Ομιλία του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά στην απονομή των Βραβείων ΕΒΕΑ 2013 για επιχειρήσεις και επιχειρηματίες στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Κυρίες και κύριοι,

Φίλες και φίλοι,

            Είναι μεγάλη χαρά μου που βρίσκομαι απόψε ανάμεσά σας, για μια τέτοια εκδήλωση.

            Για να βραβεύσουμε την εξωστρέφεια.

Για να βραβεύσουμε την επιχειρηματικότητα. Που είναι και το μεγάλο όχημα για την Ανάπτυξη αυτού του Τόπου.

 

                Για να βραβεύσουμε τους καλύτερους εκφραστές και τους πετυχημένους εκφραστές της ελληνικής ανταγωνιστικότητας, που τώρα αρχίζει να κερδίζει έδαφος.

Και να βραβεύσουμε όλα εκείνα που τόσα χρόνια ήταν σχεδόν «απαγορευμένες λέξεις»…

                Είμαστε εδώ για να βραβεύσουμε ελληνικές επιχειρήσεις, οι οποίες την περασμένη χρονιά – μέσα σε τόσο δύσκολες συνθήκες - διακρίθηκαν σε εξαγωγική δραστηριότητα, σε διεθνή παρουσία, στην έρευνα, στην καινοτομία και τις τεχνολογικές εφαρμογές, στην προστασία του περιβάλλοντος, στην εταιρική κοινωνική ευθύνη, στην αύξηση της απασχόλησης, στην ηλεκτρονική επιχειρηματικότητα, στον νέο επιχειρηματία. 

                Κι αυτό αποτελεί ήδη μοναδικό συμβολισμό Προοπτικής για τον τόπο, αλλά και Ελπίδας για τον Ελληνικό λαό:

Γιατί όλα αυτά αποτελούν την «άλλη Ελλάδα»! Την Ελλάδα που αγωνίζεται, την Ελλάδα που είναι όρθια, την Ελλάδα που δημιουργεί…

Αυτή η Ελλάδα, τους εκπροσώπους της οποίας τιμάμε σήμερα, είναι εκείνη που θα βγάλει τη χώρα από την κρίση. Αυτή η Ελλάδα θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, για να βρουν δουλειά οι άνεργοι. Αυτή η Ελλάδα που προχωράει παρά τις δυσκολίες, θα εμπνεύσει τα νέα παιδιά, θα τους δώσει μέλλον, θα τα κρατήσει στον τόπο τους.

Αυτή η Ελλάδα της επιχειρηματικότητας, της εξωστρέφειας, της ανταγωνιστικότητας, είναι η Ελλάδα της αριστείας που βρισκόταν για πάρα πολλά χρόνια σε «χειμερία νάρκη». Εγώ θα πω ότι βρισκόταν σε διωγμό!

--Ήταν δύσκολο να μιλήσει κανείς για επιχειρηματικότητα. Έπρεπε να δώσουμε μεγάλο αγώνα για να την απ-ενοχοποιήσουμε.

--Ήταν δύσκολο να μιλήσει κανείς για ανταγωνιστικότητα. Λες και υπάρχει άλλος τρόπος, για να παράγει κανείς πλούτο σήμερα, αν δεν είναι ανταγωνιστικός.

--Μια απίστευτη γραφειοκρατία μπλόκαρε κάθε παραγωγική προσπάθεια.

--Και ένα πλέγμα από απολιθωμένες ιδεολογικές εμμονές, ιδεοληψίες – που έχουν πεθάνει παντού αλλού και που μόνο στην Ελλάδα επιζούσαν – απαξίωνε κοινωνικά κάθε δημιουργό.

Δείξτε μου μια χώρα που να πρόκοψε τις τελευταίες δεκαετίες, χωρίς να αγκαλιάσει αυτές τις έννοιες της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας.

Δεν υπάρχει ούτε μία!

Δείξτε μια χώρα που απαρνήθηκε τις έννοιες αυτές και δεν βούλιαξε.

Και πάλι δεν υπάρχει ούτε μία.

Είναι κανόνας χωρίς εξαίρεση!

Προκοπή για κάθε χώρα σημαίνει πριν απ’ όλα, ανταγωνιστικότητα, εξωστρέφεια, καινοτομία, δημιουργία ευκαιριών για όλους, διάχυση ευκαιριών σε όλους.

Χωρίς αυτά μια κοινωνία δεν πάει πουθενά.

Με αυτά κάθε κοινωνία εκτινάσσεται.

Ακόμα και χώρες μικρές ή μεγάλες, κοντινές μας ή μακρινές, εντός ή εκτός Ευρώπης, ακόμα κι εκείνες που είχαν περάσει από την περιπέτεια του «υπαρκτού Σοσιαλισμού» και που πριν είκοσι χρόνια κείτονταν ερείπια, μόλις ανακάλυψαν την ανταγωνιστικότητα, την επένδυση, την εξωστρέφεια, την καινοτομία, έκαναν άλματα που κι οι ίδιες ακόμα δεν μπορούν να τα πιστέψουν…

Κι όμως, όταν όλοι άλλαζαν, η Ελλάδα έμενε για χρόνια κολλημένη σε ιδεοληψίες κρατισμού και ψευδο-προοδευτικότητας.

Και λέω ψευδο-προοδευτικότητας, γιατί εδώ συνέβη και εκείνο που ο Τζώρζ Όργουελ περιγράφει στο περίφημο βιβλίο του «1984» ως “new talk”.  Τότε που οι λέξεις έχασαν το όνομά τους και κατέληξαν να σημαίνουν το αντίθετο ακριβώς απ’ ό,τι σήμαιναν μέχρι τότε.

--Όπου, στην περίπτωσή μας, δηλαδή «προοδευτικός» είναι αυτός που δεν θέλει να αλλάξει τίποτε από εκείνα που ολοφάνερα βούλιαζαν τον τόπο.

--Όπου «ακραιφνής δημοκράτης» εμφανιζόταν όποιος ήθελε να λεηλατεί το δημόσιο πλούτο χωρίς να ελέγχεται και χωρίς να λογοδοτεί.

--Όπου συντεχνίες κομματικών στρατών και πάσης φύσεως «ημετέρων» μονοπωλούσαν τις ΔΕΚΟ, τις δημόσιες υπηρεσίες, τα δημόσια αγαθά.

Να έχουν το δικαίωμα να κατεβάζουν τους διακόπτες όποτε ήθελαν, για να εκβιάσουν για κλαδικά τους αιτήματα.

Να έχουν το δικαίωμα να ελέγχουν απόλυτα τη δημόσια ενημέρωση. Να πληρώνονται από τον Έλληνα φορολογούμενο, αλλά να του προσφέρουν ελάχιστα σε συνθήκες απόλυτης αδιαφάνειας, χωρίς να λογοδοτούν…

Παντού στον κόσμο υπάρχουν δημόσιες υπηρεσίες, αλλού καλύτερες και αλλού λιγότερο καλές. Τέτοια φαινόμενα αδιαφάνειας και σπατάλης δεν υπάρχουν πουθενά σήμερα. Τουλάχιστον στην Ευρώπη. Αλλά δεν θα βρείτε εύκολα κι εκτός Ευρώπης…

Η Ελλάδα είχε καταντήσει αληθινό Jurassic Park, μοναδικό στον κόσμο μέρος όπου επιβίωναν οι δεινόσαυροι απαρχαιωμένων ιδεοληψιών που είχαν εξαφανιστεί παντού αλλού…

Τόσα χρόνια ο κόσμος, ο απλός πολίτης, αναρωτιόταν συνεχώς:

-- Κανείς δεν έχει την πολιτική βούληση να τα αλλάξει όλα αυτά;

--Κανείς δεν αντέχει ή δεν τολμά να τα αλλάξει όλα αυτά;

Και οι εκφραστές της κοινής γνώμης - δημοσιογράφοι και σχολιαστές πάσης φύσεως - το επαναλάμβαναν σε όλους τους τόνους και σε κάθε ευκαιρία. Όλο και συχνότερα το έλεγαν:

--Δεν υπάρχει σε αυτό τον τόπο πολιτική βούληση!

Ε λοιπόν, τώρα υπάρχει πολιτική βούληση!

Και το αποδείξαμε. Και θα το αποδεικνύουμε κάθε μέρα.

Η καλύτερη απόδειξη είναι αυτό που ανακοινώσαμε μόλις χθες!

Και που θα έπρεπε να έχει γίνει από χρόνια:

Η ΕΡΤ υπήρξε το σύμβολο της αδιαφάνειας και της σπατάλης.

Κι αυτό τελείωσε χθες.

Στη θέση της δημιουργείται ταχύτατα μια νέα Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, σύμφωνα με τα πιο σύγχρονα διεθνή πρότυπα. Δημόσια Ραδιοτηλεόραση, αλλά όχι κρατική. Με λιγότερο προσωπικό, αλλά επάξια επιλεγμένο, με κριτήρια ΑΣΕΠ.

Με ένα τεράστιο αρχείο στη διάθεσή της, που αν χρησιμοποιηθεί σωστά, αποτελεί μοναδική πηγή τεράστιου πλούτου. Που τόσα χρόνια παρέμενε αναξιοποίητο και λεηλατείτο.

Με ικανότητα να προβάλλει την χώρα στο εξωτερικό, να ενημερώνει, να ψυχαγωγεί μέσα στην Ελλάδα. Και να κερδίζει τον Έλληνα! Όχι να σέρνεται σε τελείως περιθωριακά νούμερα τηλεθέασης και ακροαματικότητας.

Αυτή τη νέα Ραδιοτηλεόραση έπρεπε να την έχει η Ελλάδα από χρόνια. Αλλά είχε την αμαρτωλή ΕΡΤ...

Αυτή τη νέα Ραδιοτηλεόραση θα την δώσουμε εμείς στους Έλληνες το ταχύτερο.

Δεν… «κλείνουμε» τη δημόσια Ραδιοτηλεόραση, όπως λένε κάποιοι... Δεν την κλείνουμε. Θέλουν να περάσει ότι την κλείνουμε. Δεν την κλείνουμε, λοιπόν.

Αντίθετα, τώρα θα αποκτήσουμε πραγματικά δημόσια Ραδιοτηλεόραση!

Το λέω, γιατί την αλήθεια αυτή χθες προσπαθούσαν να την εμποδίσουν να ακουστεί. Φώναζαν για «κλείσιμο»! Δεν αναφέρονται ότι θα γίνει ένας νέος, υγιής Οργανισμός δημόσιας ενημέρωσης.

Γιατί, για τα προνόμιά τους φωνάζουν.

Όχι για τα δικαιώματα του λαού.

Και βέβαια, όταν έκλεισαν άλλες χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις και βρέθηκαν εκατοντάδες άνεργοι, χιλιάδες άνεργοι, τα τελευταία τρία χρόνια, τέτοιου είδους αντίδραση δεν υπήρξε!

Έκλεισαν για παράδειγμα ιδιωτικά κανάλια και εφημερίδες. Καμία αντίδραση.

Υπήρξαν και μαζικές απολύσεις από κομματικά κανάλια. Καμία αντίδραση.

Και τώρα που τελείωσε η αμαρτωλή ΕΡΤ – αληθινό σύμβολο προνομίων και αδιαφάνειας – για να πάρει τη θέση της μια νέα Ελληνική Ραδιοτηλεόραση, ξεσπά όλη η υποκρισία ενός συστήματος που έφερε την Ελλάδα ως εδώ. Και που δεν δέχεται να θυσιάσει τα προνόμιά του, για να σηκωθεί ξανά ο τόπος στα πόδια του.

Δεν έχουμε τίποτε απολύτως με τους εργαζόμενους της ΕΡΤ. Όλοι, άλλωστε, θα αποζημιωθούν με τον πλέον γενναιόδωρο τρόπο. Και που αρκετοί θα επαναπροσληφθούν με απόλυτη διαφάνεια στο νέο οργανισμό Ραδιοτηλεόρασης. Αναφέρομαι στα κυκλώματα που αποσπούσαν σκανδαλώδη προνόμια, που απομυζούσαν την ΕΡΤ. Και τώρα δεν θέλουν να χάσουν τα προνόμιά τους. Εγώ πιστεύω ότι θα τα χάσουν.

 Μιλάω ακόμα και για τους δύο χιλιάδες περίπου που θα προσλάβει το Δημόσιο εκεί που έχει πραγματικές ανάγκες – στα νοσοκομεία και στα ΚΕΠ για παράδειγμα – στη θέση των υπεράριθμων που θα φύγουν από την ΕΡΤ. 

Να σας θυμίσω ακόμα, ότι έγιναν πολλές προσπάθειες να εξυγιανθεί η ΕΡΤ με τον «ήπιο», ας πούμε, τρόπο. Όλες απέτυχαν! Και ξέρετε γιατί;

Γιατί ήταν τόσο θεσμικά κατοχυρωμένα τα προνόμια και η αδιαφάνεια, που κανείς δεν μπορούσε να κάνει τίποτα. Προτάσεις, προσπάθειες υπήρξαν πολλές. Αλλά όλα είχαν καταλήξει στο ίδιο αποτέλεσμα: μηδέν εις το πηλίκον!

Κι ο κόσμος έβλεπε, κούναγε το κεφάλι του και μονολογούσε:

--Άντε πάλι μια από τα ίδια.

Αυτά που σας λέω σήμερα, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να τα ακούσει. Δεν ξέρω τώρα αν μας έχουν συνδέσει στην τηλεόραση. Η συντεχνία έχει επιβάλει σιωπή στα media.

Μαθημένοι βέβαια είμαστε. Τους τελευταίους μήνες-και το λέω γιατί έχουμε κοντή μνήμη δυστυχώς οι Έλληνες- τους τελευταίους μήνες δεν υπήρξε περίπτωση που να έλθει σημαντικός ξένος ηγέτης στην Ελλάδα, για να στηρίξει την προσπάθεια της χώρας, τις θυσίες του Ελληνικού λαού, δεν υπήρξε περίπτωση κι εμείς να κάνουμε σημαντική επίσκεψη σε ξένη χώρα, για να βρούμε κάποια στήριξη, που να μην πέσει πάνω τυχαία σε… «απεργία» της ΕΡΤ!

Απεργούσαν κάθε φορά που γινόταν κάτι σημαντικό και αισιόδοξο.

Αυτή την «ενημέρωση» προσέφεραν.

Εμείς θα αποκαταστήσουμε αληθινά δημόσια ενημέρωση. Με την πιο τολμηρή μεταρρύθμιση –ελπίζω- που θα υπάρξει ποτέ στα ελληνικά ΜΜΕ. Ήδη έχουμε καταθέσει μια σχετική πρόταση νόμου στη Βουλή…

Αυτό που είδατε τις μέρες αυτές είναι –κατά την άποψή μου- οι τελευταίοι σπασμοί ενός καθεστώτος προνομίων. Που καταρρέει. Και που θα έπρεπε να έχει παραμεριστεί από χρόνια.

Και ενώ το καθεστώς των προνομίων καταρρέει, αναδεικνύεται εδώ απόψε η Ελλάδα της δημιουργίας. Η Ελλάδα της ανταγωνιστικότητας και της εξωστρέφειας. Η Ελλάδα που εκπροσωπείτε εσείς. Και που σήμερα βραβεύουμε.

Κυρίες και κύριοι,

Θα διαπιστώσατε ότι δεν σας μίλησα καθόλου για το Πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής, για το πόσο έχει αλλάξει η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό τους τελευταίους ένδεκα μήνες. Για τις τράπεζες, που επιτέλους επανακεφαλαιοποιούνται. Για τις οφειλές του δημοσίου, που ήδη, στην αρχή με αργό ρυθμό και τώρα με πολύ πιο γρήγορο, έχουν αρχίσει να ξεπληρώνουν εκείνους που ήταν χρεωμένοι από το ίδιο το κράτος. Για τα «εργαλεία ρευστότητας» με τα οποία εξοπλίζουμε το τραπεζικό μας σύστημα, για να μη χαθεί άλλος χρόνος και να εισρεύσει ρευστότητα αμέσως μόλις ολοκληρωθεί η ανακεφαλαίωση.

Σήμερα, μάλιστα, εγκαινιάστηκε το πρωί και επισήμως ένα απ’ αυτά τα «εργαλεία» τα βασικά που δεν υπήρχαν και που πολλοί από εσάς μου το είχαν πει, και εδώ και στην Περιφέρεια, που μας δόθηκε από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, ένα συνολικό ύψος 1,5 δισεκατομμυρίων ετησίως από ανακυκλούμενες πιστώσεις, για να καλύπτονται, αυτό που είχαμε ανάγκη, οι εγγυητικές επιστολές των ελληνικών εταιριών στο εξωτερικό.

Δεν σας ανέφερα τίποτε ούτε και για τις προοπτικές που επαληθεύονται κάθε μήνα από τις αρχές του χρόνου, ότι φέτος θα πάμε καλύτερα από το στόχο και ότι στοχεύουμε και για πρωτογενές πλεόνασμα.

Δεν σας ανέφερα, τέλος τίποτε για τις επενδύσεις που έρχονται, για τους ξένους επιχειρηματίες που επισκέπτονται τη χώρα. Που αισθάνονται αυτή τη φορά ότι έχουν και το νιώθουν μια κυβέρνηση που τους στηρίζει. Όχι που τους εγκαταλείπει στα νύχια της γραφειοκρατίας. Ούτε για τις αποκρατικοποιήσεις σας μίλησα. Ούτε για το γεγονός ότι συνεχώς ζητούμε και από τον Έλληνα επιχειρηματία, με κάθε τρόπο, όπως κάνατε εσείς, να συνδράμει στην προσπάθεια αυτή.

Όπως δεν σας μίλησα για το νέο επενδυτικό Νόμο, που παρακαλώ να τον πάρετε και να τον διαβάσετε, αποτελεί αληθινή τομή!

Δεν σας τα ανέφερα όλα αυτά γιατί πιστεύω τα ξέρετε.

Και γιατί ήθελα να επιμείνω σε αυτή την αντίθεση:

-- Εσείς είστε η Ελλάδα της δημιουργίας. Η «άλλη Ελλάδα». Μια Ελλάδα που είναι η ελπίδα όλων μας.

--Απέναντι είναι ένα καθεστώς των προνομίων, των συντεχνιών, της αδιαφάνειας και της κομματοκρατίας, που έχει φέρει τη χώρα σε αυτά τα χάλια. Από τα οποία βγαίνουμε σιγά-σιγά, με πολλή προσπάθεια, με πολλές θυσίες του απλού του κοσμάκη. Αλλά βγαίνουμε!

Και βγαίνουμε, γιατί υπάρχει το δημιουργικό πνεύμα, υπάρχει η ικανότητα του Έλληνα, υπάρχει το δαιμόνιο του Έλληνα, όπως θέλετε πείτε το! Αυτό δηλαδή που εκπροσωπείτε εσείς.

Δεν γίνονται πια ανεκτές, εγώ τουλάχιστον δεν μπορώ να κάνω ανεκτές, τις «ιερές αγελάδες» του κρατισμού και των προνομίων. Όχι μόνο, γιατί δεν παράγουν τίποτε, αλλά και γιατί κοστίζουν πανάκριβα και δε βγάζουν ποιότητα...

Γιατί όσο υπάρχουν και παραμένουν άθικτες, ο ελληνικός λαός τότε θα συνεχίσει να λέει:

--«Δεν αλλάζει τίποτε», «δεν υπάρχει πολιτική βούληση να αλλάξει το παραμικρό! Μια από τα ίδια».

Εγώ δε θέλω τον ελληνικό λαό ηττοπαθή. Τον θέλω αισιόδοξο, όπως είναι η φύση μας. Γι’ αυτό το λόγο, του λέμε με έργα πια, όχι με λόγια ότι θέλουμε και μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα!

Κι ότι διαθέτουμε και τη βούληση να τα αλλάξουμε όλα…

Το χρωστάμε στον Ελληνικό λαό, σε όλους τους Έλληνες.

Το χρωστάμε, αν θέλετε, στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας.

Το χρωστάμε στους αληθινούς δημιουργούς, όπως είστε εσείς, στην «άλλη Ελλάδα» της ανταγωνιστικότητας την οποία τιμάμε.

Γιατί πώς θα τους δώσουμε κουράγιο, να συνεχίσουν να κάνουν αυτό που μπορούν,

αν δεν σταθούμε κι εμείς δίπλα τους, να κάνουμε εκείνο που πρέπει;

Ευχαριστώ πολύ.