Συνέντευξη του Προέδρου της ΝΔ κ. Αντώνη Σαμαρά στον ΑΝΤ1, στις Βρυξέλλες

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ Ν.Δ.κ. ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ
ΣΤΟΝ ΑΝΤ1ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ κ. Δ. ΚΟΤΤΑΡΙΔΗ
ΣΤΙΣ ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ(Τετάρτη, 23 Μαΐου 2012)

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ολοκληρώθηκε μια δύσκολη μέρα σήμερα. Πριν από λίγο, ολοκληρώθηκαν και οι εργασίες του ΕΛΚ, εδώ, στις Βρυξέλλες. Είχατε και κατ’ ιδίαν συναντήσεις. Το κλίμα των Ευρωπαίων;



Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Παλιά, σε αυτές τις συναντήσεις -δεν σας κρύβω- ένοιωθα κάποια μοναξιά. Μίλαγα για ανάπτυξη σε τοίχους. Δεν άκουγε κανένας. Σιγά-σιγά, το κλίμα άρχιζε να αλλάζει. Σήμερα, νομίζω ότι πετύχαμε μια πολύ μεγάλη επιτυχία, όχι ως κόμμα, ούτε ως Σαμαράς, ούτε ως Ελλάδα. Θα έλεγα, πάνω από όλα, ως οπαδοί του να μην υπάρχουν άνεργοι, του να υπάρχει ελπίδα. Και, επιτέλους, στο να δοθεί κάποια λύση στις χώρες, που έχουν τεράστια προβλήματα. Και πρώτη τέτοια χώρα είναι η Ελλάδα. Δηλαδή, αυτό το οποίο πετύχαμε είναι, εκεί που παλιά μου βάζανε πιπέρι στο στόμα, αν έλεγα τη λέξη «επαναδιαπραγμάτευση», να έρθουν οι ίδιοι τώρα. Εκεί που μου βάζανε πιπέρι στο στόμα, όταν έλεγα «τροποποίηση», να έρθουν τώρα οι ίδιοι και να πουν ότι και ανάπτυξη χρειάζεται και επενδύσεις θα κάνουμε και θέσεις εργασίας να δημιουργηθούν. Επομένως, αλλάζει, πλέον, και το σκεπτικό της Ευρώπης για την Ελλάδα, αλλά -και ταυτόχρονα αλλάζει και η φιλοσοφία, η οικονομική. Ότι, δηλαδή, μπορεί από τη μια πλευρά να αλλάζεις εκείνα που πρέπει, διαρθρωτικές αλλαγές, να μειώνεις το έλλειμμα, ναι. Αλλά, ταυτόχρονα, υπάρχει και ο άλλος ο πυλώνας, ο πανίσχυρος, για τον οποίον αγωνιζόμασταν τόσο καιρό. Και φωνάζαμε - επαναλαμβάνω- μόνοι μας: Ο πυλώνας που λέγεται ανάπτυξη και που δημιουργεί θέσεις εργασίας, βγάζει τον κόσμο από το μεγάλο πρόβλημα. Μπορώ να σας πω ότι η αναφορά στο σημερινό πλαίσιο των αποτελεσμάτων, στα συμπεράσματα που λέμε…

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κάνουν αναφορά και σε εσάς, προσωπικά.

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Το θεωρώ πολύ τιμητικό, δεν θέλω να μιλάω για εμένα. Αλλά αυτό που είναι το σημαντικό, είναι ότι δέχονται, πλέον, ότι αυτή είναι η άποψη που κερδίζει στην Ευρώπη.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Έχουν μπει, όμως, στη λογική του να είναι πιο συγκεκριμένοι, όσον αφορά μέτρα ή μπαίνουμε σε μια λογική ευχολογίου, για να αλλάξει και το κλίμα στο εσωτερικό της Ελλάδος, ενόψει εκλογών;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Όχι, δεν είναι κάτι τέτοιο, γιατί θα πω για πολύ συγκεκριμένα πράγματα. Και δεν θα ‘θελα ποτέ να υπάρχει η αίσθηση ότι η Νέα Δημοκρατία, αυτή τη στιγμή, δεν μιλάει για πολύ συγκεκριμένα πράγματα, τα οποία μπορεί να συμφωνήσει με την Ευρώπη ή μπορεί να εκμεταλλευτεί κάτι από την Ευρώπη. Γιατί, αν μείνουμε εκτός Ευρώπης, όλα αυτά για τα οποία θα πω, δεν θα μπορέσουμε να τα εκμεταλλευτούμε. Μιλάμε, πρώτα, για τα ομόλογα έργων και υποδομών. Δηλαδή, ομόλογα, τα οποία μπορεί να βγάλει η Ευρώπη, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα έργο, μια υποδομή, είτε σε μια χώρα ξεχωριστά, είτε ανάμεσα σε χώρες, σε επίπεδο, αν θέλετε, πολλών κρατών. Να γίνει ένα τεράστιο έργο, ένας τεράστιος αυτοκινητόδρομος ή σιδηροδρομική γραμμή, να ενώνει το Βορρά με το Νότο, για παράδειγμα.
Από την άλλη πλευρά, εκτός από αυτό, γίνεται μεγάλη συζήτηση -θα δω στις 10 το πρωί το Μόντι, τον Ιταλό πρωθυπουργό, ο οποίος έκανε την πρόταση- για την εγγύηση των τραπεζικών καταθέσεων. Όχι από την κάθε χώρα, αλλά από την Ευρώπη, την ΕΚΤ. Αυτό καταλαβαίνετε, κ. Κοτταρίδη, σημαίνει ότι φεύγει ο φόβος που, σήμερα, υπάρχει ή υποβόσκει ότι θα μπορούσε στην τράπεζα να χάσει τα λεφτά του, αν τα έχει εκεί. Όταν θα τα εγγυάται η ΕΚΤ, φεύγει πια αυτός ο φόβος, επιστρέφουν καταθέσεις στην Ελλάδα, σταματάει η αιμορραγία των καταθέσεων από το φτωχό Νότο προς τον πλούσιο Βορρά. Και, έτσι, δημιουργείται ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης. Το θεωρώ αυτονόητο.
Έγινε συζήτηση για τα αδιάθετα κονδύλια, τα οποία υπάρχουν στα διαρθρωτικά ταμεία και είναι περίπου 80 δισ. Από αυτά, τα 14,5 είναι εκείνα τα οποία, δυστυχώς, έμειναν υπνωμένα -υπνοβατώντας και η ίδια η κυβέρνηση, δυστυχώς- για πολύ μεγάλο διάστημα. Είναι ελληνικά. Και αυτά είναι ομόλογα τα οποία θα πρέπει να δοθούν, προκειμένου να δημιουργηθεί έργο, δουλειά, για τον κόσμο.
Μετά, μιλήσαμε για ένα ταμείο, το οποίο, είτε θα λειτουργεί ως ταμείο για επενδύσεις, είτε ως τράπεζα επενδύσεων. Υπάρχουν και συγκεκριμένα πλάνα που θα μπορούσαμε να κάνουμε κάτι τέτοιο, προκειμένου κυρίως και σε συνδυασμό με το ΕΣΠΑ και σε συνδυασμό με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων, να χρηματοδοτήσουμε, τι; Που έχει ανάγκη, σήμερα, ο κόσμος; Ρευστότητα. Τι είναι η ρευστότητα; Το αίμα της οικονομίας. Ποιος το έχει ανάγκη; Όλες οι εταιρίες, οι οποίες και πετυχημένες να είναι και καλά να πηγαίνουν, κινδυνεύουν να κλείσουν, γιατί δεν υπάρχει φράγκο. Σήμερα, στην αγορά δεν κουνιέται τίποτα. Και δεν κουνιέται τίποτα, γιατί ο Έλληνας δεν καταναλίσκει, είτε γιατί δεν έχει -οι περισσότεροι- είτε γιατί και να έχει, δεν έχει καμία διάθεση. Η ψυχολογία είναι λάθος στο να βάλει λεφτά. Ξένες επενδύσεις δεν υπάρχουν. Επενδύσεις το κράτος πια έχει σταματήσει να κάνει. Και, επομένως, υπάρχει αυτό που λέμε, μια αγορά άνυδρη, χωρίς νερό. Έρχεται, λοιπόν, αυτό το πλαίσιο να δώσει αυτή τη ρευστότητα. Κυρίως για τον ιδιωτικό τομέα, που έχει το μεγάλο το πρόβλημα, σήμερα. Εμείς αυτό που θέλω να σας πω ξεκάθαρα είναι ότι πιστεύουμε στην κατεύθυνση αυτή. Όχι άλλους φόρους, όχι άλλες μειώσεις, όχι άλλες απολύσεις.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Το δέχονται οι Ευρωπαίοι αυτό;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Και σε αυτό είμαι ξεκάθαρος. Ότι είναι η δική μας η θέση, η οποία θα είναι και κοφτή θέση από εδώ και πέρα σε όλα τα ζητήματα. Και νομίζω ότι και οι ίδιοι οι Ευρωπαίοι αντιλαμβάνονται ότι είναι και -όχι απλά μάταιο- λιγάκι αστείο. Παράδειγμα: Να αυξάνεις τους φόρους και με το που τους αυξάνεις, αντί το κράτος να έχει μεγαλύτερα έσοδα, να έχει λιγότερα έσοδα. Το είδαμε με το ΦΠΑ, το είδαμε με κάθε φόρο που μπήκε. Το κράτος, αντί να κερδίσει, έχασε. Δεν αύξησε τα έσοδα. Αλλά και ιδεολογικά, σας λέω, ως άνθρωπος που πιστεύει ότι η αγορά και ο ιδιώτης μπορούν να δώσουν τη μεγάλη αλλαγή στην Ελλάδα: Να φύγουμε πια από αυτό το σπάταλο κράτος. Σας το λέω ότι ο μόνος τρόπος είναι μέσω του ιδιωτικού τομέα. Και ο ιδιωτικός τομέας δεν μπορεί να έχει μια φορολογία, η οποία να τον πνίγει. Ούτε μπορείς εσύ να ασφυκτιάς από φόρους, όταν δίπλα σου η Βουλγαρία και η Τουρκία -και σήμερα ήμουν με το Βούλγαρο πρωθυπουργό δίπλα μου- έχουν φόρους, οι οποίοι είναι στο ¼ της Ελλάδος. Θα φύγουν οι επιχειρήσεις από εδώ και θα πάνε δίπλα. Και το βλέπουμε, ήδη, να γίνεται στη Βόρεια Ελλάδα. Είναι ένα επικίνδυνο φαινόμενο. Πρέπει να φέρουμε επενδύσεις. Και, βεβαίως, κ. Κοτταρίδη, επενδύσεις δεν θα έρθουν χωρίς το ευρώ. Διότι με το ευρώ θα υπάρχει η δυνατότητα ο άλλος να φέρει τις επενδύσεις του εδώ και να έχει τη βεβαιότητα και τη σιγουριά σωστής συναλλαγής. Και ο ξένος και ο Έλληνας. Άμα βγούμε από το ευρώ, τι θα γίνει; Το λέω αυτό, γιατί υπάρχουν αυτές οι περίφημες, οι επικίνδυνες θεωρίες περί δραχμής, που τις υποστηρίζουν, δυστυχώς, διάφορα κόμματα και πρέπει κάποτε να βάλουμε το μεγάλο ερωτηματικό: Για ποιο λόγο και ποιον εξυπηρετούν; Η δραχμή θα υποτιμηθεί 50 με 80%. Αυτό σημαίνει ότι οι καταθέσεις που έχεις στην τράπεζα ή τα λεφτά τα οποία έχεις ή η περιουσία την οποία έχεις, θα υποτιμηθούν 50 με 80%. Αυτό σημαίνει ότι το χρέος που έχεις θα αυξηθεί κατά 50 με 80%. Αυτά όλα δείχνουν το πρόβλημα το οποίο θα δημιουργούσε μια τέτοια εξέλιξη. Γι’ αυτό το λόγο, η σταθερή άγκυρα, στην οποία πρέπει να είμαστε αγκυροβολημένοι, είναι το ευρώ. Αλλιώς χαθήκαμε. Και που θα πάμε; Που θα πάμε; Με ποιους θα έχουμε συναλλαγές; Εδώ άκουσα να λένε από ένα συγκεκριμένο κόμμα -και αναφέρομαι συγκεκριμένα στο ΣΥΡΙΖΑ- ότι ακόμα και από το ΝΑΤΟ πρέπει να βγούμε. Τελικά, οι σύμμαχοί μας ποιοι θα είναι; Δεν θα είναι οι Ευρωπαίοι; Δεν θα είναι οι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν σε κάποια δυτική -να το πω έτσι- Συμμαχία. Με ποιους θα πάμε; Θα πας με την Κίνα; Μα και η Κίνα μέσα σε αυτό το παιχνίδι είναι. Θα πας με τη Ρωσία; Μα και η Ρωσία μέσα σε αυτό το παιχνίδι συναλλαγής με τη Δύση είναι. Στο Βιετνάμ, άμα πας, αναζητούν επενδύσεις από τη Δύση. Δεν υπάρχει κάποιος, ο οποίος να είναι κατά των επενδύσεων, κατά της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Επομένως, η απομόνωση θα ήταν η χειρότερη απάντηση. Αλλά να προχωρήσω και σε κάτι άλλο. Εμείς επιμένουμε και στο θέμα χαμηλοσυνταξιούχοι, που είπαμε και προεκλογικά, και στο θέμα των ειδικών επιδομάτων, τα οποία πρέπει να δοθούν και στο θέμα που λέγεται πολύτεκνοι και για τους κτηνοτρόφους. Είναι θέματα για τα οποία έχουμε, συγκεκριμένα, βρει από πού θα βρούμε τα λεφτά. Η σπατάλη του κράτους πρέπει να μειωθεί, προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα αυτή. Και αυτό που κοιτάω με τους Ευρωπαίους και δεν το ξέρω ακόμα, το είδα ως πρόταση του ΙΟΒΕ -και μου έκανε εντύπωση- είναι να γίνει μια επέκταση των επιδομάτων ανεργίας, με κοινοτικούς πόρους.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Χρονικά;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Χρονικά. Δηλαδή, από τον ένα χρόνο να πάει τουλάχιστον στα δύο χρόνια. Αυτό το θεωρώ σημαντικό. Από ένα ταμείο, δηλαδή, κοινωνικού σκοπού για άμβλυνση των προβλημάτων που δημιουργεί σήμερα η ανεργία. Γιατί τα λέω όλα αυτά; Τα λέω γιατί η Ευρώπη αλλάζει και η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευτεί αυτή την αλλαγή μέσα στην Ευρώπη. Όποιος νομίζει ότι έξω από την Ευρώπη μπορεί να κερδίσουμε οτιδήποτε, να μας το αποδείξει.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Εσείς θεωρείτε, επειδή είμαστε και στις Βρυξέλλες και είναι μια μεγάλη σπέκουλα -θεωρώ ότι οι πληροφορίες που έχω είναι ότι και στη Σύνοδο υπήρχαν φωνές ανάλογες- υπάρχει ένα κλίμαότι, πλέον, οι Ευρωπαίοι σκέφτονται ανοιχτά, ακόμα και την αποπομπή της χώρας μας από το ευρώ;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Το αντιμετωπίζουν, όπως ο καθένας πρέπει να αντιμετωπίσει τα πάντα, υποθέτω.Δεν το λένε ανοιχτά. Ούτε και θα το λέγανε σε μένα. Αλλά υποθέτω ότι, ακούγοντας αυτές τις φωνές εναντίον του ευρώ, αμύνονται. Εμένα δεν μου είπε κανείς τίποτα, δεν γνωρίζω τίποτα τέτοιο. Και δεν θα τολμούσε κανείς να μου πει τίποτα. Γιατί θα πέφτανε πάνω σε κάποιον σκληρό υποστηρικτή του ευρώ. Πιστεύω ότι πρέπει να είναι το ευρώ. Περνάμε πολύ δύσκολες συνθήκες ως χώρα, για να βάζουμε επιπλέον τέτοια προβλήματα. Το να πέσεις στο άγνωστο, χωρίς καν «βάρκα την ελπίδα», αλλά τελείως στο άγνωστο και στο χάος, θα είναι μια κίνηση αυτοκτονίας. Όχι πολιτικής – είναι το τελευταίο που με νοιάζει- αλλά προσωπικής, για τον κάθε Έλληνα και την κάθε Ελληνίδα. Αυτοκτονία.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Ο κ. Τσίπρας, τις προηγούμενες μέρες, βρέθηκε στην Ευρώπη, είχε επαφές και στο Παρίσι και στο Βερολίνο, διατύπωσε συγκεκριμένες απόψεις. Τι έχετε αποκομίσει από τις συναντήσεις που είχατε εδώ, σήμερα, με ευρωπαίους ηγέτες;

Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Να σας το πω, όπως το αισθάνομαι. Ο κ. Τσίπρας έδειξε μια αλαζονεία, όταν το μήνυμα του λαού δεν το πήρε. Όλα τα κόμματα, όλα, κάναμε κάποια μικρή υποχώρηση. Μικρή, μεγαλύτερη, πολύ μεγάλη. Κάποια υποχώρηση, πάντως. Ο καθένας έβρεξε κάπου τα ποδάρια του. Αυτός είπε «όχι, δεν δέχομαι τίποτα, προχωράμε σε νέες εκλογές». Δεν πήρε το μήνυμα του κόσμου. Εγώ το μήνυμα του κόσμου το έχω μέσα μου, το κρατάω. Και με αυτό κάνω αυτές τις εκλογές. Το μήνυμα του κόσμου έλεγε, συνεργασία από τη μια και μέσα στο ευρώ, από την άλλη. Αυτό, λοιπόν, το μήνυμα του κόσμου είχε δικαίωμα, αν θέλετε, να το χαλάσει ο κ. Τσίπρας; Δικαίωμά του, αλαζονεία του, εντάξει. Αυτό που δεν έχει, όμως, δικαίωμα και που δεν επιτρέπεται καμία αλαζονεία, είναι να χαλάσει τις συμμαχίες της χώρας. Εγώ δεν είμαι σοσιαλιστής, δεν έχω σχέσεις πολιτικές με τον κ. Ολάντ. Αλλά όταν βγαίνει ο κ. Ολάντ και λέει τις θέσεις που κατεξοχήν ευνοούν την Ελλάδα, δηλαδή, τις θέσεις χρυσό, τις θέσεις που μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι υπάρχει η δυνατότητα να βγούμε πιο γρήγορα από αυτό το τέλμα, δηλαδή, το δικαίωμα για ευρωομόλογα κλπ -να μην τα λέω αυτά που λέει ο Ολάντ, τα ξέρει ο κόσμος- και έρχεται ο Τσίπρας, προσέξτε, μέσα στο Παρίσι -είναι εκπληκτικό διπλωματικό γεγονός- να πει ότι ο κ. Ολάντ να μην γίνει Ολαντρέου, δηλαδή, να μην γίνει σαν τον Παπανδρέου, δείχνοντάς του το δάχτυλο, αυτό δεν είναι πια -αν θέλετε- σκέτη αφέλεια. Η έλλειψη εμπειρίας, που προφανώς δεν έχει, είναι κάτι επικίνδυνο για τον τόπο. Και αυτό, την ώρα που εμείς πάμε να χτίσουμε συμμαχίες. Και εδώ, αυτό κάναμε τώρα. Είδα τον Γιούνκερ, είδα τον Μπαρόζο, είδα τον Ιρλανδό, είδα τον Πορτογάλο, ήρθα και μίλησα με το Βέλγο, ώρες για Ελλάδα, για το τι μπορούμε να κάνουμε. Αυτό είναι χτίσιμο συμμαχίας. Και πάω στο Μόντι στον Ιταλό, να του πω για τη δική του την πρόταση, πως μπορούμε να βοηθήσουμε και εμείς από κάθε πλευρά να εισακουστεί. Και έρχεται αυτός σε κάποιον ο οποίος μπορεί να μην είναι δικός του ή δικός μου, αλλά είναι ο κατεξοχήν σύμμαχος της Ελλάδας σήμερα, με τις θέσεις που παίρνει, και του λέει «πρόσεξε μη γίνεις Παπανδρέου». Αντιλαμβάνεστε ότι αυτός, την ώρα που εμείς χτίζουμε, κατεδαφίζει αυτές τις αναγκαίες συμμαχίες. Αυτό δεν το δέχομαι. Αυτή την αλαζονεία να την αφήνει έξω από την πόρτα του, όχι μέσα στην πόρτα της Ευρώπης, γιατί μας κάνει κακό. Και αυτό θέλω να είναι απολύτως καθαρό. Και νομίζω ότι πυροβολεί την Ελλάδα, την ώρα που η Ελλάδα δεν τον κοιτάει. Νομίζει ότι δεν τον κοιτάει. Και θα σας πω κάτι: Ψαρεύει σε θολά νερά. Γιατί αυτή η άποψη που περνάει, ότι μπορεί να καταγγείλει μονομερώς τη συμφωνία και από την άλλη να παραμείνουμε στο ευρώ -το είπε σήμερα ο Ρομπάι- δεν είναι απλά λάθος. Είναι ψέμα. Το γνωρίζει ότι είναι ψέμα. Και σας λέω, από τη μια, γιατί αλλάζει συνέχεια, λέει ότι δεν θα το καταγγείλει μονομερώς, θα το ψάξει. Μα, αν το ψάξεις, σημαίνει ότι κάνεις επαναδιαπραγμάτευση. Αν κάνεις επαναδιαπραγμάτευση, τι σου φταίω εγώ, που με κατηγορείς ότι κάνω επαναδιαπραγμάτευση. Εάν, από την άλλη πλευρά, λες, «θα το καταγγείλω», τότε δεν πρόκειται να μείνουμε μέσα στο ευρώ.
Επομένως, είναι μια αφύσικη κατάσταση, που ούτε ο ίδιος, δυστυχώς, γνωρίζει. Και δεν μπορεί να έχει μια θέση γύρω από αυτό -το είδαμε, κατά την άποψή μου- γιατί είναι έρμαιο, είναι εξαρτημένος από τις πολλές συνιστώσες, αυτές τις φατρίες, τις φυλές, τις φλούδες τις διαφορετικές που υπάρχουν μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι οποίες η καθεμιά έχει άλλη άποψη. Και τελικά δεν μπορούν -ο καθένας διαφωνεί- να έχουν μια ξεκάθαρη, συγκεκριμένη θέση. Γι’ αυτό και είδαμε «φορολογία καταθέσεων» να λέει ο ένας, ο άλλος να λέει, «όχι δεν το εννοήσαμε έτσι». Μα, άμα επιβάλεις φορολογία καταθέσεων σήμερα, κ. Κοτταρίδη, δεν θα μείνει ευρώ για ευρώ στις τράπεζες. Είναι πράγματα, τα οποία είναι εξωφρενικό να λέγονται και σε ώρα τέτοιας βαθιάς ύφεσης.
Λένε, από την άλλη πλευρά, να βάλουν φορολογία στον τζίρο των επιχειρήσεων. Μα, έχει, αυτή τη στιγμή, κάποια επιχείρηση τη δυνατότητα να δώσει επιπλέον φόρο, την ώρα που είμαστε, ως πάνω από το κεφάλι μας, μέσα στη λάσπη από τους φόρους; Υπάρχει κανείς σοβαρός, ο οποίος προτείνει περισσότερη φορολογία, όπως κάνανε εκείνοι;
Και σας λέω: Τον αγώνα που λένε στο πρόγραμμά τους, ότι θα κάνουν για τη διάλυση του ΝΑΤΟ -σας το είπα και πριν- είναι μεγάλη η χασούρα που θα έχουμε με τους συμμάχους μας. Αλλά να τον ρωτήσω και κάτι άλλο: Με την Τουρκία τι θα γίνει; Αν κάτι συμβεί αύριο και θελήσει ο κ. Τσίπρας να πάει να βρει ΑΟΖ, που λέω ότι πρέπει να βρούμε την ΑΟΖ και είναι μια μεγάλη υποχρέωση ελληνική, που πρέπει να κάνουμε. Επιτέλους, να βρούμε τον πλούτο που έχουμε και δεν τον έχουμε ποτέ πάρει στα χέρια μας. Να τον εκμεταλλευτούμε. Αν πάει να κάνει οτιδήποτε και κουνηθεί η Τουρκία, δεν θα μπορεί να μιλάει στο ΝΑΤΟ, γιατί θα έχουμε βγει από το ΝΑΤΟ; Αυτές είναι απρονοησίες. Όπως γίνεται και με τη συνιστώσα του την άλλη, που λέει ότι «είναι Μακεδονία, δεν είναι Σκόπια». Η άλλη, η οποία λέει ότι σε μετανάστες πρέπει να τους δώσεις ό,τι ζητούν, να τους δώσεις άσυλο, να τους δώσεις ό,τι θέλουν, να τους δώσεις και επίδομα ανεργίας από πάνω. Έχουμε 1 εκατ. ΄Έλληνες ανέργους, έχουμε 1,5 εκατ. μετανάστες, να τους δίνουμε επιπλέον επίδομα ανεργίας. Από πού; Γι’ αυτό και λένε για τις άλλες φορολογίες.
Να μη μιλήσω τώρα για τη Θρησκεία, που τη βάζουν στο περιθώριο, που -εν πάση περιπτώσει- προσωπικά το θεωρώ τεράστιο λάθος. Ούτε τη Θρησκεία, ούτε την Εκκλησία τη βάζει κανείς στο περιθώριο. Ποτέ. Διότι είναι σαν να τα βάζεις με τον ελληνικό λαό.
Ούτε μπορείς να μιλάς για αφοπλισμό της Αστυνομίας. Διότι αυτό είναι σαν να τα βάζεις με το πρόβλημα, το οποίο σήμερα είναι υπαρκτό -το αντιλαμβάνονται οι πάντες, που λέγεται «δεν πάει άλλο με τη λαθρομετανάστευση». Όταν, λοιπόν, τους λες ότι εγώ σε απασφαλίζω, αντιλαμβάνεστε ότι αυτό δημιουργεί πρόβλημα. Επομένως, από τον Τρόσκι που έχει συνιστώσα, μέχρι δεν ξέρω ποιον αναρχικό, εμένα ένα με νοιάζει. Ότι είναι συνιστώσες οπισθοδρόμησης, για να κρατήσουν ένα κόμμα και μια Ελλάδα, δικό τους κόμμα και τη δική τους Ελλάδα, που ονειρεύονται στο σήμερα.
Εγώ ονειρεύομαι μια Ελλάδα στο αύριο. Ονειρεύομαι μια Ελλάδα να φύγει μπροστά. Και το μόνο το οποίο, καμία φορά, σκέπτομαι είναι μήπως δημιουργούν, τελικά, όλη αυτή την απελπισία στον κόσμο τα σενάρια αυτά, τα σκηνικά, τα τρομακτικά, γιατί τρέφονται από την απελπισία του κόσμου πολιτικά; Δηλαδή, όσο μεγαλώνει η απελπισία, τόσο αυξάνονται και οι ψήφοι τους; Μήπως το σκέφτονται πια έτσι; Θέλω να ρωτήσω, για ποιο λόγο τα λένε αυτά; Και -εν πάση περιπτώσει- δεν επιτρέπω να κάνουν το μαθητευόμενο μάγο πάνω στην πλάτη ενός λαού ταλαιπωρημένου. Αρκετά έχει τραβήξει ο ελληνικός λαός.
Ο μόνος τρόπος που υπάρχει είναι με τη βοήθεια των ανθρώπων που τώρα συνειδητοποιούν την ανάγκη της ανάπτυξης που λέγεται Ευρώπη, επιτέλους, να βοηθήσουμε όλοι να κάνουμε τη μεγάλη απογείωση. Αυτή είναι η θέση μου.

ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, είμαι σίγουρος πως θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε στην Αθήνα και με πιο πολλές λεπτομέρειες για τα εσωτερικά θέματα. Θέλω απλώς να σας ρωτήσω πως πηγαίνει αυτό το άνοιγμα στην Κεντροδεξιά, αυτό που έχετε πει για τη μεγάλη ενιαία ευρωπαϊκή παράταξη στην Ελλάδα;


Α. ΣΑΜΑΡΑΣ: Πηγαίνει πάρα πολύ καλά, για έναν απλό λόγο. Ο κόσμος συσπειρώνεται. Εμείς δεν κινδυνολογήσαμε. Αυτοί δημιούργησαν φόβο. Από εδώ και πέρα, έπρεπε να το περιμένουν. Η ψήφος δεν θα είναι χαλαρή. Είναι ξεκάθαρο ότι, αυτή τη στιγμή, υπάρχει ένα πάρα πολύ μεγάλο διακύβευμα. Ότι υπάρχει κάτι το οποίο παίζεται. Ένα κέρμα στον αέρα. Και αυτό είναι: Θα μείνουμε γύρω από την ισχυρή δύναμη που λέγεται Ευρώπη, ευρώ ή αυτά τα κεκτημένα μετά από θυσίες πάρα πολλών ετών θα τα πετάξουμε όλα στον γκρεμό; Νομίζω ότι, γι’ αυτό το λόγο, ο κόσμος συσπειρώνεται. Αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Και θα σας πω και κάτι άλλο. Είναι, κ. Κοτταρίδη, και αυτό το οποίο πρέπει να το καταλάβει και ο κόσμος και παρακαλώ τον καθένα να το σκεφτεί. Μιλάμε για αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Ελλάδα με τη βοήθεια μιας Ευρώπης που αλλάζει. Δεν είναι εκείνη η παλιά η Ευρώπη, η οποία -να το πω έτσι- σνομπάριζε την άποψη της ανάπτυξης. Δεν ήθελε να ακούσει για το δικαίωμα σε νέες θέσεις εργασίας και μίλαγε μόνο για πολιτικές -αυτές που λέμε εμείς οι οικονομολόγοι- συσταλτικές, περιοριστικές. Αλλάζει αυτή η Ευρώπη. Και την ώρα που αλλάζει, δίνει με τη σειρά της αυτή την ελπίδα για την αλλαγή. Και πρέπει εμείς να είμαστε προσδεδεμένοι σε αυτό το άρμα, προκειμένου να μπορέσουμε να κερδίσουμε. Επομένως, υπάρχει ένα μέτωπο αλλαγής, σε μια Ευρώπη που αλλάζει.
Εμείς θέλουμε να χτίσουμε μια νέα Ελλάδα. Αυτοί φοβάμαι ότι γκρεμίζουν ό,τι υπάρχει από την Ελλάδα. Και να σας πω κάτι; Ομολογούν οι ίδιοι ότι δεν έχουν πρόγραμμα. Μένουν στην απομόνωση. Πραγματικά, σας λέω -επειδή το διακύβευμα είναι πολύ μεγάλο, το κριτήριο είναι η Ελλάδα, το κριτήριο είναι το δικαίωμα να σκεφτούμε το μέλλον μας, πέρα και πάνω κόμματα- δεν με νοιάζει αν είσαι Αριστερός, είσαι Κεντρώος, είσαι Δεξιός, ό,τι θες να είσαι. Αυτή τη στιγμή, τι παίζεται; Ο κάθε Έλληνας να σκεφτεί με κριτήριο την Πατρίδα σε μια Ευρώπη που αλλάζει. Αυτά τα δύο αν τα ενώσουμε, δείχνουν το δρόμο της ευθύνης. Και ο δρόμος της ευθύνης μπορεί να έχει και ανηφοριά, αλλά είναι ο δρόμος ο οποίος θα σε βγάλει στο ξέφωτο. Θα σε βγάλει από το τούνελ. Ο άλλος ο δρόμος είναι λόγια. Καμία φορά τα λόγια αρέσουν. Έχουμε πάθει τόσα πολλά από εκείνο εκεί «τα λεφτά υπάρχουν», που δεν μπορώ να πιστέψω ότι θα υπάρξει κόσμος που θα δεχθεί να οδηγηθεί και πάλι στην ίδια ομηρία που τον οδήγησαν εκείνοι που λέγανε «λεφτά υπάρχουν». Είναι ξεκάθαρες επιλογές. Είμαστε με την Ελλάδα.