Προσφώνηση του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά Στην Ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας,

 Κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων,

 Κυρίες και κύριοι Βουλευτές,

 Πριν σας μιλήσω με όρους πολιτικής, θα ήθελα με μεγάλη συγκίνηση να σας μιλήσω από την ψυχή μου.

 Όταν έρχομαι στη Μεγαλόνησο, δεν νιώθω απλώς ότι κάνω μία επίσκεψη επίσημη. Νιώθω ότι κάνω προσκύνημα σε έναν τόπο ιερό. Ιερό για τον ίδιο τον Ελληνισμό, για την ίδια την Ιστορία, για την ίδια την παράδοση της Πατρίδας μας.

Στα κράτη μπορεί να βάζουν σύνορα, στις Ιδέες, στις Αξίες, στις καρδιές των ανθρώπων σύνορα δεν μπαίνουν. Γυρεύοντας το νόημα της ταυτότητάς μας, βρίσκουμε στα μάτια μας την ίδια λάμψη. Το φως το ελληνικό. Την ίδια πηγή ζωής. Την ιστορία μας. Την ίδια αλήθεια και το ίδιο πείσμα στην ελευθερία, στα ματωμένα μας χώματα.

Πλέουμε μαζί σε ένα απαράλλαχτο καΐκι ελπίδας, με ανοιχτά πανιά στις ίδιες θάλασσες. Η καρδιά σας, καρδιά μας που και αυτή χτυπάει ακατάπαυστα στο σάλπισμα για το κοινό μας χρέος.

Νιώθω, λοιπόν, ότι κάνω προσκύνημα σε ένα χώρο που υπήρξε μαρτυρικός και ηρωικός. Μπορεί να πέρασαν από εδώ κατακτητές ανά τους αιώνες. Ήρθαν, έμειναν και στο τέλος έφυγαν. Αλλά αυτό δεν άλλαξε ποτέ και σε τίποτα την ψυχή και το φρόνημα του Κυπριακού Ελληνισμού.

Ο ίδιος ο Κυπριακός λαός πέρασε πολλά δεινά, αλλά ποτέ δεν έπαψε να δείχνει δύο πράγματα. Την ελληνική του συνείδηση και την αξιοσύνη του. Και ποτέ δεν έπαψε να μας εκπλήσσει και για το υψηλό του φρόνημα και για τις επιτυχίες του σε ό,τι καταπιάνεται.

Καμία πρόσκαιρη επιβουλή δεν μπορεί να τα αλλάξει αυτά. Καμία κρίση δεν πρόκειται, κ. Πρόεδρε, να τα επηρεάσει. Και τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει, να λιώσει τους αδερφικούς δεσμούς που ενώνουν κάθε τμήμα του Ελληνισμού και όλους μαζί με τα αδέρφια μας την Κύπρο.

Και σήμερα, πλέον, νιώθω ότι κάνω προσκύνημα σε ένα χώρο που είναι ταυτόχρονα προπύργιο του Ελληνισμού, αλλά και προπύργιο ολόκληρης της Ευρώπης στην ταραγμένη αυτήν περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Παρά τη συνεχιζόμενη κατοχή στον Βορρά, παρά την πρόσφατη οικονομική κρίση η Κύπρος είναι σήμερα πλήρες μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελλάδα και Κύπρος μαζί, λοιπόν, είναι προπύργια σταθερότητας. Σε ένα περίγυρο ταραγμένο και ανήσυχο. Και στον σταθεροποιητικό μας ρόλο προσβλέπουν πλέον όλο και περισσότερο, όλο και περισσότεροι! Αυτό, σας παρακαλώ να το θυμάστε…

Η ενότητα ανάμεσά μας είναι παράγγελμα αιώνων Ιστορίας. Είναι φωνή της συνείδησής μας! Τώρα όμως, αυτή την ενότητα, την σφραγίζουν, την απαιτούν και την στηρίζουν, οι γενικότερες εξελίξεις στην περιοχή μας. Και δίπλα μας, σιγά-σιγά συμπαραστέκονται κι άλλοι, που κι εκείνοι ενδιαφέρονται για αυτό που ονομάζουμε περιφερειακή σταθερότητα και ασφάλεια.

Μείναμε ενωμένοι στα δύσκολα. Μείναμε ενωμένοι κι όταν βρεθήκαμε μόνοι μας. Τώρα που δεν είμαστε μόνοι μας πια, τώρα που η θέση μας ενισχύεται και ο ρόλος μας αναβαθμίζεται, πρέπει αυτήν την ενότητα να τη νιώσουμε ως δύναμη και ως ευθύνη. Απέναντι στους εαυτούς μας, απέναντι στην Ιστορία μας, αλλά και απέναντι σε άλλους λαούς της περιοχής μας που προσβλέπουν σε μας για τη δική τους ασφάλεια, τη δική τους σταθερότητα και τη δική τους ευημερία.

Έτσι λοιπόν, με έντονη συγκίνηση, βρίσκομαι εδώ μπροστά σας, στο βήμα της Κυπριακής Βουλής, που δεν είναι μόνον ένας θεσμός δημοκρατίας, όπως κάθε άλλο κοινοβούλιο. Είναι θεσμός μιας Δημοκρατίας μαχόμενης, σ’ ένα μέτωπο ζωτικής σημασίας για τον Ελληνισμό στο σύνολό του.

Επιτρέψτε μου, λοιπόν, πριν απ’ όλα, να αποτίσω φόρο τιμής σε όλους τους αγωνιστές και τις αγωνίστριες της Κυπριακής Ελευθερίας. Να υποκλιθώ στη μνήμη των ηρώων του εθνικού αντί-αποικιακού αγώνα του 1955-59. Ήμουν 6 χρόνων όταν δολοφόνησαν το Γρηγόρη Αυξεντίου. Ήταν πανοπλία του ήθους και της λεβεντιάς σε έναν αγώνα που πάντα πρέπει να τιμούν οι Έλληνες. Να εκφράσω το σεβασμό και την πατριωτική ευγνωμοσύνη, ευγνωμοσύνη όλων των Ελλήνων προς τους Κυπρίους και Ελλαδίτες μαχητές, οι οποίοι, στην άνιση αναμέτρηση του 1974, αντιμετώπισαν με αυτοθυσία τις στρατιωτικές δυνάμεις του εισβολέα. Να  τιμήσω τη μνήμη του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού.

Σαράντα χρόνια τώρα – έχετε δίκιο που το επισημάνατε τόσο όμορφα και συγκινητικά, κ. Πρόεδρε –  παραμένουν ανοιχτές οι πληγές της εισβολής του 1974. Που έφερε το θάνατο, την εθνοκάθαρση, τη λεηλασία και καταστροφή της ορθόδοξης πολιτιστικής μας κληρονομιάς, το συνεχιζόμενο μαζικό εποικισμό στα κατεχόμενα και τη βασανιστική αγωνία για την τύχη των αγνοουμένων.

Ακόμα και τον περασμένο Μάιο, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων εξέδωσε άλλη μία καταδικαστική για την Τουρκία απόφασή του επί της κυπριακής προσφυγής για τη δίκαιη ικανοποίηση των συγγενών, όπως εξάλλου και των εγκλωβισμένων Ελληνοκυπρίων στα κατεχόμενα.

Κύριε Πρόεδρε της Δημοκρατίας, κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Αντιπροσώπων, κυρίες και κύριοι Βουλευτές.

Όσα χρόνια κι αν χρειασθεί να περάσουν, η Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχθεί τα τετελεσμένα! Θα συνεχίσει να στηρίζει, με όλες τις δυνάμεις της, τον ειρηνικό αγώνα σας για την ανατροπή των συνεπειών της συνεχιζόμενης κατοχής στη Μεγαλόνησο. Μέχρι τελικής δικαίωσης. Μέχρι να υπάρξει μία δίκαιη και βιώσιμη, σύμφωνη με τις αποφάσεις του ΟΗΕ, με τις συμφωνίες υψηλού επιπέδου και με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο. Μία λύση βασισμένη σε μία κυριαρχία. Μία διεθνή νομική προσωπικότητα και μία ιθαγένεια.

Πριν από λίγες μόνον ημέρες, είχα την ύψιστη για εμένα τιμή να εκπροσωπήσω τον Πρόεδρο Αναστασιάδη στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο και απέστειλε ένα πάρα πολύ καθαρό μήνυμα προς την Τουρκία: ότι οφείλει  «να σεβασθεί την κυριαρχία της Κύπρου στα χωρικά της ύδατα και τα κυριαρχικά της δικαιώματα στην Αποκλειστική Οικονομική της Ζώνη». Στα τελευταία Συμπεράσματά του, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο υπενθυμίζει επίσης στην Τουρκία, ότι η αναγνώριση όλων των Κρατών-Μελών αποτελεί αναγκαίο συστατικό στοιχείο της ενταξιακής διαδικασίας της. Αυτό που λέμε προϋπόθεση.

Η Ευρώπη λοιπόν, παίρνει όλο και πιο καθαρή θέση στο ζήτημα. Κι αυτό το θεωρώ εξαιρετικά σημαντικό.

Βεβαίως απομένει ακόμα δρόμος πολύς. Φρόντισε και πάλι να μας το υπενθυμίσει η Άγκυρα με παράνομες ενέργειες στην Κυπριακή ΑΟΖ.

Κύπρος και Ελλάδα αντιμετωπίζουμε την προσβολή αυτή του διεθνούς Δικαίου και την παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας, με εθνική ομοψυχία, αλλά και ψυχραιμία. Γιατί είναι το κοινό μας συμφέρον που επιβάλει να μην παρασυρθούμε σε γνωστές τακτικές κλιμάκωσης της έντασης. Αντίθετα, η Κυπριακή Δημοκρατία είναι βέβαιο ότι θα αξιοποιήσει με τη συμπαράσταση της Ελλάδας, τα ευρωπαϊκά και ευρύτερα ερείσματά της, για την απερίφραστη καταδίκη επιβολής τετελεσμένων στη θάλασσα.

Και επίσης, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης τονίζει πάντα και τονίστηκε από όλους τους πολιτικούς αρχηγούς και είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος από αυτήν τη φωνή ενότητας που βγήκε μόλις προηγουμένως από το Συμβούλιο αυτό, ότι τα οφέλη της Κυπριακής Δημοκρατίας από την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου της θα κατανεμηθούν αναλογικά σε όλους τους πολίτες της Κύπρου και στις δύο κοινότητες, στο πλαίσιο της συνολικής συμφωνίας της ομοσπονδιακής λύσης.

Κι ακόμα η συνεργασία Ελλάδας και Κύπρου αναβαθμίζεται συνεχώς στα πλαίσια της ευρύτερης Ευρωπαϊκής στρατηγικής και στη θαλάσσια πολιτική και στα ενεργειακά ζητήματα. Άλλωστε, η προοπτική εκμετάλλευσης των κυπριακών υδρογονανθράκων μπορεί να αυξήσει τις εναλλακτικές λύσεις τροφοδοσίας ολόκληρης της Ευρώπης. Η Ευρώπη χρειάζεται, έτσι και αλλιώς, διαφοροποίηση των πηγών της. Η κρίση της Ουκρανίας, αυτό το υπογραμμίζει ακόμα περισσότερο. Ελλάδα και Κύπρος επομένως μπορούν και θα παίξουν κρίσιμο ρόλο στην ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Δέκα και πλέον χρόνια έχουν περάσει από την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συνθήκη προσχώρησης που είχε υπογραφεί ένα χρόνο νωρίτερα στη στοά του Αττάλου κάτω από την Ακρόπολη, στην πόλη που γέννησε τη Δημοκρατία και σφυρηλάτησε τις αξίες που σήμερα θεμελιώνουν την ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενέταξε την Κυπριακή Δημοκρατία στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Όλοι θυμόμαστε με πόση υπομονή και επιμονή που είχαμε τότε και όλα τα προηγούμενα χρόνια από κοινού είχαμε έτσι εργαστεί, ώστε να συμπεριληφθεί η Κύπρος στη διεύρυνση του 2004. Και όλοι θυμόμαστε το πόσο πολλά διπλωματικά εμπόδια έπρεπε τότε να ξεπεραστούν και όλοι θυμόμαστε πως λίγα χρόνια πριν αυτή η εξέλιξη εθεωρείτο αδιανόητη από πολλούς, ίσως από τους περισσότερους, και όμως έγινε πραγματικότητα. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση εντάχθηκε το σύνολο της Κύπρου. Αν και το ευρωπαϊκό κεκτημένο δεν μπόρεσε να εφαρμοστεί στις περιοχές που δεν ελέγχονται από την Κυπριακή Δημοκρατία. Το γεγονός, όμως, παραμένει, ότι με την ένταξη της Κύπρου η Ευρωπαϊκή Ένωση έφτασε εκ των πραγμάτων και στο κατώφλι της Τουρκοκυπριακής κοινότητας και αυτό οφείλεται σε μέγιστο βαθμό στη συμβολή της Κύπρου και της Ελλάδας.

Με την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση το σύνολο των Κυπρίων, οι Ελληνοκύπριοι και τα νόμιμα μέλη της Τουρκοκυπριακής κοινότητας, παρά το γεγονός ότι η ηγεσία τους δεν είχε ανταποκριθεί στην πρόσκληση να συμμετάσχουν στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις, απέκτησαν εκ των πραγμάτων την ιδιότητα του Ευρωπαίου πολίτη. Αυτό θα έπρεπε η ηγεσία της Τουρκοκυπριακής κοινότητας να το είχε εκτιμήσει πολύ καλύτερα. Και όμως δέκα χρόνια μετά την ένταξη η συνεχιζόμενη κατοχή και η εμμονή της ηγεσίας αυτής στη συντήρηση και προώθηση της παράνομης αποσχιστικής οντότητας, καθιστούν ακόμα αδύνατη την εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου και στο κατεχόμενο τμήμα της Κύπρου.

Φίλες και φίλοι,

Από το 1974, ο  κοινός μας  αγώνας για τον τερματισμό και την ανατροπή των συνεπειών της τουρκικής κατοχής και του εποικισμού στην Κύπρο, συνοψίζεται σε ένα πράγμα: την εξεύρεση συνολικής και αμοιβαία αποδεκτής λύσης του Κυπριακού.

Ως προσφορότερη μέθοδο, Κύπρος και Ελλάδα υποστηρίζουμε τον δικοινοτικό διάλογο, υπό την αιγίδα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ, αντί των μεθόδων διαπραγμάτευσης που κατά καιρούς προωθεί η Τουρκία – και όχι μόνο η Τουρκία – αλλά που εμείς σταθερά απορρίπτουμε! Και τις απορρίπτουμε τέτοιες μεθόδους, διότι, πρωτίστως, οι μέθοδοι αυτές υποβαθμίζουν και οδηγούν στην κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, κράτους μέλους του ΟΗΕ και τώρα πλέον και της ΕΕ.

Υποστηρίζουμε, ακόμα, τον δικοινοτικό διάλογο γιατί, μετά από την τουρκική εισβολή, όλες οι αποφάσεις του ΟΗΕ, αξιώνουν παράλληλα το σεβασμό της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας, την απόσυρση των κατοχικών στρατευμάτων και την επιστροφή των προσφύγων στις εστίες τους.

Οι ίδιες αυτές αποφάσεις,  αποτελούν και την μόνη βάση για αναζήτηση συνολικής, συμπεφωνημένης, δίκαιης, βιώσιμης και λειτουργικής  λύσης.

Ελλάδα και Κύπρος δεν ζητούν τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από τον σεβασμό της διεθνούς νομιμότητας και την πλήρη εφαρμογή των αποφάσεων των Ηνωμένων Εθνών. Και βεβαίως, με ταυτόχρονο –επαναλαμβάνω- σεβασμό του Κοινοτικού Κεκτημένου, πράγμα που είναι απαραίτητο και θα αποδειχθεί ιδιαίτερα ευεργετικό –το ξαναλέω- για όλους του πολίτες της Κύπρου.

Όπως, όμως, έχει καταστήσει σαφές και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, η επανάληψη του δικοινοτικού διαλόγου δεν είναι δυνατή, υπό συνθήκες διαρκών προκλήσεων σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και σε αυτό είναι ενωμένη η φωνή όλων μας. Και είναι άλλος ένας λόγος απόλυτης ικανοποίησης από τη γόνιμη συνάντηση που είχαμε προηγουμένως με τους πολιτικούς αρχηγούς. Και επίσης, θα πρέπει να καταστεί σαφές σε όλους, ότι τυχόν επανάληψη του δικοινοτικού διαλόγου δεν θα μπορέσει να οδηγήσει πουθενά, όσο η Τουρκία, επανέρχεται συνεχώς στην «εναλλακτική» τάχα «λύση δύο κρατών» και συνεχίζει να επιδεικνύει περιφρόνηση στις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών. Χωρίς να καλλιεργούμε ψευδαισθήσεις, Κύπρος και Ελλάδα θα πρέπει να επιμείνουμε στον καθαρό μας λόγο και στις σαφείς μας επιδιώξεις.

Σε κάθε περίπτωση σας διαβεβαιώ, ως Πρωθυπουργός της Ελλάδας, ότι η Ελλάδα ολόκληρη – λαός και πολιτική ηγεσία – στηρίζουμε και θα στηρίζουμε πλήρως τη Δημοκρατία της Κύπρου και τον κυπριακό Ελληνισμό. Η θέση μας  αυτή και η κοινή πορεία μας στο μέλλον είναι ιστορικά δεδομένη. Δεν το επιβάλλει μόνο το συμφέρον μας. Το υπαγορεύει και η ψυχή μας!

Το 1974 η Κύπρος ήταν μια ανοιχτή πληγή στο εθνικό μας υποσυνείδητο. Σήμερα, το πρόβλημα είναι ακόμα άλυτο, αλλά η Κύπρος παραμένει πηγή δύναμης και υπερηφάνειας για τον Ελληνισμό. Κι ακόμα –και εδώ θέλω να μείνει ιδιαίτερα η προσοχή σας- η Κύπρος μετατρέπεται γοργά σε πολύτιμο «περιουσιακό στοιχείο» για όλους τους λαούς της Ευρώπης, που επιθυμούν τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην κρίσιμη αυτή περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου.

Και να μην υπήρχε η, Ευρωπαϊκή πλέον, Κύπρος, θα έπρεπε τώρα να την εφεύρουν! Και επειδή υπάρχει, πρέπει να τη στηρίξουν και να την υπερασπιστούν.

Πράγματι, το Κυπριακό παραμένει ακόμα άλυτο, αλλά σήμερα δεν είμαστε μόνοι μας. Σήμερα η θέση μας είναι πολύ ισχυρότερη απ’ ό,τι λίγα χρόνια πριν, παρά την οικονομική κρίση που περάσαμε.

Είδαμε τις τελευταίες αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνολικά αλλά και τις πολύ ξεκάθαρες δηλώσεις χωρών όπως η Γαλλία και η Γερμανία. Είδαμε τη στάση διαφόρων χωρών της περιοχής. Για να σας δώσω μόνο ένα παράδειγμα, αύριο θα είμαστε μαζί με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Αίγυπτο, σε μια πολύ σημαντική τριμερή συνάντηση με την αιγυπτιακή ηγεσία. Η Αίγυπτος χώρα τεράστιας επιρροής σε όλη τη Μέση Ανατολή, αντιλαμβάνεται πλήρως τη σημασία της σταθερότητας για την οποία σας μιλάω στην περιοχή μας. Και θα έχουμε μαζί την δυνατότητα να προωθήσουμε την ευρωπαϊκή στρατηγική και να δημιουργήσουμε πολύ στέρεα θεμέλια γεωπολιτικής ασφάλειας ενεργειακής συνεργασίας και οικονομικής ανάπτυξης.

Σήμερα, λοιπόν, έχουμε επιλογές, έχουμε ερείσματα, έχουμε στηρίγματα που ήταν αδιανόητα πολλά χρόνια πριν. Και σας το λέει κάποιος που πριν από 24 χρόνια συμμετείχε σε πολιτικό συμβούλιο πολιτικών αρχηγών. Η οικονομική κρίση θα περάσει! Και στην Κύπρο και στην Ελλάδα. Ήδη τα δύσκολα τα θεωρώ ότι είναι πίσω μας. Αλλά η θέση μας θα συνεχίσει να δυναμώνει και τα ερείσματά μας θα συνεχίσουν να πολλαπλασιάζονται.

Στην Κύπρο πιστεύω πραγματικά ότι δημιουργείται πλέον εκ των πραγμάτων μια ομπρέλα προστασίας. Η Κύπρος δεν είναι μόνο προπύργιο του Ελληνισμού. Είναι και αυτό, βέβαια…

Δεν είναι μόνο προπύργιο της Ευρώπης. Είναι και αυτό, ασφαλώς…

Η Κύπρος είναι πάνω απ’ όλα, ο «πήχης» πάνω στον οποίο μετριέται η συνείδησή μας, με το χρέος μας στην Ιστορία.

Η Κύπρος είναι, όμως πλέον, και ο πήχης πάνω στον οποίο μετριέται η συνείδηση κάθε ανθρώπου, και πέραν της Ελλάδας, με το χρέος που οφείλει να έχει προς τα ιδανικά της Ευρώπης, προς τα ιδανικά κάθε σύγχρονης Δημοκρατίας.

Η Κύπρος έρχεται σήμερα ξανά, λοιπόν, στο επίκεντρο της προσοχής του κόσμου ολόκληρου. Κι εδώ στην Κύπρο ανάβει ο φάρος της Ελπίδας, για όλους τους λαούς της γης:

Η δικαίωση θα έλθει!

Και μιλάω για αληθινή δικαίωση, δεν μιλάω για «μια κάποια λύση»… Και η πλήρης τελική δικαίωση της Κύπρου θα είναι ένα  - βαρύ σε συμβολισμό – μήνυμα πώς: η Ελευθερία είναι ισχυρότερη από την υποταγή, πως το δίκαιο είναι ισχυρότερο από την αυθαιρεσία, πως η ανθρώπινη αξιοπρέπεια είναι ισχυρότερη από τους τακτικισμούς, πως η δημοκρατία είναι ισχυρότερη από τον αυταρχισμό.

Αυτά όλα τα ιδανικά γεννήθηκαν στην Ελλάδα και θέρμαιναν πάντα, επί χιλιάδες χρόνια, τις καρδιές των Ελλήνων! Σε αυτά τα ιδανικά προσχωρούν, τώρα πλέον, πολλές δημοκρατικές κοινωνίες! Κι αυτά τα ιδανικά θα νικήσουν μεγάλη συμβολική νίκη, εδώ, στην ηρωική Κύπρο! Για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας!

Η δικαίωση της Κύπρου θα είναι το αδιάψευστο μήνυμα, ότι η οικουμένη ολόκληρη έκανε ένα μεγάλο βήμα μπροστά.

Και όπως είπε ο ποιητής, δεν θα αργήσει να καρπίσει το στάχυ.

Σας ευχαριστώ πολύ.