Πριν ξεκινήσω. Ακούω ότι μεθαύριο στην Κοινοβουλευτική σας Ομάδα θα αναφερθείτε σε νέες θέσεις του ΠΑΣΟΚ για τη Διαφάνεια.
Σας προτείνω από σήμερα, εδώ στη Βουλή να συμφωνήσουμε:
Να ζητήσουμε από την Ελληνική Δικαιοσύνη έλεγχο του «πόθεν έσχες», όλων των βουλευτών που έγιναν Υπουργοί και Υφυπουργοί από το 1974 ως σήμερα.
Όταν μπήκε βουλευτής τι είχε το «πόθεν έσχες» του, στη διαδρομή του τι απέκτησε, όταν παραμένει σήμερα βουλευτής ή όταν έφυγε, ποιο ήταν τότε το «πόθεν έσχες».
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ζήτησα τη σημερινή Εκτός Ημερησίας Διάταξης Συζήτηση για την Εξωτερική Πολιτική για δύο λόγους:
-- Πρώτον, για να υπογραμμίσω ότι δεν δεχόμαστε να χρησιμοποιηθεί η Οικονομική κρίση ούτε ως μοχλός πιέσεων ούτε ως πρόσχημα για υποχωρήσεις στα εθνικά θέματα.
-- Δεύτερον για να προειδοποιήσω ότι τα εκβιαστικά διλήμματα και οι δήθεν μονόδρομοι, είτε στην Οικονομία είτε στην Εξωτερική πολιτική, οδηγούν σε παράλυση της χώρας, σε διάλυση της κοινωνίας....
Ένας λαός, για να αντέξει την κρίση, πρέπει να βγάλει τον καλύτερο εαυτό του. Όχι να υποταχθεί στους χειρότερους φόβους του.
Επαναλαμβάνω συνέχεια ότι η Ανάπτυξη είναι η μοναδική διέξοδος από την Οικονομική κρίση.
Αλλά και η αυτοπεποίθηση του λαού μας είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την Ανάπτυξή του.
Πρέπει να σταθεί στα πόδια του για να αναπτυχθεί.
Όχι να παραδοθεί στην κακή του μοίρα.
Πρέπει να πάρει το μέλλον του στα χέρια του για να αναπτυχθεί...
Πρέπει να πάρει τη χώρα του στα χέρια του για να αναπτυχθεί...
Όχι να την παραδώσει σε μηχανισμούς «διεθνούς διακυβέρνησης».
Κανείς λαός δεν το κάνει αυτό σήμερα. Ούτε λαοί που έχουν προβλήματα παρόμοια με τα δικά μας. Ούτε οι Ιρλανδοί. Ούτε οι Πορτογάλοι.
Ούτε και οι Έλληνες θα το κάνουμε...
Κάποιος θα μας πει, στο σημείο αυτό: Μα η Τουρκία σήμερα έχει ενισχυθεί πολύ και επεκτείνει τις φιλοδοξίες της ακόμα περισσότερο...
Για να δούμε. Αποκτά, πράγματι, η Τουρκία, τέτοια ανανεωμένη ισχύ διεθνώς;
Ας δούμε την ίδια τη στρατηγική Νταβούτογλου: το λεγόμενο δόγμα του «στρατηγικού βάθους».
Σήμερα ανατρέπεται μια ολόκληρη Κεμαλική παράδοση, που έγερνε προς τη Δύση, δεν αναμειγνυόταν ιδιαίτερα στις αραβικές υποθέσεις και επιδίωκε στενές σχέσεις με το Ισραήλ.
Ο Νταβούτογλου προσπαθεί να μετατρέψει τη γείτονα σε «ηγέτιδα» του μουσουλμανικού κόσμου, να εκπροσωπήσει το Ισλάμ σε Δύση και Ανατολή, να γίνει το επίκεντρο των μεσανατολικών ισορροπιών.
Η πολιτική του έχει επικριθεί από πολλούς συμπατριώτες του, ως «υπερβολικά φιλόδοξη», ως «επικίνδυνη», ακόμα και ως «αποσταθεροποιητική» για τις εσωτερικές ισορροπίες της Τουρκίας, αλλά και για την ευρύτερη περιοχή.
* Πρώτα-πρώτα δημιουργεί προβλήματα στους ίδιους τους Άραβες, οι οποίοι δεν θέλουν να ηγηθεί μια μη Αραβική χώρα στο μουσουλμανικό κόσμο. Δεν βλέπουν ακόμα με καλό μάτι το γεγονός ότι η Τουρκία προσέγγισε τελευταία κάποιες φονταμενταλιστικές δυνάμεις, που είναι σε ανοικτή ρήξη με τα πιο μετριοπαθή αραβικά καθεστώτα.
* Για τον ίδιο λόγο και η Αμερική είναι πολύ επιφυλακτική πια. Οι Αμερικανοί φοβούνται – και δεν το κρύβουν, πλέον – ότι υπάρχει «ισλαμιστική ατζέντα» πίσω από τη νέα τουρκική στρατηγική.
* Και το ίδιο το Ισραήλ έχει έλθει σε ρήξη με την Τουρκία. Το πιστοποιεί και η συμπεριφορά του ισχυρού Εβραϊκού λόμπι των ΗΠΑ. Το οποίο έχει μεταστραφεί πλέον ανοικτά από σταθερός υποστηρικτής της Τουρκίας, σε δεινό της αντίπαλο.
* Ακόμα και η Ρωσία δεν θα έβλεπε με καλό μάτι ηγετικό ρόλο της Τουρκίας στην Κεντρική Ασία. Ούτε η Ινδία κάτι αντίστοιχο στην νοτιοδυτική Ασία.
Έτσι, λοιπόν, η νέα στρατηγική της Άγκυρας κινδυνεύει να δημιουργήσει περισσότερους εχθρούς παρά φίλους για την Τουρκία.
Να ανοίξει περισσότερα μέτωπα απ’ όσα μπορεί να κρατήσει...
Και κάτι ακόμα: Δημιουργούνται πλέον και νέες ευκαιρίες για μας. Όχι να «βλάψουμε» την Τουρκία. Αλλά να εξουδετερώσουμε τις όποιες απειλές εναντίον της δικής μας χώρας.
Για παράδειγμα, η στενότερη συνεργασία με το Ισραήλ.
Είναι προφανές ότι δεν ακολουθούμε το δόγμα, ο «εχθρός του εχθρού μου, είναι και φίλος μου». Αλλά είναι επίσης προφανές, ότι θα αξιοποιήσουμε κάθε ευκαιρία και κάθε στήριγμα, για να εξουδετερώσουμε πιέσεις σε βάρος μας.
Κι όποιος δεν το κάνει, έχει πάρει διαζύγιο και από την Πολιτική και από την κοινή λογική.
Σημαίνει αυτό ότι θα πρέπει να αλλάξουμε την παραδοσιακή μας πολιτική στήριξης των Παλαιστινίων να αποκτήσουν δικό τους κράτος;
Απαντώ κατηγορηματικά: Όχι!
Γιατί προϋπόθεση Ειρήνης στη Μέση Ανατολή είναι πια οι μεν Ισραηλινοί να νιώσουνε ασφαλείς μέσα σε ασφαλή σύνορα, αλλά και οι Παλαιστίνιοι να αποκτήσουν βιώσιμο κράτος.
Και Ελλάδα και Κύπρος μαζί, μπορούμε να αποτελέσουμε τη «φυσική σύνδεση», τη «γέφυρα» ανάμεσα σε ολόκληρη τη νοτιοανατολική Μεσόγειο και την Ευρώπη.
Μια αληθινά αμφίπλευρη ελληνική πολιτική στην περιοχή αυτή βοηθά τη σύνδεση όλων με την Ευρώπη, εμπεδώνει αίσθημα ασφαλείας σε όλους και συμβάλλει αποφασιστικά στην επικράτηση μετριοπαθών δυνάμεων και στην επίλυση των προβλημάτων.
Ακόμα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν βρισκόμαστε πια στην εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Το άνοιγμα στη Ρωσία -για την οποία και εγώ μεταφέρω την συμπαράστασή μας για την τρομοκρατική ενέργεια που κόστισε τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους- δεν είναι «απαγορευτικό», πλέον, όπως ήταν κάποτε. Οι Γερμανοί το έχουν αντιληφθεί. Οι Γάλλοι το έχουν αντιληφθεί, επίσης. Όλοι το έχουν καταλάβει. Καιρός να το καταλάβουμε κι εμείς.
Διατηρούμε τους μείζονες γεωπολιτικούς μας προσανατολισμούς. Αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να έχουμε στενή συνεργασία με τη Ρωσία, με τη Μέση Ανατολή και με την υπόλοιπη Ασία, την Ινδία και την Κίνα.
Με την Κίνα, για παράδειγμα, υπάρχουν τεράστια περιθώρια για οικονομικά ανοίγματα. Η προηγούμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας το τόλμησε. Το ΠΑΣΟΚ τότε αντιτάχθηκε και χάλασε τον κόσμο. Κατόπιν εορτής, βέβαια, το κατάλαβε...
Η Νέα Δημοκρατία σας παρέδωσε στρατηγικό άνοιγμα με τη Ρωσία. Εσείς το ξεχάσατε. Παγώσατε αγωγούς. Παγώσατε Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη...
Η Ρωσία δεν είναι πια «εχθρός» της Δύσης. Είναι «εταίρος» της Δύσης. Το τονίζουν όλοι – Δυτικοί και Ρώσοι - σε κάθε ευκαιρία.
Δεν καλούμαστε πια, όπως στο παρελθόν, να διαλέξουμε ανάμεσα στην Ανατολή και τη Δύση.
Συμφέρον δικό μας, είναι να συνεχιστεί και να βαθύνει η συνεργασία Δύσης-Ρωσίας. Και να πάρει χαρακτηριστικά στρατηγικής σύγκλισης.
Αν λοιπόν, προχωρήσει αυτή η σύγκλιση, τότε θα πάψει η ευρύτερη περιοχή μας, η Κεντρική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, να είναι πεδίο σκληρών διεθνών ανταγωνισμών.
Οι κάθετοι εμπορικοί δρόμοι που ξεκινούν από την Πολωνία ή τα βαλτικά κράτη και καταλήγουν στην Βόρειο Ελλάδα θα αποκτήσουν τεράστια στρατηγική σημασία. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει η «οικονομική διέξοδος» όλων αυτών προς τη Μεσόγειο.
Βλέπετε η Ελλάδα δεν έχει μεγάλο «στρατηγικό βάθος», όπως το οραματίζεται ο Νταβούτογλου για την Τουρκία.
Αλλά η Ελλάδα μπορεί να γίνει «χώρα- μεταίχμιο». Μπορεί να γίνει χώρα που συνδέει εμπορικούς, ενεργειακούς και επικοινωνιακούς δρόμους. Κι αυτή η σύνδεση δίνει ασφάλεια και ευημερία σε πολλούς:
Και προς νότο, στη Μέση Ανατολή και προς βορρά, στα Βαλκάνια και την Κεντρική Ευρώπη.
Αυτός ο ρόλος «χώρας- μεταιχμίου», χώρας-κρίκου, αναδεικνύει την Ελλάδα, χωρίς να δημιουργεί ανταγωνισμούς με άλλες χώρες.
Αντίπαλοί μας είναι μόνον όσοι επιμένουν να παίζουν ηγεμονικό ρόλο σε βάρος άλλων. Κι όσοι διατηρούν αλυτρωτισμούς σε βάρος άλλων. Κι αυτές οι τάσεις πρέπει να εξουδετερωθούν. Γιατί υπονομεύουν τις συνθήκες Ασφαλείας, τη Σταθερότητα και την Ανάπτυξη στην περιοχή μας.
Αυτές είναι οι «γαλάζιες γραμμές» που βλέπουμε εμείς στην πολιτική μας: Ο ρόλος «κρίκου» που θέλουμε να παίξουμε και προς βορρά και προς νότο. Προσφέροντας σε όλους τους λαούς της περιοχής, ασφάλεια, διασύνδεση και ευκαιρίες ευημερίας.
Οι μεγάλοι ενεργειακοί αγωγοί από την Ασία στην Ευρώπη, περνάνε από μας. Από τη γη μας ή από τις θάλασσές μας.
Οι μεγάλοι κάθετοι οδικοί και σιδηροδρομικοί άξονες βγάζουν τους βόρειους γείτονές μας στην Μεσόγειο από ελληνικά λιμάνια.
Όνειρό μου –προσωπικά το έχω πει πολλές φορές- ήταν και παραμένει ο μεγάλος δρόμος που θα συνδέει οδικώς και σιδηροδρομικώς το Ταλίν της Εσθονίας στη Βαλτική, με τον Πειραιά! Μια ευθεία γραμμή και με απολήξεις στη Βόρειο Ελλάδα, στην Αλεξανδρούπολη, στην Καβάλα και στη Θεσσαλονίκη.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Η θάλασσα ήταν ανέκαθεν και παραμένει η δύναμη της Ελλάδας. Η Διεθνής Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας του 1982, την κατοχυρώνει και την ενισχύει. Κι όμως, εμείς δεν αξιοποιούμε μέχρι τώρα αυτό το πλεονέκτημα...
Σήμερα, από το επίσημο αυτό βήμα της Βουλής, προτείνω –δεν αναφερθήκατε σε αυτό καθόλου κ. Παπανδρέου- να προχωρήσουμε άμεσα στη θέσπιση της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, της ΑΟΖ, στη θέσπιση και μετά να την οριοθετήσουμε Με όσες παράκτιες χώρες της περιοχής έχουν επικάλυψη μαζί μας κι είναι έτοιμες να το κάνουν.
Να σημειωθεί ότι η ΑΟΖ περιλαμβάνει όλες τις οικονομικές δραστηριότητες εντός των υδάτων και στο υπέδαφος του βυθού. Περιλαμβάνει την υφαλοκρηπίδα και πηγαίνει πολύ πιο πέρα...
Κι όλοι καταλαβαίνουμε, σε μια τέτοια εποχή, τι σημαίνει αυτό. Όταν σε Αιγαίο και Μεσόγειο είναι γνωστό ότι υπάρχουν κοιτάσματα υδρογονανθράκων.
Η θέσπιση και η οριοθέτηση της ΑΟΖ είναι δύο ξεχωριστά πράγματα!.
Άρα, εμείς μπορούμε άμεσα να κηρύξουμε μονομερώς, να θεσπίσουμε, δηλαδή, την ΑΟΖ προς πάσα κατεύθυνση. Κι ύστερα να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της με όσες άλλες χώρες δεχθούν μια τέτοια συμφωνία μαζί μας, εφ’ όσον βέβαια υπάρχει αλληλοεπικάλυψη. Υπάρχουν τέτοιες χώρες;
Η Κύπρος το έκανε ήδη με το Ισραήλ, με την Αίγυπτο και με το Λίβανο.
Εμείς μπορούμε άμεσα να το κάνουμε με την Κύπρο και να το προωθήσουμε με την Αίγυπτο και τη Λιβύη.
Κι αν έχετε την παραμικρή αμφιβολία, διαβάστε απλώς, το σχετικό απλούστατο Νόμο της Κύπρου. Και ακολουθήστε τον...
Η οριοθέτηση ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου ξεπερνά και το ανύπαρκτο «ζήτημα» που έχει δημιουργηθεί τελευταία με το Καστελόριζο.
Με την Αλβανία προχωρήσαμε το 2009 σε οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά η σχετική σύμβαση ακυρώθηκε από το Αλβανικό Ανώτατο Δικαστήριο.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε στην Αλβανική κυβέρνηση, ότι η επικύρωση της συμφωνίας εκείνης, είναι απαραίτητη για να στηρίξει η Ελλάδα την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας τους.
Παρένθεση: Οφείλουμε να τους πούμε ακόμα, ότι η ασφάλεια, η ευημερία και τα δικαιώματα των Βορειοηπειρωτών, είναι βασικότατες προϋποθέσεις για να προχωρήσει από την πλευρά μας η Ευρωπαϊκή πορεία της Αλβανίας.
Αιματηρά γεγονότα όπως τα πρόσφατα στη Χιμάρα είναι απαράδεκτα. Αν δεν ελεγχθεί αμέσως η δραστηριότητα ακραίων στοιχείων σε βάρος της Ελληνικής κοινότητας, θα ζημιωθεί η Ευρωπαϊκή πορεία της ίδιας της Αλβανίας.
Επανέρχομαι στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη: Όταν οριοθετήσουμε την Ελληνική ΑΟΖ με τους υπόλοιπους γείτονές μας, θα είναι ευκολότερο να ρυθμίσουμε το ίδιο θέμα και με την Τουρκία.
Αλλά εδώ να είμαστε σαφείς: Λύση του προβλήματος σημαίνει, η Ελλάδα να κατοχυρώσει όλα τα δικαιώματα που της δίνει το Διεθνές Δίκαιο της θάλασσας. Όχι να παραιτηθούμε από τα δικαιώματα αυτά!
Κάποιες ιδέες που ακούγονται παρασκηνιακά ότι το Αιγαίο είναι τάχα «ειδικού καθεστώτος» θάλασσα – «ημίκλειστη» ή όπως αλλιώς την πουν – και γι’ αυτό δεν ισχύουν, δήθεν, οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου, είναι απαράδεκτες, Ισοδυναμούν με αυτό-παραίτηση της Ελλάδας από τα δικαιώματά της.
Δεν κατηγορώ κανέναν για τίποτε. Απλώς λέω, ότι όποιοι το σκέπτονται αυτό, να το ξεχάσουν.
Και το εννοώ: Οποιαδήποτε Συμφωνία θα στηριζόταν σε αυτό-παραίτηση της Ελλάδας απ’ όσα της αναγνωρίζει το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, για μας θεωρείται άκυρη από τώρα.
Κι αν υπάρξει, θα την ακυρώσουμε μόλις αναλάβουμε τη διακυβέρνηση. Μιλημένα-ξηγημένα...
Κάποιοι προτείνουν ακόμα «συνεκμετάλλευση» στο Αιγαίο. Ελπίζω να ισχύουν, κ. Παπανδρέου, οι διαβεβαιώσεις που δώσατε, εδώ, στη Βουλή, ότι κάτι τέτοιο δεν το συζητάτε καν.
Άλλωστε, τι θα πει «συνεκμετάλλευση»; Να εκμεταλλευτούμε μαζί με άλλους, κάτι που το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας το αναγνωρίζει ως δικό μας;
Αυτό το δόγμα, «τα δικά τους δικά τους και τα δικά μας από… μισά», θα το αποδεχθούμε;
Σίγουρα όχι...
Δέχεται καμία άλλη χώρα να εκμεταλλευτεί μαζί με μας τα δικά της;
Ασφαλώς και όχι!
Δέχεται καμία άλλη χώρα να εκμεταλλευτεί μαζί με οποιαδήποτε τρίτη χώρα, τα δικά της;
Όχι και πάλι όχι…
Κυκλοφορεί και η άποψη να λύσουμε τα προβλήματά μας στη Χάγη, όχι με βάση το Διεθνές Δίκαιο, αλλά με βάση γενικόλογες «αρχές Δικαίου». Η Τουρκία κυρίως, η οποία δεν δέχεται το Δίκαιο της Θάλασσας που ευνοεί την Ελλάδα, πιέζει να πάμε με την αρχή της λεγόμενης «ευθυδικίας». Η οποία από κάποιους ερμηνεύεται, να τα μοιράσουμε όλα στη μέση!
Εμείς το απορρίπτουμε αυτό. Κατηγορηματικά!
Τα ελληνικά δικαιώματα δεν είναι... «ακορντεόν»! Να ανοιγοκλείνουν κάθε τόσο, σε αέρα, σε θάλασσα και σε υπέδαφος...
Επομένως, προσφυγή στη Χάγη με υπογραφή συνυποσχετικού το οποίο δεν θα περιλαμβάνει ρητώς το Δίκαιο της Θάλασσας, οδηγεί στην «ευθυδικία» και θα ζημιώσει πολύ τα εθνικά συμφέροντα. Απορρίπτουμε κάτι τέτοιο, κατηγορηματικά.
Αντίθετα, η ανακήρυξη ΑΟΖ κατοχυρώνει τα εθνικά συμφέροντα πλήρως μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Μπορεί να γίνει άμεσα. Κι αυτό πρέπει να κάνουμε. Τόσο απλά…
Αναφερθήκατε στο Ερζερούμ. Πήγατε πριν λίγες μέρες εκεί και μιλήσατε στη Σύνοδο των Τούρκων πρέσβεων στο Ερζερούμ. Πριν ένα χρόνο είχατε μιλήσει σε αντίστοιχη ετήσια Σύνοδο των πρέσβεων της Σερβίας.
Ελπίζω, κάποια στιγμή, κύριε Παπανδρέου, να βρείτε ώρα να μιλήσετε και με τους… Έλληνες διπλωματικούς! Διότι τα προβλήματά τους είναι τεράστια και δεν υπάρχει επαφή. Ούτε, καν, κάποιο δείγμα διάθεσης σας για να λυθούν αυτά τα τεράστια προβλήματα, τα οποία δημιουργούν μεγάλα θέματα στη χώρα και στο εξωτερικό.
Μιλήστε μαζί τους και θα διαπιστώσετε ότι οι παραπάνω ανησυχίες δεν είναι μόνο δικές μου.
Τον τελευταίο, μάλιστα, χρόνο έχουμε την εντεινόμενη προκλητική πρακτική των δήθεν «αβλαβών διελεύσεων» του τουρκικού πολεμικού ναυτικού από ελληνικά χωρικά ύδατα. Συγκεκριμένα, παρατηρείται μεγάλη αύξηση διελεύσεων από τα Στενά του Καφηρέα, αύξηση «περιπολιών» στο Κρητικό Πέλαγος, κινήσεων γύρω από τις Κυκλάδες, το βόρειο Κεντρικό Αιγαίο και συνεχείς διελεύσεις μεταξύ Σκύρου και Ευβοίας.
Τους τελευταίους 14 μήνες έχουμε μια ελληνοτουρκική συνάντηση υψηλού επιπέδου περίπου κάθε 3 βδομάδες! Αλλά δεν έχουμε μείωση, έχουμε συνεχή κλιμάκωση των τουρκικών προκλήσεων!
Αυτά είναι, λοιπόν, τα «αποτελέσματα» της εργώδους διπλωματικής σας προσπάθειας;
Αυτά είναι τα αποτελέσματα 6 συναντήσεων Παπανδρέου-Ερντογάν, 12 συναντήσεων Δρούτσα-Νταβούτογλου και 7 διερευνητικών επαφών Αποστολίδη-Σινιρλίογλου;
Από την πολλή «Ελληνοτουρκική φιλία», σε λίγο θα αγναντεύουμε από το Φάληρο τα τουρκικά πολεμικά πλοία και θα τους... κουνάμε το μαντήλι!
Ακόμα, στο γνωστό βιβλίο του, ο κ. Νταβούτογλου αναφέρει συγκεκριμένα και κατά λέξη ότι:
«Η βασική πηγή προβλήματος στο Αιγαίο είναι η αγεφύρωτη αντίφαση μεταξύ της γεωλογικής και γεωπολιτικής πραγματικότητας και του ισχύοντος καθεστώτος» .
Καταλαβαίνετε τι υπονοεί αυτό;
Ότι για να λύσουμε το «πρόβλημα στο Αιγαίο», αφού δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη γεωγραφία, πρέπει να αλλάξουμε το «ισχύον καθεστώς».
Η πρόθεση αλλαγής του status quo , ονομάζεται «αναθεωρητισμός», που σημαίνει πολιτική αποσταθεροποιητική και επικίνδυνη.
Είναι η πρώτη φορά που Τούρκος υπουργός Εξωτερικών αναφέρεται τόσο καθαρά στην αναθεωρητική επιδίωξη της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Κατά τα άλλα, οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι πολύ «φιλικές» και γίνονται μάλιστα –καμιά φορά- και «εταιρικές».
Μετά από τόσες «επαφές» και τόσο υψηλού επιπέδου «διάλογο».
Ωραία! Πολύ ωραία...
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Πρόσφατα ο κ. Δρούτσας πρότεινε Σύνοδο Κορυφής Ευρώπης-Τουρκίας. Το θεωρώ μεγάλη «εκδούλευση» προς την Τουρκία! Διότι Σύνοδοι Κορυφής δεν γίνονται με χώρες που θέλουν να ενταχθούν στην Ένωση. Γίνονται μόνο με μεγάλες χώρες που η Ευρωπαϊκή Ένωση τις αναγνωρίζει ως «στρατηγικούς εταίρους» ( strategic partners ) όπως η Ρωσία και η Κίνα. Κι αν θέλετε παρακάτω, όπως και η Βραζιλία.
Ουσιαστικά, ο κ. Δρούτσας πρότεινε την αναβάθμιση της Τουρκίας σε «στρατηγικό εταίρο» ολόκληρης της Ευρώπης!
Και την ίδια ακριβώς εποχή, που εμείς προσφέρουμε στην Άγκυρα αυτή τη πολιτική «αναβάθμιση», η Τουρκία όχι μόνο δεν παραιτείται από τις απειλές της εναντίον μας, το casus belli , αλλά το επικυρώνει ακόμα περισσότερο, και κλιμακώνει τις έμπρακτες προκλήσεις της εναντίον μας. Είναι και αυτό «αποδοτικός διάλογος»;
Φυσικά, δεν είμαστε αντίθετοι με το διάλογο. Προς Θεού! Αλλά θέλουμε διάλογο ενταγμένο σε μια στρατηγική ανάσχεσης και επίτευξης εθνικών στόχων.
Στην περίπτωσή μας υπάρχει αυτό;
-- Στις διερευνητικές σας επαφές συζητάτε αυτή τη στιγμή για χωρικά ύδατα διαφοροποιημένου εύρους; Ελπίζω όχι.
--Πέρα από την αναίρεση του casus belli, ζητάτε και την εγκατάλειψη της θεωρίας των «γκρίζων ζωνών», ώστε να υπάρξει ουσιαστικός διάλογος;
-- Τους θέσατε εσείς άλλα θέματα, ή μόνο εκείνοι θέτουν; Τους ρωτήσατε τι θα γίνει με την επαναπροώθηση των μεταναστών, που την υπέγραψαν και δεν την τηρούν; Τους ρωτήσατε για τα πυρηνικά εργοστάσια στις ακτές της Μικράς Ασίας;
Να σημειώσω ακόμα αυτή την αίσθηση «μυστικής διπλωματίας» που αιωρείται και διαχέεται όλο και περισσότερο.
Για σκεφτείτε, αν ήμουν εγώ στη θέση σας κι είχα πάει στην Τουρκία και μιλούσα με τον Τούρκο Πρωθυπουργό για δύο ώρες περίπου, κατ’ ιδίαν, χωρίς καμία άλλη επίσημη εκπροσώπηση. Μπορούμε όλοι να φανταστούμε τι είδους εκκωφαντικές καταγγελίες θα ακούγονταν στην αίθουσα αυτή σε βάρος μου...
Εγώ αποδοκιμάζω τη μυστική διπλωματία. Σας επισημαίνω ότι δημιουργεί περισσότερη καχυποψία μέσα στη χώρα, παρά καλό κλίμα με τους απέναντι.
Είχατε σχεδόν δύο ώρες επαφή, κατ’ ιδίαν, με τον Τούρκο ομόλογό του. Δεν ενημερώσατε τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου. Δεν ενημερώσατε ούτε τους πολιτικούς αρχηγούς. Αυτό είναι μυστική διπλωματία!
Όταν μιλήσατε δημόσια στο τουρκικό ακροατήριο, είπατε τις γνωστές θέσεις της Ελλάδας. Κι αυτό προβλήθηκε, περίπου, ως «εθνικό κατόρθωμα»!
Τα αυτονόητα είπατε. Και αλίμονο αν δεν τα λέγατε...
Όμως την ώρα που βρισκόταν ο Πρωθυπουργός στην Τουρκία, τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη «έκαναν κόσκινο» τον εναέριο χώρο μας.
Κι αυτό δεν ήταν κατόρθωμα. Ήταν πλήγμα για το κύρος της Ελλάδας!
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Ας δούμε τώρα, πέρα από λόγια, ποια είναι η πραγματική προσέγγισή του σημερινού ΠΑΣΟΚ για την εξωτερική Πολιτική. Προσέγγιση που εγκαινίασε πριν δεκαπέντε χρόνια. Ανακόπηκε την πενταετία 2004-2009. Και επανέρχεται σήμερα:
-- Στη Σύνοδο του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, το καλοκαίρι του 1997 δεχθήκατε ότι υπάρχουν μη κατονομαζόμενα «ζωτικά συμφέροντα» της Τουρκίας στο Αιγαίο.
-- Στη Σύνοδο Κορυφής του Ελσίνκι, το Δεκέμβριο του 1999, παραιτηθήκατε από την αρχή που είχαν πλήρως αποδεχθεί όλοι οι προηγούμενοι ηγέτες της χώρας: ότι η μόνη διμερής διαφορά με την Τουρκία είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας. Και δεχθήκατε τότε ότι υπάρχουν «συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα».
Αυτά όλα έγιναν επί ΠΑΣΟΚ!
Όταν έφτασε η ώρα να «λυθεί» το Κυπριακό, το 2004, η «λύση» που μας προτάθηκε – το διαβόητο Σχέδιο Ανάν – ήταν εφιαλτική: Διέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία, δεν ένωνε την Κύπρο. Καθιστούσε την Τουρκία πλήρη κυρίαρχο του κατεχόμενου βορά και επικυρίαρχο του ελεύθερου νότου.
Δεν καταργούσε τα τετελεσμένα της εισβολής. Τα νομιμοποιούσε!
Το Σχέδιο Ανάν δημιουργούσε ένα νομικό τερατούργημα, που δεν επέτρεπε να λειτουργήσει δημοκρατικά το πολίτευμα της Κύπρου.
Μια ολόκληρη πολιτική τάξη στην Ελλάδα, διακήρυσσε την άνοιξη του 2004, ότι αν δεν υπερψήφιζαν το Σχέδιο Ανάν οι Ελληνοκύπριοι, θα «καταστρεφόταν» δήθεν η Κύπρος και θα ματαιωνόταν η ένταξή της στην Ευρώπη.
Εσείς ο ίδιος, κ. Παπανδρέου, μας παρουσιάζατε το Σχέδιο Ανάν ως «μονόδρομο», ως μόνη «εφικτή λύση».
Σας θυμίζει τίποτε αυτό περί μονόδρομου σε σχέση με τα σημερινά, κύριοι συνάδελφοι;
Μόνο που τότε, στην εξουσία βρισκόταν πια η Νέα Δημοκρατία. Η οποία αρνήθηκε τον εκβιασμό. Και στήριξε την απόφαση του αείμνηστου Προέδρου της Κύπρου, Τάσσου Παπαδόπουλου, να απορρίψει το Σχέδιο Ανάν.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός καταψήφισε τότε το Σχέδιο εκείνο απορρίπτοντας τους εκβιασμούς.
Και, «ω του θαύματος»! Η Κύπρος δεν «καταστράφηκε»! Δεν έμεινε έξω από την Ευρώπη. Σε λίγες εβδομάδες μετά το βροντερό ΟΧΙ των Ελληνοκυπρίων, έγινε πλήρες μέλος της Ευρώπης! Και το αμέσως επόμενο διάστημα ήταν η Τουρκία που πιεζόταν να αναγνωρίσει την Κύπρο, όχι πια η Λευκωσία να αναγνωρίσει τα κατοχικά «τετελεσμένα» της Τουρκίας.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, η Κύπρος όχι μόνο δεν «καταστράφηκε», αλλά εντάχθηκε στο ευρώ, και ακολούθησε μιαν αποφασιστική πολιτική οριοθέτησης της ΑΟΖ, με άλλα παράκτια κράτη. Και το πέτυχε με την έγκριση και της Ευρωπαϊκής Ένωσης! Και παρά τις απειλές της Τουρκίας...
Η μικρή Κύπρος το πέτυχε. Η Ελλάδα πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματά της...
Και ίσως το πιο σημαντικό συμπέρασμα είναι να αντιμετωπίζουμε με απόλυτη καχυποψία όποιον διανοηθεί ξανά να μας μιλήσει για «μονόδρομους», ή όποιον μας θέσει εκβιαστικά διλήμματα να αποδεχθούμε απαράδεκτες «λύσεις» για να αποφύγουμε τάχα, «επερχόμενες καταστροφές».
Στα επόμενα χρόνια οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας έκαναν κι άλλες δύο κινήσεις για να ανακτήσει η Ελλάδα τον έλεγχο πάνω στην Εξωτερική Πολιτική της και να προασπιστεί το εθνικό συμφέρον.
-- Πρώτον, στο Βουκουρέστι, έθεσαν τις «κόκκινες γραμμές» για το Μακεδονικό. Και τότε υπήρξαν πολλοί που κραύγαζαν ότι η υπόθεση ήταν πια «χαμένη» κι ότι αν επέμενε η Ελλάδα, θα υφίστατο τάχα, «διεθνή απομόνωση»!
Κι όμως! Η Ελλάδα ξεκαθάρισε τη θέση της, διευκρίνισε ότι θα δεχθεί ένα όνομα για κάθε χρήση – erga omnes – απέκλεισε τον εθνολογικό προσδιορισμό του γειτονικού κράτους με όνομα που παραπέμπει σε αλυτρωτικές αξιώσεις σε βάρος της, παραμέρισε όλες τις προτάσεις για «διπλές» και «τριπλές ονομασίες» κι έβαλε «βέτο» για την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Αντί να «απομονωθεί» από τους εταίρους και συμμάχους της, η Ελλάδα πέτυχε στο Βουκουρέστι να υποστηριχθεί από τους περισσότερους.
Για μιαν ακόμα φορά οι «Κασσάνδρες» διαψεύστηκαν. Κι εμείς εμμένουμε και σήμερα, απόλυτα και αταλάντευτα, σ’ αυτές τις «κόκκινες γραμμές».
-- Δεύτερον, την ίδια εποχή, οι κυβερνήσεις της Νέας Δημοκρατίας έβαλαν την Ελλάδα στο παιγνίδι των αγωγών. Μεταξύ άλλων, τότε ξεμπλόκαρε και ο αγωγός πετρελαίου Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη που χρόνια συζητιόταν. Κι ύστερα ήλθε το ΠΑΣΟΚ, σε ώρα, μάλιστα, οικονομικής δυσπραγίας, κι έκανε ό,τι μπορούσε να τον… ακυρώσει! Και μετά την εκλογή του, κατάφερε να τον αδρανοποιήσει πλήρως.
Έμεινε, όμως, το υπόλοιπο έργο των κυβερνήσεων της Νέας Δημοκρατίας στο ζήτημα αυτό. Κυρίως η διέλευση αγωγών φυσικού αερίου. Και τα σχετικά σχέδια ήδη επεκτείνονται απ’ όλες τις πλευρές.
Αυτά έγιναν, με δύο λόγια, τα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια:
Αυτά έκανε το ΠΑΣΟΚ ως κυβέρνηση πριν το 2004. Με αποκορύφωμα το Σχέδιο Ανάν που ζητούσε με κάθε τρόπο να το αποδεχθούν οι Ελληνοκύπριοι.
Αυτά έκανε και η Νέα Δημοκρατία ως κυβέρνηση μετά το 2004. Κατάφερε σε αρκετές περιπτώσεις να ανακτήσει τον έλεγχο και να προωθήσει τα εθνικά συμφέροντα με επιτυχία. Με τη στάση της στο Σχέδιο Ανάν, στο Βουκουρέστι, στους αγωγούς...
Την ίδια εποχή το ΠΑΣΟΚ ως Αντιπολίτευση, στο εσωτερικό της χώρας πολέμησε λυσσωδώς μεταρρυθμίσεις, που σήμερα προωθεί υπό πίεση.
Εδώ, λοιπόν, αρχίζουν να εμφανίζονται οι μεγάλες διαφορές μεταξύ μας:
Εσείς είστε υπέρ της λεγόμενης «διεθνούς διακυβέρνησης». Της υπαγωγής, δηλαδή, ουσιαστικά της χώρας στις αρμοδιότητες των διεθνών οργανισμών.
-- Ως Αντιπολίτευση, κάνατε ό,τι μπορούσατε για να μην ορθοποδήσει η χώρα από μόνη της.
-- Κι ως Κυβέρνηση, προσχωρείτε στον έλεγχο της χώρας από διεθνείς οργανισμούς. Όπως κάνατε και με το Μνημόνιο. Που όσες άλλες χώρες έχουν πρόβλημα προσπάθησαν να το αποφύγουν, όπως συνέβη με την Ιρλανδία. Και ακόμα προσπαθούν να το αποφύγουν, όπως συμβαίνει με την Πορτογαλία και την Ισπανία.
Κι όσες δεν κατάφεραν να το αποφύγουν, όπως η Ιρλανδία, τουλάχιστον διαπραγματεύθηκαν σκληρά τη διάσωση της αναπτυξιακής τους δυναμικής.
Εσείς δεν διαπραγματευθήκατε τίποτε…
-- Ως Αντιπολίτευση, λέγατε «όχι σε όλα», σε κάθε μεταρρυθμιστική προσπάθεια της Νέας Δημοκρατίας.
-- Και ως Κυβέρνηση, λέτε «ναι σε όλα», στις αξιώσεις διεθνών παραγόντων και διεθνών οργανισμών.
Εμείς είμαστε το ακριβώς αντίθετο: Θέλουμε η Ελλάδα να ορθοποδήσει. Θέλουμε να ανακτήσει τον έλεγχο και στην Εξωτερική της πολιτική και στην Οικονομία. Θέλουμε να διευρύνει τα ερείσματά της και να αποκτήσει καινούργια στηρίγματα.
-- Λέμε όχι, σε κάθε «Ανάν» και σε κάθε «μονόδρομο». Πράγμα που εσείς δεν το κάνετε.
-- Και λέμε ναι, σε κάθε προσπάθεια διαρθρωτικών αλλαγών. Πράγμα που, επίσης, εσείς ποτέ δεν κάνατε, όσο ήσασταν στην Αντιπολίτευση.
Δεν οραματιζόμαστε τη «διεθνή διακυβέρνηση». Καμία άλλη χώρα δεν παίρνει στα σοβαρά όλα αυτά τα ξεπερασμένα ιδεολογήματα.
Η Γερμανία, ηγέτιδα της Ευρώπης, βάζει πάνω απ’ όλα το συμφέρον του λαού της. Όχι μόνο τώρα, επί κυβερνήσεων Μέρκελ, αλλά και προηγουμένως, επί κυβερνήσεων του Σοσιαλδημοκράτη Σρέντερ. Το ίδιο και η Ολλανδία και η Σουηδία και Φινλανδία και η Δανία. Το ίδιο και η Βρετανία. Και η Γαλλία. Όλοι!
Γι’ αυτό και είναι δημοκρατίες. Γιατί ελέγχονται από τους λαούς τους και λογοδοτούν σε αυτούς. Δεν είναι «Νομαρχίες» μιας μη εκλεγμένης και μη ελεγχόμενης κεντρικής και γραφειοκρατικής υπερεξουσίας.
Γιατί όσο απομακρύνονται οι πολίτες από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων που τους αφορούν, τόσο χάνουν την αίσθηση ότι η ψήφος τους μετράει, τόσο χάνουν την εμπιστοσύνη τους προς το πολίτευμα, τόσο χάνουν την αίσθηση του «κοινού καλού», που τόσο απαραίτητη είναι για να λειτουργήσει σωστά η Δημοκρατία.
Το ιδεολόγημα της «διεθνούς διακυβέρνησης» απονομιμοποιεί το πολίτευμα. Αποδυναμώνει τη δημοκρατία. Διαλύει την κοινωνική συνοχή και απονευρώνει τη διακυβέρνηση...
Το μεγάλο ζητούμενο, λοιπόν, εφόσον ξαναπάρουμε την Ελλάδα στα χέρια μας!
Να πολιτευόμαστε με αυτοσυγκράτηση. Σίγουρα.
Να πολιτευόμαστε με μακροχρόνιο ορίζοντα. Ασφαλώς.
Να πολιτευόμαστε μέσα στα πλαίσια του Διεθνούς Δικαίου. Χωρίς άλλο…
Αλλά να πολιτευόμαστε: Δηλαδή να ασκούμε Πολιτική διεθνώς, με γνώμονα το εθνικό συμφέρον, όχι με ιδεοληπτικές εμμονές «διεθνούς διακυβέρνησης».
Μέσα στα πλαίσια της Ευρώπης. Αναμφίβολα.
Αλλά ως εκφραστές του εθνικού συμφέροντος της χώρας μας, όπως κάνουν όλοι οι εταίροι μας. Όχι ως «ουδέτεροι» ή «αντικειμενικοί τρίτοι»...
Όπως έχω πει και στο παρελθόν, η Ελλάδα είναι χώρα, δεν είναι «χώρος».
Και οι Έλληνες είναι λαός, δεν είναι «πληθυσμός».
Δύναμη της Ελλάδας είναι η αυτοπεποίθηση και η δημιουργικότητα του λαού της. Επαναλαμβάνω: Αυτοπεποίθηση και δημιουργικότητα!
Με αυτά τα δύο, και την Οικονομία θα ανατάξουμε, και τα εθνικά μας δίκαια θα προασπιστούμε, και τις «κόκκινες γραμμές» θα κρατήσουμε, και τις «γαλάζιες γραμμές» θα προωθήσουμε.
-- Σας καλώ να απορρίψετε όλες τις «φαεινές ιδέες» ορισμένων που θα ήθελαν να διαπραγματευθούμε την υφαλοκρηπίδα «από μηδενική βάση». Τι θα πει «μηδενική βάση»; Ότι θα κάνουμε πίσω από τη νομική βάση που υπήρχε ως τώρα; Δηλαδή θα παραιτηθούμε από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας που μας ευνοεί;
Κύριε Παπανδρέου, πέντε χρόνια μετά την έναρξη των διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η Άγκυρα σήμερα –το ξέρετε καλά- εξακολουθεί να απειλεί τη χώρα μας με casus belli και να μην αναγνωρίζει την Κύπρο. Προ πενταετίας, όταν ξεκίνησε αυτή η διαδικασία –ήμουν ευρωβουλευτής- πολλοί πίστεψαν ότι θα άλλαζε η Τουρκία. Σήμερα, εσείς με μεγαλύτερο ζήλο παρά ποτέ, υπερθεματίζετε για την Τουρκική ένταξη. Την ώρα μάλιστα, που ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες έχουν πλέον μεταστραφεί εναντίον της Τουρκίας.
Δεν λέω να πείτε όχι σε αυτή τη διαδικασία. Αλλά μην γίνεστε και «βασιλικότεροι του βασιλέως».
Και εν πάσει περιπτώσει, σίγουρα μπορείτε να απαιτήσετε από τον «καρντάση» Ερντογάν, να πάψει να συνδέει το άνοιγμα της Χάλκης με την εκλογή των ψευτομουφτήδων στη Θράκη!
Και να δείξετε υπερβάλλοντα ζήλο για το θέμα των λαθρομεταναστών! Γιατί μας καίει!
-- Σας καλώ να απαιτήσουμε τη συμμόρφωση της Τουρκίας για την επαναπροώθηση των λαθρομεταναστών. Και αυτό πρέπει να γίνει όρος για την πορεία της Τουρκίας στην Ε.Ε.!
Συμφωνία που υπέγραψε η Τουρκία, αλλά δεν την τήρησε ποτέ...
-- Σας καλώ να θεσπίσουμε και να διακηρύξουμε αμέσως Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη. Και να προχωρήσουμε στην οριοθέτησή της με την Κύπρο και με όποια άλλα κράτη προσέλθουν να το λύσουμε διμερώς.
-- Σας καλώ να παραμείνουμε αμετακίνητοι στις «κόκκινες γραμμές» της εξωτερικής μας πολιτικής: Στο Αιγαίο, στην Κύπρο, στο Σκοπιανό και σε ό,τι αφορά την ασφάλεια, την ευημερία και τα δικαιώματα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.
Σας καλώ να τα κάνουμε όλα αυτά μαζί.
Πρέπει να ξαναπάρουμε τη χώρα στα χέρια μας.
Αλλά αν δεν το δεχθείτε, αν επιμείνετε στα αδιέξοδά σας, με ή χωρίς εσάς, θα πάρουμε ξανά τη χώρα στα χέρια μας…
Με ή χωρίς εσάς, θα πάρουμε ξανά την Ελλάδα στα χέρια μας!
Η κρίση δεν θα αφήσουμε να διαλύσει τη χώρα. Θα την ξαναστήσουμε στα πόδια της. Υπερήφανη. Δημιουργική. Ανοιχτή προς τα έξω.
Και πάνω απ’ όλα: Κύρια της τύχης της!
Όπως της αξίζει.
Κι όπως της το οφείλουμε.
Πιστεύω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να ανακτήσει ο πολιτικός κόσμος τη σχέση αξιοπιστίας και εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει με τον Ελληνικό λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.