Κυρίες και κύριοι,
Με μεγάλη χαρά βρίσκομαι εδώ σήμερα, ανάμεσά σας, για να γιορτάσουμε την Ημέρα του Ελληνικού Εμπορικού Ναυτικού και την Ευρωπαϊκή Ημέρα της Θάλασσας. Την πλήρη ακτινογραφία των όσων έχουν συμβεί και πρόκειται να γίνουν σας την έδωσε ακριβέστατα προηγουμένως ο κ. Γράτσος. Θα ήθελα λοιπόν, για να είμαστε ουσιαστικοί και να συνδέσουμε το συμβολισμό της σημερινής γιορτής με την πολιτική επικαιρότητα, να επισημάνω δύο πράγματα:
Πρώτον, τη θάλασσα, δεν ήταν ασφαλώς πρώτοι οι Έλληνες που την ανακάλυψαν. Αλλά τη σημασία της θάλασσας, την αποτίμησε με ακρίβεια και αναλυτική διεισδυτικότητα πρώτος ο Θουκυδίδης, όταν ανέφερε το περίφημο εκείνο: «μέγα το της θαλάσσης κράτος»! Και δεν εννοούσε μόνο τα στρατιωτικά πλεονεκτήματα που δίνει σε ένα θαλάσσιο κράτος ο πολεμικός του στόλους. Εννοούσε και τα στρατηγικά πλεονεκτήματα που δίνει σε μια κοινωνία η ενασχόλησή της με τη θάλασσα. Πλεονεκτήματα στο εμπόριο, στη συσσώρευση πλούτου, στην ανταλλαγή ιδεών, στον Πολιτισμό, παντού!
Έπρεπε να περάσουν 2200 χρόνια περίπου, να έλθει ένας Αμερικανός στοχαστής, ο Άλφρεντ Θάγιερ Μάχαν, και να επιβεβαιώσει εκείνη την παρατήρηση του Θουκυδίδη – και με ρητή αναφορά στον Έλληνα ιστορικό - γράφοντας για την μεγάλη στρατηγική σημασία της ναυτικής ισχύος στο σύγχρονο κόσμο.
Οι Έλληνες όμως, το ξέραμε πάντα αυτό. Κι έτσι με τη θάλασσα χρηματοδοτήσαμε την εθνική μας αφύπνιση πριν από τον μεγάλο απελευθερωτικό αγώνα. Με τη θάλασσα – και στη θάλασσα κατά μεγάλο μέρος – κερδίσαμε την Εθνική μας Ανεξαρτησία. Και στη θάλασσα διαπρέψαμε οικονομικά ως ελεύθερο κράτος. Για να φτάσουμε σήμερα, ακόμα και μέσα σε συνθήκες εσωτερικής οικονομικής κρίσης, να αναγνωριζόμαστε ως η πρώτη Ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο!
Δεύτερον, η θάλασσα ήταν πάντα ένα μεγάλο πλεονέκτημα για τη χώρα μας. Ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, λόγω της μεγάλης ροπής που είχαν πάντα οι Έλληνες στη θάλασσα. Αλλά και ένα γεωπολιτικό πλεονέκτημα, λόγω της θέσης της χώρας που της επέτρεπε πάντα να παίζει ρόλους στη θάλασσα. Προσέξτε: πλεονεκτήματα ήταν και τα δύο. Και σήμερα είναι και τα δύο πιο επίκαιρα παρά ποτέ!
Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα. Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει συνεχώς: οι μεγάλοι εμπορικοί δρόμοι αλλάζουν. Σήμερα η Κίνα κυριαρχεί στο διεθνές εμπόριο. Και όλες οι χώρες ή ομάδες χωρών, σε όλες τις ηπείρους, προσπαθούν να επωφεληθούν από την άνοδο της Κίνας. Ανάμεσά τους και η Ευρώπη, που από άποψη πληθυσμού είναι η δεύτερη αγορά στον κόσμο, μετά την ίδια την Κίνα. Και από άποψη αγοραστικής δύναμης είναι επίσης η δεύτερη, μετά τις ΗΠΑ. Οι εμπορικές σχέσεις Κίνας-Ευρώπης έχουν καθοριστική σημασία διεθνώς. Κι έχουν πρωταρχική σημασία και για τις δύο πλευρές. Για την ίδια την Ευρώπη πρωταρχική σημασία έχει για όλους τους ανταγωνιστικούς της κλάδους: στην Κίνα πρέπει να πουλήσει. Και για τις επενδύσεις της, από την Κίνα πρέπει να προσελκύσει ξένα κεφάλαια.
Έτσι σήμερα μεγάλη σημασία αποκτούν οι εμπορικοί δρόμοι που ενώνουν την Κίνα με την Ευρώπη. Και προτεραιότητα έχει πάντα ο συντομότερος δρόμος: από τη Μεσόγειο. Ιδιαίτερα όταν είναι και ο ασφαλέστερος…
Κι από τους θαλάσσιους δρόμους αναβαθμίζεται η σημασία των εμπορικών δρόμων που περνάνε από το Σουέζ και καταλήγουν στη Μεσόγειο. Όπου πρωταρχικό «επίνειο», κατά κάποιο τρόπο, ολόκληρης της ενιαίας και ενωμένης Ευρωπαϊκής αγοράς είναι η Ελλάδα! Η οποία μπορεί να γίνει η «πύλη» της Κίνας στην Ευρώπη, αλλά και της Ευρώπης στην Κίνα σε ό,τι αφορά το εμπόριο τουλάχιστον…
Αυτό είπαμε στην Κινεζική ηγεσία τις προηγούμενες μέρες, κατά την εκεί επίσκεψή μας. Και το επιχείρημα αυτό το δέχθηκαν πλήρως, για τους λόγους ακριβώς που ανέφερα πριν:
Γιατί το υποστηρίζει και η γεωγραφική θέση της Ελλάδας πλέον: είμαστε το νοτιοανατολικότερο άκρο της Ευρωπαϊκής ηπείρου στη Μεσόγειο – το γεωπολιτικό μας πλεονέκτημα…
Αλλά και γιατί ο Ελληνικός εμπορικός στόλος μπορεί να σηκώσει το βάρος αυτό και ήδη βρίσκεται σε συνεργασία με τους Κινέζους – το συγκριτικό μας πλεονέκτημα.
Μ’ άλλα λόγια συνηγορούν σε ένα τέτοιο ρόλο της Ελλάδας και γεωπολιτικοί και οικονομικοί λόγοι.
Αυτό, ασφαλώς, σημαίνει παρά πολλά πράγματα. Επενδύσεις σε υποδομές της Ελλάδας, δηλαδή λιμάνια, αεροδρόμια, σιδηρόδρομοι. Όπου δεν ξεκινάμε από το μηδέν. Υπάρχει ήδη το επιτυχημένο προηγούμενο της Cosco, που τώρα συζητάει την επέκταση των εργασιών της – και των επενδύσεών της - εδώ…
Όλα αυτά είναι προς συζήτησιν πια. Σε αρκετά απ’ αυτά – και σε αρκετά άλλα – υπήρξαν κάποιες συμφωνίες. Και είναι κρίσιμο να υπάρξει συνέχεια, το λεγόμενο follow up.
Να υπογραμμίσω το πιο σημαντικό, ίσως:
Μια κυβέρνηση έχει υποχρέωση να κάνει αυτό ακριβώς: Να ανοίγει τους δρόμους στους επιχειρηματίες. Όχι να τους υποκαθιστά!
Να τους ανοίγει δρόμους προς τα έξω, δημιουργώντας ευνοϊκό κλίμα με κυβερνήσεις άλλων χωρών, αναδεικνύοντας τα πολιτικά, γεωπολιτικά και ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της χώρας μας.
Να τους ανοίγει δρόμους και προς τα μέσα, εξαλείφοντας εσωτερικά εμπόδια και στρεβλώσεις που φρενάρουν η ακυρώνουν την ανάπτυξη: Γραφειοκρατία, πολυνομία, αγκυλώσεις κάθε είδους…
Και τέλος οι πρωτοβουλίες μιας κυβέρνησης, όχι μόνο να είναι σωστές, όχι μόνο να ανοίγουν δρόμους, αλλά να έχουν και συνέχεια. Όχι πήγαμε τους είδαμε, μας χειροκρότησαν, τους ευχαριστήσαμε, φεύγουμε και τα ξεχάσαμε όλα! Η μεγάλη πρόκληση αρχίζει από κει και ύστερα: στο follow up!
Εμείς όσα αναλάβαμε από την πλευρά μας θα τα κάνουμε μέχρι κεραίας. Και οι επιχειρηματίες, από την πλευρά τους, είτε πρόκειται για Έλληνες πλοιοκτήτες είτε για εξαγωγείς κάθε είδους, είτε για επενδυτές που αναζητούν συνεταίρους, θα αξιοποιήσουν κι εκείνοι τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν.
Κι αυτό νομίζω ότι είναι μια απάντηση απαραίτητη σε όσους έσπευσαν να σχολιάσουν την επίσημη επίσκεψή μας στην Κίνα, με μάλλον μικρόψυχο τρόπο: Εμείς δεν πήγαμε έξω για να φέρουμε… «πακτωλό χρημάτων». Αυτά λέγονταν σε άλλες εποχές, δυστυχώς. Και τώρα δεν τα πιστεύει πια κανείς, ευτυχώς!
Πήγαμε έξω για να δημιουργήσουμε ευκαιρίες. Τις οποίες καλείται να τις αξιοποιήσει το ελληνικό «δαιμόνιο». Των ελλήνων επιχειρηματιών ασφαλώς. Και της εμπορικής μας ναυτιλίας ιδιαιτέρως.
Ούτε υπερβολικές προσδοκίες, λοιπόν. Ούτε γκρίνια, μιζέρια και καταστροφολογία. Εθνική αυτοπεποίθηση, ναι! Διάθεση για σκληρή δουλειά, ναι! Τα άλλα είναι παχιά λόγια…
Η Ελλάδα σταθεροποίησε τη θέση της στην Ευρώπη, και τώρα προβάλλει την θέση της σε όλο τον κόσμο. Ή για να το πω διαφορετικά: κρατήσαμε την Ελλάδα στην Ευρώπη, και τώρα βάζουμε ξανά την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη. Δημιουργούμε ευκαιρίες παντού. Και εναπόκειτο στους έλληνες επιχειρηματίες να αξιοποιήσουν αυτές τις ευκαιρίες.
Είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουν. Μα πρώτους τους δύο μεγάλους «πρωταθλητές» μας. Τη Ναυτιλία ασφαλώς και τον Τουρισμό.
Αλλά και με ισχυρό ανταγωνισμό πια – θέλω να ελπίζω - από άλλους κλάδους Γιατί δίνουμε και σε εκείνους την ευκαιρία να αναδειχθούν οι ίδιοι και να αναδείξουν τα άλλα συγκριτικά πλεονεκτήματα της χώρας, σε πρωτογενή παραγωγή και μεταποίηση, σε δίκτυα τηλεπικοινωνιών, στον κατασκευαστικό κλάδο, στην ενέργεια και στην καινοτομία.
Η Ελλάδα μπαίνει ξανά στον παγκόσμιο χάρτη! Και μπαίνει ως χώρα με ανταγωνιστικότητα και εξωστρέφεια: Την ανταγωνιστικότητά μας τώρα την ανακτάμε βήμα-βήμα. Και την εξωστρέφεια πάντα την είχαμε ως λαός, αλλά δεν την είχαμε ως οικονομία. Καιρός να την αποκτήσουμε και να την αξιοποιήσουμε.
Σε όλο αυτό το ανορθωτικό έργο για την οικονομία και το αναγεννητικό για την ίδια τη χώρα, θα πρωτοστατήσει η Ναυτιλία μας. Την οποία οφείλουμε και να την αγκαλιάσουμε και να της δώσουμε κίνητρα να επενδύσει στην Ελλάδα.
Η σημερινή ημέρα δεν είναι μόνο αφιερωμένη στην Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία. Είναι και η Ευρωπαϊκή μέρα της Θάλασσας. Και αναδεικνύοντας την Ελλάδα σε σημαντική πύλη μεταξύ Κίνας και Ευρώπης, ο Ελληνική Εμπορική Ναυτιλία δεν θα παίξει μόνο πρωταρχικό ρόλο για την Ελλάδα. Θα παίξει και για την Ευρώπη ολόκληρη!
Αυτή είναι η ευκαιρία. Αυτή είναι η μεγάλη πρόκληση. Αυτό είναι το στοίχημα που έχουμε μπροστά μας.
Είμαι βέβαιος πως όλοι μαζί θα το κερδίσουμε.
Σας ευχαριστώ πολύ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.