Αλλά τέτοιες ώρες, η σκέψη μου είναι με εκείνους που έχασαν τις δουλειές τους ή τα μαγαζιά τους. Με εκείνους που είδαν το εισόδημά τους να μειώνεται, τις υποχρεώσεις τους να αυξάνονται και την ανησυχία τους για το αύριο να μεγαλώνει…
Σε τέτοιες συνθήκες, οι καθιερωμένες ευχές των πολιτικών ακούγονται, ίσως, κούφια λόγια.
Αρμόζει περισσότερο η υπόσχεση ότι θα αγωνιστούμε να φύγει το σύννεφο του φόβου από την πατρίδα μας.
Να φύγει το γκρίζο από τη ζωή μας.
Να φύγει η αγωνία από την καρδιά μας και η ανασφάλεια από την καθημερινότητά μας.
Να στρέψουμε το κεφάλι μας ψηλά, για να πάρουμε φώτιση κι ελπίδα.
Να στρέψουμε τα μάτια μας, μέσα μας, για να αντλήσουμε κουράγιο…
Να στρέψουμε τα μάτια στον Απόδημο, τη μεγάλη εφεδρεία του Ελληνισμού, για να πάρουμε δύναμη.
Να αναλογιστούμε ότι η χώρα μας πέρασε κι άλλα δύσκολα και τα κατάφερε…
Να γίνουμε πιο τολμηροί εκεί που πρέπει, πιο ανθεκτικοί εκεί που χρειάζεται, πιο ειλικρινείς με τους εαυτούς μας...
Να ξαναστήσουμε την Ελλάδα στα πόδια της.
Αυτό δεν είναι καθιερωμένη ευχή…
Είναι υπόσχεση!
Το πιο αληθινό που μπορώ να σας δώσω σήμερα…
Μαζί με τις καλύτερες ευχές μου για τον καθένα και την καθεμιά σας προσωπικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.