα από τα δύο αυτά νομοσχέδια.

Ε λοιπόν, σε αυτή την παγίδα δεν θα πέσουμε – όμως και περιμένουμε και προειδοποιούμε από τώρα.

Άλλωστε, και οι προτάσεις αυτές και οι πολλές Εξεταστικές Επιτροπές – τις οποίες, βεβαίως, εμείς δεν έχουμε κανένα λόγο να φοβόμαστε – η Κυβέρνηση τις ρίχνει σαν φωτοβολίδες «κρότου λάμψης» για να αποπροσανατολίσει από το μεγάλο πρόβλημα της Οικονομίας.

* Στο μεταναστευτικό η στάση μας ήταν ξεκάθαρη:

Γνωρίζουμε ότι η Ελλάδα είναι «πύλη εισόδου» παράνομων μεταναστών στην Ευρώπη. Και ότι όλοι οι σημερινοί νόμιμοι μετανάστες μας είναι νομιμοποιημένοι. Και καθημερινά εισρέουν πλέον εκατοντάδες καινούργιοι παράνομοι.

Όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες υιοθετούν μέτρα πολιτογράφησης μεταναστών. Αλλά έχουν και «ασφαλιστικές δικλείδες». Για να μην κατακλειστούν από παράνομους μετανάστες. Και για να μπορέσει να αποδεχθεί η κοινωνία τους τη σταδιακή ενσωμάτωση όσων ριζώνουν. Και η Ελλάδα θα έπρεπε να έχει αυστηρές δικλείδες στην πολιτική της για την ιθαγένεια και την πολιτογράφηση. Ίσως αυστηρότερες απ’ ό,τι άλλα ευρωπαϊκά κράτη.

Όμως το Σχέδιο της Κυβέρνησης υιοθετεί τα πιο χαλαρά μέτρα άλλων ευρωπαϊκών κρατών. Χωρίς καμία από τις ασφαλιστικές τους δικλείδες.

Πολύ περισσότερο, όταν υπήρξαν άλλες χώρες, οι οποίες λόγω του αποικιοκρατικού τους παρελθόντος, είχαν χαλαρή πολιτική ιθαγένειας και πολιτογράφησης. Οι οποίες όμως, σήμερα αναγκάζονται να πολλαπλασιάσουν τις «δικλείδες ασφαλείας» τους, γιατί τους προέκυψαν σοβαρά κοινωνικά προβλήματα.

Όπως η Γαλλία που ιδρύει «υπουργείο εθνικής ταυτότητας και μετανάστευσης». Ή η Βρετανία των Εργατικών, που μιλάει πλέον για ενσωμάτωση των ξένων στη «Βρετανικότητα». Ενώ και η Ισπανία της Σοσιαλιστικής Κυβέρνησης Θαπατέρο μιλάει για ενσωμάτωση στην «Ισπανικότητα». Αυτό ακριβώς προτείναμε κι εμείς: ενσωμάτωση στην «Ελληνικότητα».

Κι ενώ οι δικλείδες ασφαλείας αυξάνονται αλλού, το κυβερνητικό Σχέδιο επιλέγει την απόλυτη χαλάρωση, σε μια χώρα που είναι η πιο ευάλωτη σε παράνομα μεταναστευτικά ρεύματα.

Εμείς δεν οραματιζόμαστε την Ελλάδα «περίκλειστο φρούριο» στον κόσμο. Αλλά δεν θα αφήσουμε να γίνει και «ξέφραγο αμπέλι».

Ξεκαθαρίσαμε στην κυβέρνηση τέσσερα πράγματα:

-- Ότι βλέπουμε την ελληνικότητα ως κοινότητα πολιτισμού, όχι ως κοινότητα αίματος.

-- Ότι αυτή η προσέγγιση είναι η καλύτερη ασπίδα κατά του ρατσισμού.

-- Ότι, όπως διευκρίνισε χθες και ο Συνήγορος του Πολίτη, η απόδοση ιθαγένειας είναι διοικητική πράξη, όχι ανθρώπινο δικαίωμα.

-- Κι ότι θα ενσωματώσουμε τα παιδιά των νόμιμων μεταναστών που γεννιούνται στην Ελλάδα στην «ημετέρα παιδεία».

Κι έτσι προτείναμε να τους χορηγείται ιθαγένεια όταν ενηλικιωθούν, εφ’ όσον έχουν ολοκληρώσει την 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Κι εφ’ όσον, ακόμα, παραιτούνται από άλλη ιθαγένεια που ενδεχομένως έχουν από τρίτες – μη ευρωπαϊκές - χώρες.

Επισημάναμε ακόμα, ότι χωρίς τέτοιες δικλείδες ασφαλείας, η απόδοση ιθαγένειας θα γίνει τότε αυτόματη. Κι αυτό θα λειτουργήσει ως κίνητρο για να έλθουν νέα κύματα παράνομων μεταναστών στην Ελλάδα. Μια τέτοια αυτόματη απόδοση ιθαγένειας, δεν θα λύσει τα προβλήματα των μεταναστών. Θα τα δυσκολέψει.

Επισημάναμε, ακόμα, ότι σε άλλες χώρες, η ιθαγένεια μοιάζει να δίνεται εύκολα, αλλά αν προσέξει κανείς τις λεπτομέρειες θα διαπιστώσει, πολύ διαφορετικά πράγματα: Για παράδειγμα, αν ο γερμανικός νόμος για την ιθαγένεια εφαρμοζόταν ατόφιος στην Ελλάδα, δεν θα έπαιρνε ελληνική ιθαγένεια κανένα από τα παιδιά που έχουν ήδη γεννηθεί εδώ. Κι όμως τον επικαλούνται…

Γιατί όταν ψηφίστηκε στη Γερμανία σχετικός νόμος, το 1999, επί Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, ίσχυσε για τα παιδιά που θα γεννιόταν στο μέλλον, μετά τις αρχές του 2000. Όχι για όσα ήταν ήδη γεννημένα εκεί…

Και επί τη ευκαιρία να πούμε, ότι στη Γερμανία, την οποία με πολύ μεγάλη ευκολία επικαλείται η κυβέρνηση τελευταία, οι μετανάστες από μη ευρωπαϊκές χώρες, δεν ψηφίζουν στις δημοτικές εκλογές. Το Σχέδιο της Κυβέρνησης, αντίθετα, προβλέπει ότι θα ψηφίζουν.

Το μερικό δικαίωμα ψήφου στις δημοτικές εκλογές για τους μετανάστες, εκτός από τη Γερμανία, το έχει απορρίψει τελευταία και η Γαλλία, καθώς και οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες.

Καλούμε την κυβέρνηση να παραιτηθεί απ’ αυτό τουλάχιστον. Να το απεμπλέξει από τις επόμενες δημοτικές εκλογές. Αλλιώς θα κατηγορηθεί, δικαίως, για μικροκομματικές σκοπιμότητες και θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο τη συνεννόηση σε ένα θέμα που θα έπρεπε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή συναίνεση.

Εν πάση περιπτώσει, η Νέα Δημοκρατία ξεκαθάρισε απόλυτα ότι θα καταψηφίσει το κυβερνητικό Σχέδιο, ότι θα το καταργήσει όταν θα αναλάβει τη διακυβέρνηση της χώρας, ενώ δεσμεύτηκε με σαφήνεια τι θα βάλει στη θέση του.

* Κι ένα τελευταίο παράδειγμα αντιπολιτευτικής πρακτικής: τα μπλόκα των αγροτών. Το ΠΑΣΟΚ, πέρσι ακόμα, ενθάρρυνε τους αγρότες να κλιμακώσουν κι άλλο τις κινητοποιήσεις τους. Και σήμερα που βρίσκεται στην κυβέρνηση, τους προτείνει προσχηματικό διάλογο, τον οποίο οι ίδιοι απορρίπτουν ως «κοροϊδία».

Η Νέα Δημοκρατία, αντίθετα, φέτος που βρίσκεται στην αντιπολίτευση έσπευσε από την αρχή να εκφράσει τη διαφωνία της με τα μπλόκα. Δεν προσπαθούμε να κερδοσκοπήσουμε πολιτικά στις δυσκολίες των αγροτών, ούτε στην αδυναμία της κυβέρνησης να ικανοποιήσει τα αιτήματά τους.

Εμείς θέλουμε να βοηθήσουμε τους αγρότες. Δεν παίζουμε με τον πόνο τους. Δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε την οργή τους.

Το πρόβλημα των αγροτών αφορά ολόκληρη την κοινωνία. Οδηγήθηκαν στο αδιέξοδο και την απελπισία. Κι εμάς μας απασχολεί πώς θα βγουν από το τέλμα. Όχι πως θα τους ξεγελάμε, είτε είμαστε στην Αντιπολίτευση είτε στην Κυβέρνηση.

Το πιο σημαντικό άλλωστε, δεν είναι τι θα γίνει αύριο με τους αγρότες μας, τις επόμενες μέρες ή εβδομάδες.

Το πιο σημαντικό είναι τι θα γίνει σε λίγα χρόνια. Και γι’ αυτό ήδη έχουμε αρχίσει διάλογο μαζί τους. Πραγματικό διάλογο…

Κάλεσα, βέβαια, τον Πρωθυπουργό να παρέμβει, να αρθεί ο αποκλεισμός των δρόμων και να βρεθεί λύση. Κι αντί του Πρωθυπουργού, μας ήλθε ο… Βούλγαρος Πρωθυπουργός.

Το είδαμε κι αυτό. Πράξη πάντως, διπλωματικά αφύσικη και πέρα από τα εσκαμμένα.

Νεοδημοκράτισσες, νεοδημοκράτες,

Δώσαμε ήδη κάποια σαφή δείγματα γραφής του νέου αντιπολιτευτικού μας ρόλου: Ρόλου ευθύνης. Και ρόλου πειστικού. Που αναδεικνύει σήμερα τις διαφορές μας από το ΠΑΣΟΚ. Ώστε «να κάνουμε τη διαφορά» αύριο…

Αλλά θα πρέπει να προχωρήσουμε και σε οργανωτικές αλλαγές που δίνουν «σάρκα και οστά» στο όραμά μας για ένα ανοικτό κόμμα.

* Ήδη μετά την εκλογή αρχηγού από την κοινωνία, η νεολαία μας, η ΟΝΝΕΔ, θα εκλέξει κι εκείνη τον νέο Πρόεδρό της από τη βάση. Είναι μια ακόμα Επανάσταση. Η ΟΝΝΕΔ θα είναι η πρώτη Ελληνική Νεολαία που τολμάει κάτι τέτοιο.

Το ανοικτό κόμμα, δεν είναι πλέον όραμα. Είναι στοίχημα που ήδη το κερδίζουμε.

* Δίνω έμφαση σε δύο ακόμα ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία των κομματικών οργάνων. Διότι φιλοδοξία μας είναι να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατική λειτουργία σε όλη την κλίμακα του κόμματος.

Μετά το Συνέδριο, είναι απόφασή μου, η Κεντρική Επιτροπή, το Πολιτικό Συμβούλιο και η Κοινοβουλευτική Ομάδα να συνέρχονται σε τακτά χρονικά διαστήματα.

Ακόμα, θα δώσουμε μεγάλη έμφαση στην αναδιοργάνωση και τακτική λειτουργία των περιφερειακών οργάνων, όπως για παράδειγμα το Περιφερειακό Συμβούλιο. Διότι όσο απαραίτητη είναι η κεντρική πολιτική οργάνωση του κόμματος, άλλο τόσο είναι απαραίτητη η λειτουργία του στην περιφέρεια.

Μόνο έτσι θα γίνουμε κόμμα ανοικτό στην κοινωνία, ικανό να παρεμβαίνει παντού, να αναδεικνύει άξια στελέχη παντού και να ανατρέπει συσχετισμούς παντού.

Άλλωστε, για το άνοιγμα του κόμματος, δεν περιμένουμε το Συνέδριο. Ήδη ιδρύθηκε Γραμματεία Σχέσεων Κοινωνίας-Κόμματος, όπου φτάνουν κάθε μέρα, παρατηρήσεις, παροτρύνσεις, παράπονα και απόψεις απλών ανθρώπων. Όχι μόνο μελών μας. Τα ακούμε όλα με προσοχή. Κι έχουν πολλές φορές εξαιρετικό ενδιαφέρον.

* Επί πλέον ενεργοποιούμε τη σχέση μας με τους δικτυακούς τόπους. Όπου κυκλοφορεί τεράστιο πλήθος πληροφοριών καθημερινά. Εκφράζονται απόψεις, γίνονται συζητήσεις, κι αντιπαραθέσεις ακόμα.

Άλλωστε πολλά από τα 800 χιλιάδες μέλη μας, ήδη εκφράζουν τις απόψεις τους δικτυακά. Και αυτό ανοίγει το δρόμο πια για να περάσουμε σιγά-σιγά σε ένα επόμενο βήμα οργάνωσης της ηλεκτρονικής δημοκρατίας.

Το διαδίκτυο είναι πλέον στρατηγικής σημασίας κοινωνικός χώρος. Που αφορά κυρίως τη νεολαία. Αλλά όχι μόνον αυτή...

Η παρουσία μας εκεί είναι απαραίτητη. Έχει ήδη ξεκινήσει. Αλλά πρέπει να αναδιοργανωθεί και να αναβαθμιστεί…

Έχουμε ακόμα πολλές προτάσεις να ακούσουμε και να επεξεργαστούμε. Εν όψει του 8^ου Τακτικού Συνεδρίου μας θα υπάρξει ευρύτατη συζήτηση, σε διάφορες συνδιασκέψεις. Να θυμάστε όμως:

Χτίζουμε το κόμμα των αξιών και των αξίων.

Είμαστε κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας. Και θα γίνουμε η Ελπίδα της.

Νεοδημοκράτισσες, νεοδημοκράτες,

Οι επόμενες μήνες θα είναι κρίσιμοι για την πορεία του τόπου. Και κρίσιμοι για την Αναγέννηση της Νέας Δημοκρατίας.

Όπως εξήγησα, στηρίζουμε την κυβέρνηση εκεί που το επιβάλλει το συμφέρον του τόπου.

Αλλά δεν κυβερνάμε μαζί της.

Δείχνουμε στάση ευθύνης που ουδέποτε έδειξε το ΠΑΣΟΚ απέναντί μας.

Αλλά δεν έχουμε συνυπευθυνότητα για τη διακυβέρνηση του τόπου.

Δεν συγκυβερνούμε με το ΠΑΣΟΚ.

Και δεν πρόκειται να συγκυβερνήσουμε.

Εκφράζω επίσης, με κάθε σαφήνεια, την αντίθεσή μου σε διάφορες προτάσεις εξω-θεσμικών λύσεων, που απαξιώνουν τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου.

Εγώ τουλάχιστον για το Κόμμα μας, για τη Νέα Δημοκρατία, δεν το δέχομαι.

Είμαι βέβαιος ούτε και εσείς.

Η Νέα Δημοκρατία αποτελεί εγγύηση σταθερότητας για τη χώρα.

Σήμερα ως Αντιπολίτευση, αύριο ως Κυβέρνηση.

Νεοδημοκράτισσες και Νεοδημοκράτες,

Η Νέα Δημοκρατία ήδη ακτινοβολεί μια νέα αυτοπεποίθηση. Αδιανόητο, για κόμμα που μόλις βγήκε από βαριά ήττα.

Αυτό ακριβώς θέλω να ακτινοβολεί κάθε στέλεχος και κάθε μέλος μας.

Η Νέα Δημοκρατία τους χωράει όλους και τον καθένα χωριστά.

Τους χρειάζεται όλους και τον καθένα χωριστά.

Δεν περισσεύει κανείς.

Αυτό υποσχέθηκα κατηγορηματικά

όταν έθεσα υποψηφιότητα για Πρόεδρος του Κόμματος.

Αυτό δεσμεύτηκα.

Γι’ αυτό ψηφίστηκα.

Και σε αυτό θα μείνω πιστός.

Αλλά οφείλω να ξεκαθαρίσω το εξής:

Δεν εκλέχθηκα για να τηρώ «εύθραυστες ισορροπίες».

Δεν χρωστάω τίποτε σε κανένα.

Το μόνο μου χρέος είναι απέναντι στις εκατοντάδες χιλιάδες των Νεοδημοκρατών που ήλθαν και ψήφισαν, αφού περίμεναν ώρες στην ουρά.

Σε αυτούς υποσχέθηκα αλλαγή πορείας.

Και αυτό το χρέος με δεσμεύει απέναντί τους.

Την εσωστρέφεια που πολλές φορές «έπνιξε» τη Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν, δεν πρόκειται να την ανεχθώ.

Η νέα Νέα Δημοκρατία θα γίνει ο πόλος μιας νέας κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι ένας εύθραυστος συνασπισμός προσωπικών στρατηγικών και ομάδων.

Προορισμός της είναι να απελευθερώσει το δυναμισμό της ελληνικής κοινωνίας, όχι να βουλιάξει μέσα στις γνωστές Ελληνικές παθογένειες.

Ο Πολιτικός μου αντίπαλος είναι απέναντι: το ΠΑΣΟΚ.

Όχι εδώ μέσα.

Στόχος μου είναι να λύσουμε τα προβλήματα του τόπου.

Όχι να επανέλθουμε στις έριδες του παρελθόντος.

Άλλωστε, ρόλος της Αντιπολίτευσης δεν είναι να αντιπολιτεύεται την …Αντιπολίτευση, αλλά την Κυβέρνηση!

Γι’ αυτό και επαναλαμβάνω.

Εσωστρέφεια δεν θα υπάρξει!

Δημοκρατία ναι. Όσο ποτέ.

Αλλά εσωστρέφεια ποτέ!

Αυτό είναι ευθύνη όλων να το περιφρουρήσουμε.

Αλλά εμένα δεν είναι απλώς ευθύνη μου.

Είναι χρέος μου!

Απέναντι σε αυτούς που ψήφισαν την 29^η Νοεμβρίου.

Νεοδημοκράτες και Νεοδημοκράτισσες.

Δεν πάμε απλώς, να ξανά-διεκδικήσουμε την εξουσία.

Πάμε να αλλάξουμε την Ελλάδα.

Και πριν αλλάξουμε τους άλλους,

Πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Είμαι εδώ μπροστά σας, γιατί πιστεύω αυτά που λέω

Και γιατί αγωνίζομαι γι’ αυτά που πιστεύω.

Το ξέρετε.

Μπορούμε να επιτύχουμε μεγάλες ανατροπές.

Μπορούμε, μαζί να τα καταφέρουμε.

Βάζουμε υψηλούς στόχους.

Γιατί μόνον υψηλοί στόχοι μπορούν να

Επαναφέρουν στο επίκεντρο την Πολιτική.

Και μόνο υψηλοί στόχοι ταιριάζουν στην παράταξή μας

και την Ιστορία της.

Οι συνθήκες είναι ώριμες πια

να ξεπεράσει η ελληνική κοινωνία τις αγκυλώσεις της.

Το ξέρετε.

Δεν μοιράζω υποσχέσεις,

Πέρα από μια:

Αγώνα και Νίκη!.

Για τη χώρα, για τα παιδιά μας, για την Ελλάδα!

Χαιρετισμός του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά

Κυρίες και κύριοι, Η Τοπική Αυτοδιοίκηση είναι πρωτογενής λαϊκή μορφή εξουσίας. Και έχει, πράγματι, στο επίκεντρό της τον άνθρωπο. Τον φέρνει πιο κοντά στην κρίσιμη απόφαση, που αφορά την καθημερινότητά του. Με αυτή την πεποίθηση, χαιρετίζοντας την έναρξη του Συνεδρίου σας και ευχόμενος ανάλογη επιτυχία στις εργασίες σας, οφείλω να προχωρήσω αμέσως σε ορισμένες παρατηρήσεις: Πράγματι το Συνέδριό σας συμπίπτει με την παγκόσμια και ελληνική οικονομική κρίση. Αλλά και με τη σχεδιαζόμενη από την Κυβέρνηση διοικητική μεταρρύθμιση. Παρατήρηση 1η: οφείλουμε να απομονώσουμε και να απορρίψουμε τραυματικές εμπειρίες, - που δημιουργούν δεσμά στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, - που την κάνουν, δηλαδή, επαίτη του συγκεντρωτικού κράτους, - και την απομακρύνουν από τον πολίτη.

Παρατήρηση 2η: Σήμερα, η ελληνική Τ.Α. περιμένει από την Κυβέρνηση να διευκρινίσει τις προθέσεις της, να επιδείξει σεβασμό και σοβαρότητα προς τους αιρετούς εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και προς τις τοπικές Κοινωνίες. Γιατί, μέχρι σήμερα, υπάρχει προχειρότητα και αναντιστοιχία λόγων και έργων. Και γιατί το κράτος και η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχουν συνέχεια. Και προκαλεί –πράγματι- εντύπωση η πλήρης απαξίωση από τον κ. Πρωθυπουργό του αυτοδιοικητικού παρελθόντος, άρα του πρώτου σταδίου της σημερινής μεταρρύθμισης του Καποδίστρια, που στο κάτω-κάτω ήταν προϊόν παρέμβασης του ίδιου του ΠΑΣΟΚ. Όμως, με την προχειρότητα αυτή και την περισσή βιασύνη, το όραμα της αληθινής μεταρρύθμισης είναι δύσκολο να μετουσιωθεί σε πράξη. Φοβάμαι ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, με τις τελευταίες κυβερνητικές εξαγγελίες αντί να απελευθερώνεται ακόμη περισσότερο, αντί να ενισχύεται οικονομικά και θεσμικά, αποδυναμώνεται και κινδυνεύει να απομακρυνθεί από τον πολίτη, να γίνει πιο προβληματική, πιο απρόσωπη και να μιμηθεί, ουσιαστικά, το προβληματικό κεντρικό κράτος, που λίγο ενδιαφέρεται για τις ιδιαιτερότητες της κάθε τοπικής κοινωνίας. Όλοι αναγνωρίζουμε ότι, σήμερα, οι αλλαγές είναι αναγκαίες και επιτακτικές, περισσότερο παρά ποτέ. Προϋποθέτουν, όμως, ενδελεχή μελέτη, προσεκτικό σχεδιασμό, ουσιαστικό διάλογο με τους θεσμικούς εκπροσώπους της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και με τις τοπικές Κοινωνίες. Και όμως. Βλέπουμε σπουδή, κομματικές σκοπιμότητες, προαποφασισμένες επιλογές, γενικόλογες διακηρύξεις, μυστικότητα, έλλειψη συγκροτημένου σχεδίου. Για όλους αυτούς τους λόγους, δεν μπορούμε να αισθανόμαστε ήσυχοι, για το αύριο της Τ.Α.

Κυρίες και κύριοι, Ακούσαμε από την Κυβέρνηση μια γενικόλογη έκθεση, αλλά εντοπίσαμε σοβαρά κενά, που δημιουργούν συγκεκριμένα ερωτήματα: • Παύει η σχέση εξάρτησης της Τ.Α από το κεντρικό κράτος ή διαιωνίζεται; • Λιγοστεύει η Γραφειοκρατία από τις συνενώσεις ή αυξάνεται; • Εναρμονίζεται η Τ.Α. με τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας ή απλώς διευρύνονται τα διοικητικά όρια; • Ενδυναμώνεται η συμμετοχική Δημοκρατία σε τοπικό επίπεδο ή απλώς καθίστανται οι αυτοδιοικητικές ενότητες μικρές ακυβέρνητες, τελικά, πολιτείες; • Ενισχύεται η κοινωνική συνοχή ή αποκλίνουν οι ενωτικές τάσεις κάθε τοπικής κοινωνίας, εξαιτίας αυτής της βιαστικής στάσης για μαζική συμμετοχή, στην εκλογική διαδικασία σχεδόν όλων των οικονομικών μεταναστών, ανεξαρτήτως της προσφοράς ή της ενσωμάτωσής τους στις τοπικές κοινωνίες; • Μήπως οι συνενώσεις των Δήμων, έτσι βιαστικά, όπως προωθούνται, χωρίς καμία συγκεκριμένη δέσμευση για την οικονομική και επιτελική ενίσχυσή τους, οδηγήσουν τελικά σε μαράζωμα της περιφέρειας, των ορεινών περιοχών και των ευαίσθητων νησιών μας; • Πως είναι δυνατόν να υπάρξει αισιοδοξία για το οικονομικό μέλλον της Τ.Α. όταν δεν αντιμετωπίζεται το οικονομικό αδιέξοδό της; Όταν οι πόροι για το 2010 είναι μειωμένοι σε σχέση με το 2009; • Άραγε ποια πολιτιστικά, ιστορικά και χωρικά κριτήρια θα χρησιμοποιηθούν; • Έχει, ήδη, χαράξει τα όρια και έχει ήδη αποφασίσει για τον αριθμό των Δήμων και περιφερειακών αυτοδιοικήσεων η κυβέρνηση; Μόνη της; Ερήμην της ΚΕΔΚΕ και της ΕΝΑΕ; Γιατί αργεί να δώσει στους θεσμικούς φορείς της αυτοδιοίκησης το χωροταξικό των νέων σχημάτων ώστε να υπάρξει διαβούλευση; Επιδιώκει να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις;

Θυμίζω ένα μόνον: Ότι , ο σημερινός Πρωθυπουργός, το Σεπτέμβριο του 2008, χαρακτήριζε «διοικητικό έγκλημα για τη χώρα το ενδεχόμενο εφαρμογής του νέου Καποδίστρια». Τόνιζε, μάλιστα, ότι «το ΠΑΣΟΚ θα αντισταθεί στο σχέδιο να μπει η Αυτοδιοίκηση στο περιθώριο και να δημιουργηθεί ένα νέο χάος σ’ αυτήν». Ο δε υπουργός ο κ. Καστανίδης στις 6 Αυγούστου 2008, καθ’ ύλην αρμόδιος από τη μεριά του ΠΑΣΟΚ τότε, έλεγε ότι: «θεμελιώδης προϋπόθεση είναι να λυθούν τα οικονομικά, τεχνικά και διοικητικά προβλήματα πριν προχωρήσει (η Κυβέρνηση) σε οποιαδήποτε συζήτηση για πιθανή συνένωση των Δήμων στα πλαίσια ενός νέου Καποδίστρια». Συμφωνούμε μαζί του! Καλούμε, λοιπόν, την Κυβέρνηση να καταβάλει τα οφειλόμενα στην Τ.Α. από το έτος 2009, που ανέρχονται σε 331εκ. € και που αφορούν στο τελευταίο τρίμηνο του 2009, όπου το ΠΑΣΟΚ είναι στην Κυβέρνηση.

Κυρίες και κύριοι,

Η θέση μας είναι σαφής : Το διοικητικό σύστημα της χώρας είναι ανάγκη να διαρθρώνεται σε τρία επίπεδα: - το εθνικό - το περιφερειακό και - το τοπικό. Η ΝΔ στηρίζει τη θεσμοθέτηση και την εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου και όχι αποσπασματικού προγράμματος τομών και μεταρρυθμίσεων, που στόχο έχουν την αναζωογόνηση του εθνικού χώρου, σ’ ένα σύγχρονο επιτελικό κράτος, με αποκεντρωμένους θεσμούς, ισχυρούς και αποτελεσματικούς Δήμους. Στο πλαίσιο αυτό είναι ανάγκη:

• Η Κεντρική Δημόσια Διοίκηση να ενισχύσει τις επιτελικές δομές και τις λειτουργίες της στην κατεύθυνση ενός «κράτους-στρατηγείου». • Να αποσυγκεντρώσει και να αποκεντρώσει αρμοδιότητες και πόρους, σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. • Να στηρίξει (σύμφωνα και με το Σύνταγμα) την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Τ.Α. • Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση να έχει Πρόεδρο αιρετό, εκλεγόμενο άμεσα, με καθολική ψηφοφορία. Να έχει αιρετό Περιφερειακό Συμβούλιο, με σαφείς, αλλά και συνεκτικές δομές, που θα καθιστούν και αποτελεσματικότερη τη λειτουργία τους. • Οι σημερινές Νομαρχίες (για λόγους κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς, ιστορικούς, και συναισθηματικούς) να διατηρηθούν ως Νομαρχιακά Διαμερίσματα, με αιρετό επικεφαλής τους.

• Οι νέες Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες να έχουν ευρύτατο πεδίο αρμοδιοτήτων, νομοθετικά κατοχυρωμένων, στους άξονες της περιφερειακής ανάπτυξης, του χωροταξικού σχεδιασμού, του περιβάλλοντος, της κοινωνικής συνοχής, των μεταφορών, της πολιτικής προστασίας, της δημοσίας υγείας, της παιδείας, του εμπορίου, του τουρισμού και της πρωτογενούς παραγωγής.

• Η διαχείριση του ΕΣΠΑ να περιέλθει στις «Αυτοδιοικητικές Περιφέρειες».

• Η Περιφέρεια, να έχει εξασφαλισμένους τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους. • Είναι ακόμη ανάγκη, να συγκροτηθούν οι νέοι Δήμοι με τρόπο που να εξασφαλίζει: - τη βιωσιμότητα, - τις δυνατότητες για ικανοποιητικές υπηρεσίες ιδιαίτερα θα έλεγα, για αναπτυξιακές παρεμβάσεις, - την ανταγωνιστικότητά τους, - την αξιοποίηση του ενδογενούς δυναμικού, - την προστασία του αστικού, του αγροτικού και φυσικού περιβάλλοντος, - την ισόρροπη ανάπτυξη, - και τη συγκράτηση του πληθυσμού στην ύπαιθρο. Για την επιτυχία αυτού εγχειρήματος επιβάλλεται, επίσης, να τεθούν και να τηρηθούν ορισμένες αυτονόητες προϋποθέσεις: 1ον Η μεταρρύθμιση να μην είναι αποσπασματική, αλλά να αποτελέσει μέρος ενός συνολικού Προγράμματος Μεταρρύθμισης της Δημόσιας Διοίκησης σε κεντρικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο. 2ον Ο σχεδιασμός και η χάραξη των ορίων των νέων Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων και των νέων Δήμων να προηγηθεί. Να γίνει ουσιαστικός διάλογος, πριν την ψήφιση του σχετικού νόμου. Η χάραξη των ορίων να γίνει με κριτήρια πληθυσμιακά, πολιτισμικά, κοινωνικοοικονομικά. Να γίνει με την αξιοποίηση της εμπειρίας του ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑ. Μακριά από κομματικές και μικροπολιτικές σκοπιμότητες. Μακριά από τη γνωστή γεωγραφική κοπτοραπτική ή τη μυστηριώδη πολιτική αριθμητική των 370 Δήμων που θυμίζουν στιγμές που ζήσαμε στο παρελθόν. 3ον Να καταρτιστεί και να υλοποιηθεί ένα Εθνικό Επιχειρησιακό Πρόγραμμα για την υποστήριξη των Περιφερειακών Αυτοδιοικήσεων και των νέων Δήμων, με εξασφαλισμένη την χρηματοδότησή του. Διαφορετικά η μεταρρύθμιση θα είναι ένα άδειο πουκάμισο. 4ον Να υλοποιηθεί η αρχή: ένας Δήμος ανά νησί, με εξαίρεση φυσικά τα μεγάλα νησιά, όπως την Κρήτη, την Εύβοια, τη Λέσβος κλπ. 5ον Να ληφθεί ειδική μέριμνα για ορεινούς, απομονωμένους και νησιωτικούς Δήμους, έτσι ώστε η ελληνική ακριτική γη να μην μαραζώσει.

6ον Να διατηρηθούν οι ιστορικοί μας Δήμοι. Στα πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών, Θεσσαλονίκης και ενδεχομένως και σε άλλες μεγάλες πόλεις, είναι θετικό να θεσμοθετηθεί η Μητροπολιτική Διακυβέρνησή τους, με αιρετά διοικητικά όργανα και αρμοδιότητα σε ζητήματα, όπως ο πολεοδομικός και χωροταξικός σχεδιασμός, η περιφερειακή ανάπτυξη, το περιβάλλον, η διαχείριση απορριμμάτων, το κυκλοφοριακό, η πολιτική προστασία.

Η Κυβέρνηση οφείλει να πει ξεκάθαρα τις θέσεις της - για το περιεχόμενο, - για τη χωροταξία καθώς και - για τους πόρους, που θα απαιτηθούν.

Εάν καθυστερεί σκόπιμα κάνει λάθος. Εάν επιδιώκει να αναλωθεί πολύτιμος χρόνος, ώστε να δημιουργήσει τετελεσμένες καταστάσεις ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου, κάνει, επίσης, λάθος. Εάν δεν συνεργαστεί με την αντιπολίτευση, με την ΕΝΑΕ και την ΚΕΔΚΕ, αν θελήσει να προχωρήσει σε μια αποσπασματική παρέμβαση, χωρίς χρηματοδότηση, χωρίς αναγκαίους πόρους, θα υπονομεύσει το όλο εγχείρημα. Καλούμε την κυβέρνηση να δείξει αυτή την υπευθυνότητα. Η μεταρρύθμιση αυτή είναι ζήτημα εθνικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπισθεί. Ήταν και το ξέρετε και ένα όνειρο της Ν.Δ. Και δεν πρέπει να επιτρέψουμε σε κανέναν να διασύρει αυτό το όνειρο. Άλλη, μια ακόμη ευκαιρία για τον εκσυγχρονισμό του κράτους θα χαθεί τότε, με απρόβλεπτες συνέπειες για το μέλλον. Όμως η Κυβέρνηση σπεύδει να προαναγγείλει ότι θα δώσει και δικαίωμα ψήφου στις επικείμενες τοπικές εκλογές σε, περίπου, 250 χιλιάδες μετανάστες. Και αυτό, νομίζοντας ότι θα μπορούσε να εξυπηρετήσει κομματικές σκοπιμότητες. Έχω αναπτύξει με σαφήνεια τη θέση της Νέας Δημοκρατίας. Υπογραμμίζω, άλλη μια φορά, ότι οι παρεμβάσεις που η Κυβέρνηση σχεδιάζει, τόσο για την ψήφο των μεταναστών, όσο και για τη μαζική χορήγηση της ελληνικής ιθαγένειας, μας βρίσκουν αντίθετους. Την καλέσαμε να μην προχωρήσει σε άκριτη, μαζική νομιμοποίηση χωρίς τις προϋποθέσεις που θέτουν τα περισσότερα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Την καλέσαμε σε υπεύθυνη συζήτηση για τον καθορισμό κριτηρίων και κανόνων. Την καλούμε και τώρα σε συζήτηση χωρίς σπουδή. Αλλά με υπευθυνότητα και σοβαρότητα, όπως απαιτεί ένα τόσο ευαίσθητο ζήτημα.

Στη δική μας πολιτική ιδεολογία για την Τ.Α. ταιριάζει το αυτοδιοίκητο. Όμως, ο εναγκαλισμός της Τ.Α. από τα κόμματα έχει βλάψει και την αυτοδιοίκηση και τις τοπικές Κοινωνίες και –κατά την άποψή μου- τα ίδια τα κόμματα. Γι’ αυτό και η Ν.Δ. θα αποφύγει την άμεση παρέμβασή της στην έκφραση των τοπικών Κοινωνιών και ιδιαίτερα των μικρότερων. Ήρθε, πιστεύω, η ώρα της αποκομματικοποίησης της περιφέρειας, της χειραφέτησής της από τους δήθεν παντογνώστες του κέντρου, που αποφασίζουν για αυτήν πριν από αυτήν, χωρίς να γνωρίζουν τις ιδιαιτερότητές της. Και σε αυτήν την εξέλιξη, που την οδηγεί η ίδια η ζωή, χρήσιμο πιστεύω είναι να συνδράμουν, επιτέλους, όλα τα κόμματα.

Προτείνω επίσης, να προβληματιστούμε και σε κάτι ακόμα: Χρειάζεται, ίσως, ένα ακόμη τολμηρό βήμα. Και πιστεύω ότι οι συνθήκες έχουν πια ωριμάσει. Ας ανοίξουμε την πόρτα της αξιοσύνης και στις διαδικασίες εκλογής των Δημοτικών Συμβουλίων. Και, γιατί όχι, να σκεφθούμε αν θα έπρεπε να στήσουμε ξεχωριστή κάλπη για τους υποψηφίους Δημάρχους και ξεχωριστή για τους υποψηφίους Δημοτικούς Συμβούλους. Ότι θα βάλουμε έτσι στην εικόνα της Τ.Α. περισσότερη αξιοκρατία και λιγότερο κομματισμό, ούτε λόγος. Ότι θα υπάρξουν και αντιδράσεις είναι επίσης βέβαιο. Ότι θα απαιτηθούν –προσέξτε- και ασφαλιστικές δικλίδες για την απρόσκοπτη λειτουργία του Δήμου, είναι αυτονόητο.

Σας καλώ, αν θέλετε, να προβληματιστείτε και προς αυτήν την κατεύθυνση στο Συνέδριό σας.

Φίλες και φίλοι,

Εμείς, στη Ν.Δ., θα ακολουθήσουμε το δρόμο του διαλόγου, των τεκμηριωμένων προτάσεων, της ευθύνης. Ας κάνει το ίδιο και η κυβέρνηση. Κάθε παλινωδία και αποτυχία θα βαρύνει αποκλειστικά την ίδια. Επιδίωξη και ελπίδα όλων μας είναι να πρωτοστατήσει δυναμικά η Τ.Α. στην πρόοδο και την αναγέννηση της Πατρίδας μας.

Εμείς θα είμαστε κοντά σας. Καλή επιτυχία στο Συνέδριό σας. Σας ευχαριστώ.

Ομιλία του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά στην 7η Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ

κ. Αντώνη Σαμαρά στην 7^η Σύνοδο της Κεντρικής Επιτροπής της ΟΝΝΕΔ

ΟΝΝΕΔ σημαίνει Ελπίδα. Κι εγώ κατακλύζομαι από συγκίνηση μπροστά σε αυτή την απίστευτη αγκαλιά Ελπίδας και αγάπης που μου προσφέρετε.

Πράγματι, ΟΝΝΕΔ σημαίνει Ελπίδα:

Γιατί η ιδεολογία της ΟΝΝΕΔ είναι:

--Αξιοπρέπεια στο Προσωπικό επίπεδο

--Δικαιοσύνη στο κοινωνικό επίπεδο

--Ελευθερία στο εθνικό επίπεδο.

--Και Αξιοκρατία παντού.

Οννεδίτισσες, Οννεδίτες,

Σας ευχαριστώ με όλη μου την καρδιά για τη θερμή υποδοχή σας

σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας,

σας ευχαριστώ για την αγάπη σας.

Δεν είναι εύκολο να σας περιγράψω αυτά που νιώθω σήμερα, ανάμεσά σας.

Ο νους μου πάει πίσω, πριν τριάντα τόσα χρόνια,

όταν στήναμε την ΟΝΝΕΔ, σχολή-σχολή, γειτονιά-γειτονιά, πόλη- πόλη.

σε συνθήκες δύσκολες, πολύ δύσκολες, σε περιβάλλον εχθρικό.

Και τώρα βλέπω, την ΟΝΝΕΔ που είναι η ισχυρότερη δύναμη στη νεολαία.

Την ΟΝΝΕΔ που υπάρχει παντού, που παρεμβαίνει παντού, που κερδίζει μάχες παντού, την ΟΝΝΕΔ που ξέρει να κερδίζει, ακόμα κι όταν το κόμμα σκοντάφτει.

Είτε το κόμμα είναι στα πάνω του, είτε είναι στα κάτω του. είτε βρίσκεται στην κυβέρνηση είτε βρίσκεται στην αντιπολίτευση.

Η ΟΝΝΕΔ παραμένει πάντα πρώτη δύναμη.

* Εμείς η μεγάλη κεντροδεξιά παράταξη δεν θέλουμε να εκμεταλλευτούμε

το δυναμισμό των νέων την πίστη τους σε ιδανικά, τις καθαρές καρδιές και τα καθαρά μυαλά τους.

Άλλες παρατάξεις, προσπαθούν να «πάρουν» από τη νεολαία, όχι να «δώσουν» στους νέους.

Εμείς, πιστοί στα ιδανικά του κοινωνικού φιλελευθερισμού, προσπαθούμε να αξιοποιήσουμε την ορμή και τη δύναμη της νιότης. Όχι να την εκμεταλλευτούμε.

* Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να σας πω σήμερα:

Θέλουμε να στηριχθούμε σε σας. Αλλά θέλουμε και να προσφέρουμε σε σας.

Σας θέλουμε πρωταγωνιστές στην δική σας ζωή. Δεν σας θέλουμε κομπάρσους στη δική μας πολιτική.

Θέλουμε να διδαχθείτε από την πείρα μας. Τη θετική και την αρνητική πείρα μας. Δεν σας θέλουμε για «χειροκροτητές» και «οπαδούς». Δεν θέλουμε να επαναλάβατε τη δικά μας σφάλματα. Δεν θέλουμε να κάνετε τα λάθη της δικής μας γενιάς. Θέλουμε να γίνετε καλύτεροι από μας!

Οννεδίτισσες, Οννεδίτες,

Πριν τριανταπέντε χρόνια, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής θεμελίωνε ανθεκτικούς θεσμούς δημοκρατίας στην Ελλάδα. Μετά από μια επτάχρονη δικτατορία.

Και μια εθνική καταστροφή στην Κύπρο. Ο Καραμανλής μετέτρεψε μια πολλαπλή κρίση σε ευκαιρία. Και λίγο αργότερα η Ελλάδα

μπήκε στη μεγάλη Ευρωπαϊκή Οικογένεια.

Αυτό το διπλό επίτευγμα,

- η θεμελίωση της δημοκρατίας και η ένταξη στην Ευρώπη -

έμεινε στην Ιστορία με τον όρο «Μεταπολίτευση».

Μια μεγάλη τομή, μια συνολική ανατροπή

στα πολιτικά και κοινωνικά πράγματα

Χωρίς τις καταστροφές που επιφέρει μια βίαιη Επανάσταση.

«Μεταπολίτευση» είναι αυτό ακριβώς:

μια Ειρηνική Επανάσταση.

Απόλυτα Ειρηνική. Αλλά και αληθινή Επανάσταση.

Αυτή τη μεγάλη κληρονομιά

την πιστώνεται η παράταξή μας

η Νέα Δημοκρατία .

Όπως συμβαίνει, όμως, συχνά,

οι αξίες ξεθώριασαν

και κάποιες στιγμές, τα νοήματα αντιστράφηκαν.

Το 1974 ο Καραμανλής αποκατέστησε την Ισονομία αριστερών και δεξιών.

Λίγα χρόνια αργότερα, όσοι δεν ένιωθαν και δεν δήλωναν αριστεροί, ή έστω «προοδευτικοί», έπρεπε να κρύβουν τις ιδέες τους, ή να απολογούνται συνεχώς για τις απόψεις τους. Και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αυτό συνεχίστηκε μέχρι πρόσφατα.

Και πιστέψτε με, δεν υπάρχει θέαμα πιο αποκρουστικό, από μια ακρωτηριασμένη συνείδηση από έναν άνθρωπο που κάνει στη ζωή του όλη μέρα «εκπτώσεις», για λόγους σκοπιμότητας.

Όμως, το μήνυμα της 29^ης Νοεμβρίου είναι αυτό ακριβώς: Το «σύμπλεγμα ενοχής» που χρόνια καλλιεργούνταν σε βάρος μας τελείωσε.

Μια πραγματική Δημοκρατία, μια Κοινωνία με αληθινή Ισονομία δεν μπορεί, δεν επιτρέπεται, την μια παράταξη να τη θεωρεί τίτλο τιμής, και την άλλη λόγο ντροπής.

Η παράταξή μας έχει τεράστια προσφορά στην Πατρίδα. Είναι πηγή υπερηφάνειας για μας. Οι ιδέες μας σήμερα κυριαρχούν – κυριολεκτικά –

σε όλη την Ευρώπη. Είμαστε υπερήφανοι για την Ιστορία μας για τις ιδέες μας, για τις αρχές του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Και σεβόμαστε όλους τους άλλους. Τους αναγνωρίζουμε το αυτονόητο δικαίωμα να είναι υπερήφανοι για τις δικές τους ιδέες. Αλλά το ίδιο ακριβώς διεκδικούμε για τον εαυτό μας.

Κι αυτά σας τα λέω, γιατί εσείς καταλαβαίνετε:

Γιατί η δική σας συνείδηση είναι όρθια, είναι απροσκύνητη, είναι παντοδύναμη

* Αυτό είναι το επόμενο που έχω να σας πω:

Να είστε υπερήφανοι γι’ αυτό που είμαστε.

Να είστε υπερήφανοι γι’ αυτά που εκπροσωπούμε.

Να είστε υπερήφανοι για τη ιστορική κληρονομιά που κουβαλάμε.

Και να γίνετε άξιοι να συνεχίσετε τη βαριά αυτή κληρονομιά.

Όχι αλαζόνες, απέναντι στους άλλους,

Όχι υπερφίαλοι, όχι μισαλλόδοξοι.

Αλλά υπερήφανοι!

Γιατί μόνον όποιος σέβεται τον εαυτό του, μπορεί να σεβαστεί και τον διπλανό του.

* Στις τελευταίες δεκαετίες είχαμε κι άλλα αρνητικά φαινόμενα:

Το επίπεδο ζωής αναπτύχθηκε, αλλά η παραγωγική βάση της χώρας αποδυναμώθηκε. Η κατανάλωση αυξήθηκε,

αλλά η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας υποχώρησε.

Οι υποδομές βελτιώθηκαν, αλλά ποιότητα της Παιδείας έπεσε. Η κοινωνία έγινε πιο πλούσια, αλλά το νόημα ζωής φτώχυνε και η ποιότητα των ανθρωπίνων σχέσεων υποβαθμίστηκε. Έχουμε περισσότερο πλούτο. Και περισσότερους νεόπτωχους!

Περισσότερες εισροές από κοινοτικά κονδύλια και λιγότερες ξένες επενδύσεις,

Περισσότερο κατά κεφαλήν Εισόδημα. Και μεγαλύτερα δημοσιονομικά ελλείμματα.

Περισσότερα μέσα στη διάθεσή μας, περισσότερα εξοχικά, αυτοκίνητα, σκάφη. Και λιγότερη ξενοιασιά, λιγότερη ευτυχία, λιγότερα παιδιά, λιγότερες ευκαιρίες, λιγότερη ασφάλεια, και μικρότερες, πολύ μικρότερες, προσδοκίες για το μέλλον.

Η χώρα υπερδανείστηκε, κι ύστερα συνέχισε να δανείζεται για να πληρώνει τόκους στα χρέη της. Κι όσο περισσότερο δανείζεται, τόσο διογκώνονται τα χρέη της.

Κι όσο φορολογείται για να καλύψει τις ανάγκες της, τόσο αποθαρρύνεται η παραγωγική δραστηριότητα.

Η χώρα βρέθηκε σε αληθινό αδιέξοδο, που έγινε εφιαλτικό, όταν συνδυάστηκε με τη διεθνή κρίση.

Αλλά δεν ήταν αυτό το μόνο πρόβλημα. Εκτός από τα αδιέξοδα στο χώρο της οικονομίας είχαμε κι αδιέξοδα παντού αλλού:

Στο χώρο της κοινωνίας, στο χώρο της Πολιτικής, στο χώρο των Ιδεών.

Έγινε προσπάθεια να απαξιωθεί η ιδέα της Πατρίδας.

Το Σύνταγμά μας, λέει ρητά:

«Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό,

υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους

και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα»

Και στο ακροτελεύτιο άρθρο του, αναφέρει επίσης ρητά:

«Η τήρηση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων…,».

Κι ενώ ο Λαός και το Έθνος αναφέρονται ως πηγή εξουσίας στο Σύνταγμά μας, κι ενώ ο Πατριωτισμός αναφέρεται ως η έσχατη άμυνα για τη Δημοκρατία μας, κάποιοι προσπαθούν να «απαγορεύσουν» την έννοια του Έθνους να μετατρέψουν το Λαό σε «πληθυσμό» χωρίς ταυτότητα και να «αποδομήσουν» τον Πατριωτισμό!

Τους προειδοποιούμε ότι θα αποτύχουν.

Κι όσο προσπαθούν να κάνουν τον Ελληνικό Λαό να ξεχάσει την ταυτότητά του και την Ιστορία του, τόσο περισσότερο θα τον συσπειρώνουν γύρω από τις αξίες και τα ιδανικά του.

Τώρα μας έφεραν και ένα σχέδιο για την άμεση και χωρίς προϋποθέσεις πολιτογράφηση όλων των μεταναστών που βρέθηκαν στην Ελλάδα.

Η χώρα μας είναι μοναδική «πύλη εισόδου» ανεξέλεγκτων κυμάτων από μετανάστες. Ολόκληρη η Ευρώπη ανησυχεί γι’ αυτό.

Όμως, η σημερινή κυβέρνηση σπεύδει να νομιμοποιήσει τους πάντες…

Και να προσελκύσει ακόμα περισσότερους!

Τους προειδοποιούμε να το ξανασκεφτούν.

Αγκαλιάζουμε όσους θέλουν να ριζώσουν στη χώρα μας. Θέλουμε να τους δώσουμε την ευκαιρία να γίνουν Έλληνες, αν το θέλουν. Ξέρουμε τη μεγάλη, την τεράστια αφομοιωτική δύναμη που έχει η «ημετέρα Παιδεία», ξέρουμε τη μεγάλη αφομοιωτική δύναμη που έχει η Ελληνική γλώσσα. Θυμόμαστε πάντα αυτό που είχε πει ο Οδυσσέας Ελύτης:

-- Όπου γλώσσα και πατρίς.

Θέση μας είναι να ενσωματώσουμε όσους μπορεί να αντέξει η Ελληνική κοινωνία μέσα από την παιδεία και τον Πολιτισμό μας όπως έκαναν ανέκαθεν οι Έλληνες. Όπως κάνουν σήμερα όλα τα δημοκρατικά κράτη στην Ευρώπη.

Όχι να προσελκύουμε τους πάντες και να δίνουμε ιθαγένεια στους πάντες. Θέλουμε την Ελλάδα ανοικτή δημοκρατική κοινωνία. Όχι «περίκλειστο φρούριο». Αλλά ούτε και «ξέφραγο αμπέλι».

Και τους το λέμε καθαρά, απερίφραστα. Και δεν μπορούν να μας αντικρούσουν. Γι’ αυτό και κάνουν το μόνο που ξέρουν. Μας καθυβρίζουν.

Γιατί μας καθυβρίζουν;

Γιατί τους προτείνουμε αυτό ακριβώς που ισχύει σήμερα στη Γερμανία!

Αν θέλουν, λοιπόν, κάποιο «γερμανικό μοντέλο» να μιμηθούν, τους προτείνουμε το μεταναστευτικό μοντέλο της Γερμανίας. Που υπήρξε μεταρρύθμιση της Σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης του Γκέρχαρτ Σρέντερ.

Μήπως είναι ακραίος και ο Σρέντερ;

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να προσπαθεί να προωθήσει, την ιδεολογική τρομοκράτηση των αντιπάλων του. Όλα αυτά όμως τελείωσαν. Τα απορρίπτει η ίδια η κοινωνία. Τα έχουν ήδη απορρίψει οι κοινωνίες της Ευρώπης. Ανήκουν σε μόδες του παρελθόντος που έχουν ήδη περάσει.

Άλλωστε, η δεινή κρίση που πλήττει τον κόσμο και πλήττει πλέον και την Ελλάδα, δεν ξεπερνιέται με συνταγές διαχείρισης. Αλλά με τολμηρές ανατροπές.

Η Νέα Δημοκρατία είχε εντολή για ανατροπές. Αλλά δεν τις προχώρησε τα προηγούμενα πέντε χρόνια. Και γι’ αυτό τιμωρήθηκε στις κάλπες.

Αλλά το ΠΑΣΟΚ αποφεύγει κάθε άλμα που φέρνει ανατροπές. Και επιστρέφει σε όλα εκείνα που ο ελληνικός λαός έχει επανειλημμένα αποδοκιμάσει.

Ήρθε για να προβάλλει ένα «νέο πρόσωπο». Όμως, γρήγορα έδειξε το παλαιό κακό του πρόσωπο

Η κρίση που υπάρχει και η αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να τη διαχειριστεί, η ανάγκη για μεγάλες ανατροπές και η επιμονή του ΠΑΣΟΚ σε παλαιές αποτυχημένες συνταγές κάνουν όλο και πιο απαραίτητη:

Μια νέα Ειρηνική Επανάσταση,

Μια νέα Δημοκρατική Επανάσταση,

Μια νέα Μεταπολίτευση!

Αυτή τη νέα Μεταπολίτευση που θα σημαίνει περισσότερη κι αυθεντικότερη Δημοκρατία, περισσότερες Ισονομία για όλους, περισσότερες Ευκαιρίες, Δικαιοσύνη, Ευημερία, Ανάπτυξη, περισσότερη Αυτοπεποίθηση…

Αυτή τη νέα Μεταπολίτευση

Θα τη φέρουμε μαζί.

Αυτός είναι ο νέος μας μεγάλος στόχος.

Αυτήν υποσχεθήκαμε στους Νεοδημοκράτες μετά τη βαριά ήττα της 4^ης Οκτωβρίου. Αυτή έφερε τον κόσμο και ψήφισε σε αριθμούς και με πάθος πέρα από κάθε προσδοκία την 29^η Νοεμβρίου.

Αυτή η νέα Μεταπολίτευση αποτελεί την Ελπίδα.

Στην οποία προσβλέπουν πολύ περισσότεροι απ’ όσους ήλθαν και γράφτηκαν στο κόμμα.

Αυτή είναι το «συμβόλαιό» μας με το λαό. Αυτή είναι το δικό μου «συμβόλαιο» μαζί σας.

Προϋπόθεση για τη νέα Μεταπολίτευση είναι μια νέα, Νέα Δημοκρατία.

Ένα κόμμα που παρεμβαίνει παντού, που διεισδύει παντού,

ένα κόμμα που ηγεμονεύει στο χώρο των ιδεών,

δεν απολογείται ούτε κρύβεται.

ένα κόμμα που αναδεικνύει τους άξιους

ένα κόμμα που ξέρει να πείθει,

ξέρει να επιμένει,

ξέρει να τολμά και ξέρει να κερδίζει.

Ένα κόμμα που παράγει πολιτική, όχι συμψηφισμούς μειοψηφικών απόψεων.

Ένα κόμμα που ανατρέπει συσχετισμούς.

Δεν στηρίζεται σε λεπτές – και εύθραυστες – ισορροπίες.

Ένα κόμμα που δεν θεωρεί δεδομένους τους ψηφοφόρους του,

Αλλά τους εμπνέει εμπιστοσύνη και υπερηφάνεια συνεχώς!

Και γι’ αυτό απορρίπτουμε εκλογικά νομοσχέδια που κάνουν τα κόμματα ακόμα πιο αρχηγικά. Θέλουμε το κόμμα επιτελείο αγώνα. Όχι αυλή γύρω από τον αρχηγό. Θέλουμε τους βουλευτές να είναι εκλεκτοί του λαού.

Όχι εξαπτέρυγα του εκάστοτε αρχηγού. Δεν θέλουμε τους βουλευτές υποδεέστερους ακόμα κι από τους αντιδημάρχους, στις γενικευμένες μονοεδρικές περιφέρειες, που προτείνει ο κ. Παπανδρέου.

Η Νέα Μεταπολίτευση δεν γίνεται με συστήματα που ενισχύουν τον αρχηγικό χαρακτήρα των κομμάτων, υπό-εκπροσωπούν την κοινωνία, αποδυναμώνουν τους εκπροσώπους της, και επεκτείνουν την κομματοκρατία.

Αυτός είναι ο λόγος που απορρίπτουμε το εκλογικό νομοσχέδιο της κυβέρνησης.

Αλλά η πρωτοπορία της Νέας M εταπολίτευσης, είστε εσείς Οννεδίτισσες και Οννεδίτες…

Η αληθινή πρωτοπορία μιας τέτοιας Ειρηνικής Επανάστασης είναι η ΟΝΝΕΔ!

Μαζί θα την κάνουμε.

Για σας θα την κάνουμε!

Και ξέρετε κάτι;

Αυτή η μεταπολίτευση ήδη ξεκίνησε. Διότι όταν η βάση του Κόμματός μας

επέβαλε μετά την ήττα να βγει ο νέος αρχηγός από την ίδια την κοινωνία,

αυτό ήταν ήδη μια μεγάλη τομή.

Μπορεί, φαινομενικά, το ΠΑΣΟΚ να το άρχισε αυτό. Αλλά στο ΠΑΣΟΚ ήταν επιλογή της ηγεσίας του που επιβλήθηκε στη βάση, για να παγιώσει κομματικούς συσχετισμούς.

Σε μας ήταν επιταγή της βάσης που ανέτρεψε τα πάντα. Κι αυτό ήταν μια πρώτη ανατροπή.

Τώρα σας καλώ να κάνουμε το επόμενο βήμα: Το επόμενο επαναστατικό βήμα: Να εκλέξετε τον Πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ από τη βάση! Ανοίξτε διάπλατα και τις δικές σας πόρτες της οργάνωσης, και θα αισθανθείτε την ίδια αγάπη και ανταπόκριση από τον απλό ΟΝΝΕΔίτη που αισθάνθηκε η Νέα Δημοκρατία

όταν άλλαξε τα πάντα, εκλέγοντας Πρόεδρο από τη βάση.

Φανερώστε την υπεροχή σας και τολμήστε αυτό που καμία νεολαία, κανενός μεγάλου πολιτικού κόμματος δεν τόλμησε ποτέ! Το πώς θα το κάνετε, θα το αποφασίσετε εσείς. Είστε αυτόνομη οργάνωση. Θέλω την αυτονομία σας να την περιφρουρήσετε.

Άλλωστε, μια οργάνωση που ετοιμάζεται να πρωτοστατήσει σε μια μεγάλη Ειρηνική Επανάσταση, μια νεολαία που θα αλλάξει την Ελλάδα πρέπει να έχει αυξημένη νομιμοποίηση κι άμεσους ενισχυμένους δεσμούς με τη κοινωνία. Ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους.

Η νέα Μεταπολίτευση ήδη άρχισε! Αλλάζουμε και τον τρόπο Αντιπολίτευσης!

Γιατί Αντιπολίτευση δεν γίνεται ούτε με κραυγές, ούτε με ευχές. Ούτε με καταστροφολογία, ούτε με μόνιμα «ήπιους τόνους». Καιρός να παραμεριστούν όλα αυτά και να επιστρέψουμε στην Πολιτική.

Πολιτική σημαίνει τόλμη κι ευθύνη. Σημαίνει να απαντάμε ξεκάθαρα στο ΠΑΣΟΚ. Να λέμε ξεκάθαρα αυτά που πιστεύουμε. Να αποδείξουμε ότι εννοούμε αυτά που λέμε. Να πολιτευόμαστε ως αντιπολίτευση. Λέγοντας αυτά που θα κάναμε εμείς αν ήμασταν κυβέρνηση.

-- Για πρώτη φορά στις 50 μέρες που μεσολάβησαν Κόμμα της Αντιπολίτευσης πρότεινε στην κυβέρνηση αντιδημοφιλή μέτρα, όπως κάναμε στη συζήτηση για τον Προϋπολογισμό.

-- Για πρώτη φορά η Νέα Δημοκρατία ως Κόμμα της Αντιπολίτευσης, είπε ρητά ότι θα καταργήσει νόμο του ΠΑΣΟΚ όταν θα έλθει στην εξουσία, απαντώντας στην κυβερνητική πρόταση για το μεταναστευτικό νομοσχέδιο.

-- Για πρώτη φορά είπαμε καθαρά τι εμείς θα βάλουμε στη θέση του.

Δεν φοβόμαστε να δεσμευτούμε. Γιατί ξέρουμε που πατάμε και πού πάμε.

Το μόνο που μας φοβίζει είναι ότι η Κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν ξέρει ούτε που βρίσκεται, ούτε που το πάει.

Η εικόνα ακυβερνησίας που επέδειξε ήδη στις 100 πρώτες μέρες της,

εξέπληξε ακόμα και μας. Και ο χαρακτηρισμός «ακυβερνησία» μοιάζει επιεικής. Όταν τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη, όταν κυβερνητικοί βουλευτές και πρωτοκλασάτοι του ΠΑΣΟΚ, καταγγέλλουν την ανικανότητα, τις παλινωδίες, την ασάφεια, τη σύγχυση και τις αντιφάσεις της δικής τους κυβέρνησης. Τι θα έπρεπε να πούμε εμείς, άραγε; Ότι «όλα βαίνουν καλώς»;

Κι είμαστε υποχρεωμένοι να σηκώνουμε τους τόνους. Διότι η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, εκτός των άλλων δεινών, φέρνει και μιαν εφιαλτική άνοδο της ανεργίας. Δεν θέλουμε να συμβεί αυτό. Προειδοποιήσαμε γι’ αυτό. Κάναμε και θα εξακολουθούμε να κάνουμε προτάσεις για να το εμποδίσουμε. Η ανεργία είναι η χειρότερη αδικία. Σε βάρος όλων. Σε βάρος αυτών που δουλεύουν, Γιατί όσο μεγαλύτερη ανεργία υπάρχει, Τόσο μεγαλύτερη ανασφάλεια νιώθουν ακόμα κι αυτοί που εργάζονται. Αλλά πρωτίστως σε βάρος της νεολαίας. Γιατί η ανεργία τη νεολαία πλήττει περισσότερο. Κι όταν αργήσει να βρει δουλειά στο ξεκίνημα της σταδιοδρομίας του ο νέος άνθρωπος, τόσο δυσκολότερα θα σταδιοδρομήσει αργότερα.

Παλεύουμε λοιπόν, να αποτρέψουμε τα ολέθρια σφάλματα του ΠΑΣΟΚ. Που κινδυνεύουν να δημιουργήσουν πρωτόγνωρη ανεργία στην Ελλάδα. Κι εδώ τουλάχιστον, δεν μπορούν να πουν τίποτε. Διότι η Νέα Δημοκρατία βρήκε την ανεργία 11,3% σε περίοδο διεθνούς άνθισης, το 2004, την κατέβασε στο 7,4% μέχρι το 2008, κι ύστερα ήλθε η διεθνής κρίση και την παρέδωσε στο 9,3%.

Και τώρα το ίδιο το ΠΑΣΟΚ προεξοφλεί ότι η ανεργία θα πλησιάσει το 20%!

Εδώ λοιπόν, δεν έχουμε άλλη επιλογή: Κάνουμε ότι μπορούμε να αποτρέψουμε τα σφάλματά του. Και να το πείσουμε να τα προλάβει και να τα διορθώσει.

Από την άλλη πλευρά, ξέρω, βέβαια, ότι ξαφνιάζει κάποιους όταν η Αντιπολίτευση βρίσκει και σημεία συμφωνίας με την Κυβέρνηση. Όμως, ο λαός μας το γνωρίζει ότι το δίλημμα δεν είναι πάντα «μαύρο-άσπρο».

Υπάρχουν – κι αλίμονο να μην υπήρχαν – και τομείς όπου η Κυβέρνηση μπορεί να πάει καλά. Και ευχή όλων είναι να συμβεί αυτό, ειδικά στα πιο κρίσιμα.

Γι’ αυτό και είναι υποχρέωσή μας, όταν διαφωνούμε να προτείνουμε τη δική μας λύση. Δεν θα αντιγράφουμε την παλαιά τακτική του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο είχε την απόλυτη άρνηση για «ψωμοτύρι», αλλά δεν προσέφερε ποτέ λύσεις.

Αντίθετα, θα συνεισφέρουμε με προτάσεις, γιατί τότε μόνο υπηρετούμε με ανιδιοτέλεια την εντολή που πήραμε από το λαό.

Και στο κάτω-κάτω, εμείς δεν θέλουμε να βουλιάξει η χώρα για να έλθουμε να κυβερνήσουμε στα ερείπια.

Και γιατί όσο πιο σαφές κάνουμε από τώρα πως θα κυβερνήσουμε αύριο,

τόσο πιο λυμένα τα χέρια θα έχουμε αύριο όταν θα έλθει η ώρα να κυβερνήσουμε.

Ξέρω ότι για κάποιους είναι επίσης δύσκολο να ξεχωρίσουν γιατί μπορώ και πρέπει να ασκώ σκληρή κριτική στην οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης, αλλά να κατεβάζω τους τόνους, στο θέμα «έλλειμμα», «χρέος», «Βρυξέλλες», «Σύμφωνο Σταθερότητας».

Δεν καταλαβαίνουν, δυστυχώς, αυτοί οι καλοθελητές, ότι τραυματίζοντας την εικόνα της χώρας στο Εξωτερικό, και την αξιοπιστία της διεθνώς, τραυματίζεις και τον κάθε Έλληνα πολίτη-φορολογούμενο.

Το ΠΑΣΟΚ αυτό το έκανε πολλές φορές στο παρελθόν. Εμείς, όμως, δεν είμαστε ΠΑΣΟΚ.

Και επί πλέον, αλίμονο σε μια δημοκρατία που το ένα κόμμα «τιμωρεί» τη χώρα και το λαό, για να έλθει το ίδιο στην εξουσία και να… υποστεί τα ίδια, από το αντίπαλό κόμμα.

Όμως, αυτά όλα πέρασαν. Η εποχή αυτή τελειώνει.

Η νέα Μεταπολίτευση έχει ήδη αρχίσει.

Και μεταξύ άλλων, αυτό σημαίνει, νέα δημοκρατικά ήθη.

Σκληρή κριτική εκεί που χρειάζεται.

Και στήριξη εκεί που είναι απαραίτητο.

Αρκεί στα εθνικά θέματα η πολιτική να είναι αξιόπιστη και υπερήφανη. Με ρεαλισμό, αλλά και χωρίς πλέγματα ηττοπάθειας και μοιρολατρίας.

Θα υπάρξουν τέλος κάποιοι - αλλά κι ένας να υπήρχε, εγώ πάλι έχω υποχρέωση να το πω – που θα αντιδράσουν σε όσα προτείνω για τη νέα πορεία που ζητάει ο τόπος μας. Θα πουν, ίσως, ότι απορρίπτω το δικό μας το χθες. Ή ότι δεν θέλω να επωμιστώ παραταξιακές ευθύνες για προσπάθειες παλαιότερες, που πέτυχαν ή απέτυχαν.

Τους απαντώ:

Είμαστε υπερήφανοι για το έργο της Νέας Δημοκρατίας και των κυβερνήσεών της. Κανείς δεν δικαιούται να αμφισβητήσει το έργο που παρήχθη τόσα χρόνια

για το καλό του τόπου από τις κυβερνήσεις μας.

Κι όποιος το κάνει για λόγους δικούς του, είτε χαιρέκακα, είτε υπολογιστικά,

να ξέρει ότι θα με βρει απέναντί του!

Όμως, ο χρόνος έχει έκτοτε κυλήσει. Ο λαός έχει έκτοτε μιλήσει.

Και έχει ανταμείψει ή απορρίψει θέσεις ή συμπεριφορές παλαιότερες δικές μας. Και έχει τοποθετηθεί απέναντι στο δικό μας εσωτερικό, Νέο-δημοκρατικό πρόβλημα.

Κι έτσι ο λαός, κι ιδιαίτερα εκείνος ο απίστευτος κόσμος, ο μοναδικός λαός των 800 χιλιάδων, μας το είπε καθαρά:

--«Αλλάξτε, φύγετε από το χθες, ασχοληθείτε, επιτέλους, με τα προβλήματα του αύριο».

Αυτή την εντολή εγώ ακούω. Μόνον αυτή την εντολή ακούω. Μόνο αυτή η εντολή με εμπνέει. Μόνον αυτή καθορίζει τη στάση μου, στα μικρά και στα μεγάλα.

Επομένως, ούτε όσοι δικοί μας αναμηρυκάζουν τα παλιά να χαίρονται, αλλά ούτε κι όσοι αντίπαλοί θεωρούν ότι εγκλωβιστήκαμε στα παλιά να ελπίζουν.

Γιατί θα βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους, τη νέα, Νέα Δημοκρατία που θέλει ο Ελληνικός λαός!

Τη Νέα Δημοκρατία που ακουμπά με σεβασμό στον απλό πολίτη, στον Έλληνα που διψάει, για ανανέωση, όχι για αναπαλαίωση, για λύσεις καθαρές, όχι για ψέματα, για τομές και ρήξεις, όχι για παλινωδίες, για αλήθειες, όχι για συγκαλύψεις, για υπερβάσεις, όχι για συμβιβασμούς. Τη Νέα Δημοκρατία των αξιών και των αξίων.

Οννεδίτισσες και Οννεδίτες.

Κάτι τελευταίο:

Είμαι 58 ετών. Δηλαδή έχω παραπάνω από τα διπλάσια χρόνια σας.

Στη ζωή μου και στη σταδιοδρομία μου άλλοτε άκουγα γύρω μου ζητωκραυγές, κι άλλοτε έμαθα να ζω μέσα σε σιωπές. Άλλοτε εισέπραττα επευφημίες, κι άλλοτε αναθέματα.

Έμαθα να αγωνίζομαι, έμαθα να κερδίζω και να χάνω. Έμαθα να αντέχω όταν χάνω, να ξανασηκώνομαι και να κερδίζω. Περπάτησα στην έρημο και άντεξα. Είμαι εδώ, μπροστά σας, όχι για το αύριο το δικό μου. Αλλά για το αύριο το δικό σας.

Δεν σας μοιράζω υποσχέσεις, πέρα από μια:

Αγώνα για να επιτύχουμε!

Όχι εσείς κι εγώ προσωπικά.

Η χώρα, η κοινωνία, η Ελλάδα!

Από την πείρα μου σας βεβαιώνω ότι μπορούμε. Πάντα το πίστευα.

Αλλά τώρα που βλέπω απέναντί μου τα πρόσωπά σας είμαι ακόμα πιο σίγουρος.

Μπορούμε!

Κι όσα εμπόδια κι αν βάλουν μπροστά μας.

Μπορούμε!

Κι όσες δυσκολίες κι αν βάλουν μπροστά μας.

Θα τις ξεπεράσουμε.

Κι όσα λάθη κι αν κάνουμε στην πορεία.

Θα τα διορθώσουμε.

Μπορούμε!

Η Ελπίδα της Ελλάδας είμαστε εμείς, η Νέα Δημοκρατία

Η Ελπίδα της Νέας Δημοκρατίας είστε εσείς, η ΟΝΝΕΔ.

Οι ιδέες μας, οι αξίες μας, οι αρχές μας,

ο δικός σας δυναμισμός και η εντολή των 800 χιλιάδων μελών μας.

Μην ακούτε το «ρεαλισμό» της μιζέριας, της μοιρολατρείας και της υποταγής.

Να ξέρετε: ο καλύτερος ρεαλισμός είναι η πίστη της νεολαίας σε αυθεντικές αξίες και ιδανικά.

Κι όταν η ανάγκη ανταμώνει με τη θέληση,

Κι όταν η νεολαία ανταμώνει με την κοινωνία,

Κι όταν τα ιδανικά ανταμώνουν με την Πολιτική,

Τότε τα αδύνατα γίνονται δυνατά!

Πιστέψτε με: Μπορούμε

Πιστέψτε στον εαυτό σας: Μπορούμε!

ΟΝΝΕΔίτισσες, ΟΝΝΕΔίτες

Η παράταξη βρίσκεται σε μια νέα αφετηρία εκκίνησης.

Περιμένω από σας τη συμμετοχή, τον αγώνα, την αντοχή.

Περιμένω τη δική σας Επανάσταση.

Μπολιάστε την παράταξη με την ορμή και την πίστη σας.

Δώστε στην Ελληνική νεολαία αυτό που περιμένει.

Κι αυτό που μόνον εσείς μπορείτε να της δώσετε:

Το δικαίωμα στην Ελπίδα!